Van Friedrich Nietzsche, een 19e eeuwse eenling die mensen van de 21e eeuw donders goed begreep:

- Menigeen vindt zijn hart pas als men zijn hoofd heeft verloren.
- Niet het gebrek aan liefde, maar het gebrek aan vriendschap maakt ongelukkige huwelijken.
- Huwelijk: zo noem ik de wil, met zijn tweëen het ene te scheppen, dat meer is dan zij die het schiepen.
- Het geluk van de man: ik wil. Het geluk van de vrouw: hij wil.
- Je hebt uiteindelijk je begeerte lief, en niet je begeerte.
- De onopgeloste disharmonieën in karakter en gezindheid der ouders zetten zich voort in het kind en vormen diens lijdensgeschiedenis.
- Ik ontvlucht de nabijheid der mensen niet, het is de eeuwige verre afstand tussen mens en mens die mij in de eenzaamheid drijft.

Deze is van mezelf:
Onvoorwaardelijke liefdesverklaring aan het leven gaat samen met onvoorwaardelijke acceptatie van jezelf: de bereidheid elke dag te sterven en herboren worden. De bereidheid jezelf helemaal over te geven aan datgene wat je de moeite waard vindt.