Ik leerde haar vorig jaar juni kennen. ik ben een meisje van 22 en zij was 29. Het was meteen liefde tussen ons. We hadden alleen maar oog voor elkaar en hadden het fijn. Ik was net begonnen aan een studie en zij werkte al als verpleegkundige. In okt ging ze op vakantie. Ze vroeg me of ik in haar huisje wilde wonen voor 2 weken. Ik heb dit gedaan. Ik was verder druk op zoek naar een kamer in de stad waar zij woonde. Toen ze terug kwam van vakantie, vroeg ze me bij haar in te trekken. Mijn omgeving vond het te snel, maar wij waren verliefd. We merkten dat we heel verschillend waren in dingen. Vrienden, interesses alles. Dat was ooit wel moeilijk, maar de liefde die we voor elkaar voelde was het belangrijkste. Zij heeft overal veel grote groepen vrienden, terwijl ik maar een klein hecht groepje heb. Zij wilde dat ik al die mensen leerde kennen, maar ik was daarin erg bang dat ik daarin mijn eigen leven zou verliezen, omdat ze ook echt wel 80 vrienden heeft. Hierdoor begonnen bij haar irritaties die ze niet uitsprak. Waardoor ze erg in zichzelf keerde en er een afstand kwam. Hierbij kwam een drukke periode van tentamens en feestjes. Vorige week maakte ze het uit. Mijn hart brak in duizenden stukjes. Ze vertrok de ochtend erop en hield het hele weekend afstand. Ik bleef in ons huis met vrienden die mij steunden. Zondag nacht zag ik dr weer nadat ik uit de kroeg kwam. Ik probeerdehaar te overtuigen van mijn liefde, maar ze kon niet meer. Ik ben maandags vertrokken. Tot woensdag had ik niets meer van haar vernomen. Woensdag ochtend zouden we spullen overhuizen. Ik kwam sterk binnen. Zij was compleet ingestort en aan het huilen. Ze vond het zo erg en miste me. Ik probeerde niet ana mijn gevoel toe te geven. Maar na een tijdje gebeurde dit toch. We kusten. Ze verlangde naar mij en ik naar haar maar we gaven hier niet aan toe. Eenmaal met de spullen bij mijn huis, hebben we weer veel geknuffeld en gezoend. Ze vroeg of ik met haar mee naar huis ging. Ik wilde dit graag maar deed het niet. Ze zei dat ze van me hield en dat ze het graag anders had gezien. Ze vertrok. Daarna hebben we nog gesmst. We besloten afstand te nemen voor een week. Zij geloofde niet emer dat de relatie zou slagen op lange termijn. De dag erop deed ik weer een poging vol beloftes en liefdesverklaringen, maar ze had tijd nodig. Ik heb toen gezegd dat ik niet emer kan wachten en hopen. Te bang voor nog meer pijn...... Ik voel me enorm verward en raar. 2 Mensen die van elkaar houden, die niet bij elkaar zijn.. Hoe kan dat?