Het is er weer het gevoel van gemis.
Ging het weer een redelijke tijd goed heb ik op dit moment weer een dipje, niet gigantisch maar toch het voelt niet fijn.

Het is lekker weer echt weer om iets leuks te gaan doen samen met je partner en dan zit ik hier alleen en dan mis ik echt wel iemand, iemand om een strandwandeling mee te maken, iemand om op een terrasje mee te pikken, iemand om mee te stadten.
Overal om je heen zie je verliefde stellen die van elkaar en van het weer genieten die hand in hand lopen die lachen, kussen plezier hebben en dat wil ik ook dat is iets wat ik het meeste mis.
Het is ook denk ik niet meer zozeer dat ik HEM mis maar alle dingen die ik met HEM deed, alle dingen die je samen doet. Maar ja op dit moment ben ik alleen en dan wil je het liefst terug wat je had en ja dat is HIJ.

Verstandelijk weet ik echt wel dat het nooit meer goed komt of kan komen, maar nog steeds is mijn gevoel echt nog niet zo ver.
Vooral omdat ik weet dat hij zichzelf niet is, dat heb ik altijd al gedacht en 2 weken geleden kreeg ik de bevestiging van zijn collega, en nu ben ik bang dat mijn gevoel toch nog uitkomt en dat hij terug komt, op een moment dat ik het helemaal niet meer verwacht maar toch houd het me een beetje tegen om echt door te gaan.

En ik word zo moe van mezelf, het is al zeker 2 maanden over ik moet toch door kunnen gaan waarom lukt het dan niet waarom kan ik HEM niet uit mijn hoofd krijgen, waarom droom ik nog steeds van hem, waarom check ik nog steeds mijn mobiel mijn huisnummer en mijn mail of dat hij nog iets van zich heeft laten horen dat is toch niet meer normaal.

En doordeweeks gaat mijn leven gewoon door, collega's vragen of dat ik verliefd ben omdat ik zo straal, ze vinden me zo sterk dat ik me er zo goed doorheen heb geslagen dat ik weer helemaal mezelf ben en ja op het werk ben ik dat ook dan gaat het echt goed en vaak s'avonds thuis ook maar de weekenden zijn nog steeds moeilijk voor me vooral als ik geen plannen heb. Dan voel ik me soms eenzaam en alleen en ontzettend zielig.
Maar ja omdat ik doordeweeks zo sterk ben hoef ik ook niet meer met verhalen over HEM aan te komen dat wil al helemaal niemand horen dan kijken ze echt van Ojee daar komt ze weer.

Volgende maand ben ik jarig mijn 30ste verjaardag waarvan ze zeggen dat die zo speciaal is, maar ik word wakker en niemand langs me om me te feliciteren om een lekker ontbijtje voor me te maken en om iets lekker romantisch mee te doen, we zouden naar Scheveningen gaan, lekker hapje eten naar de Lion King en daarna wat drinken en een overnachting in een hotel zodat we zondag nog lekker konden ontbijten en een wandeling over het strand maken lekker uitwaaien maar helaas van deze plannen komt niets meer.
Zou hij misschien nog iets laten horen dan ? Ik denk het niet maar diep van binnen hoop ik het wel stom maar waar.