Word beetje gek van mezelf, zit zo vol gedachten en emoties en ik kan ze niet kwijt, zit de hele dag achter de computer. er schieten nu opeens zoveel gedachten door mij heen, die ik eerst niet kon plaatsen. Hij deed ook niet meer zo leuk als eerst, toen ik hem sprak. Het is echt over en ik worstel er gigantisch mee. zal ook nog wel een tijdje zo blijven. Wil hem ook absoluut niet tegenkomen met salsalessen. ik hoop dat ze niet nog een keer een les in moeten halen. ik denk dat ik er niet bang voor hoef te zijn, maar aan de andere kant.....ik ben er ook niet echt bang voor, maar het is meer dat hem zien, me weer terug bij af brengt. Ik wilde vorig jaar niets liever dan hem tegenkomen. Maar niet zo, met een ander. Ik vind ook niet leuk hoe hij blijkbaar over onze tijd samen gedacht heeft. Nu voel ik me een sukkel, het stelde blijkbaar niet zo veel voor voor hem (tenminste, zo deed hij het voorkomen). Ik maak me nu vooral zorgen dat ik mensen niet goed kan inschatten ofzo. hoe moet ik interpreteren dat mensen mij steeds bellen en willen afspreken, zoenen etc. Hoe ga ik hier een volgende keer mee om? Meteen vragen wat iemand zijn intenties zijn? Ik ben zo kwaad!! Ik ben zo geshockeerd dat ik me zo vergist heb. (het was ook anders dan dat hij het nu vertelt, maar dat zal wel komen omdat ie verliefd is op een ander). Wat een eikel!!!!