Nou hier zit ik dan te wacten voor de computer of het groene mannetje er weer is. Je bent afwezig en al 2 dagen zit ik te wachten to je er bent. Gisteren heb ik de brief die ik je had geschreven en in mijn la lag te wachten verscheurd in heel veel kleine stukjes. Raar, maar dat scheuren luchtte me op. Ik heb besloten met hem te praten zodra hij er weer is. Dan maar vrienden, dan maar kijken wat daar misschien nog uitrolt. Ik kan het niet, kan niet geheel zonder hem. Misschien heel zwak maar na die 4 jaar is het beter om toch vrienden te blijven, vrienden voor het leven, zoals jij dat 4 weken geleden beschreef. Hoe moeilijk het ook gaat worden, we gaan eruit komen en deze keer veel sterker, veel hechter, veel oprechter. Dit is wat ik wil en waar ik in geloof. Want ik hou van jou...en jij van mij...en JA dat moet genoeg zijn!