Vandaag is het 9 dagen geleden dat ik mijn vriend/ex voor het laatst heb gezien. De dingen die hij heeft gezegd raken me nog steeds en ik denk vrijwel constant aan hem ook al vind ik hem een ontzettende eikel dat hij het op deze manier aan pakt.

Gisteren heb ik hem gevraagd of hij nog wel voor me ging. Hij gaf aan dat hij van me hield en dat hij natuurlijk voor me ging, maar ik ben niet overtuigd. Hij heeft echt verschrikkelijk kwetsende dingen gezegd. Die dinsdag zei hij nota bene dat hij het niet eens meer over zijn mond kon verkrijgen om te zeggen dat hij van me hield en dat hij me na het 1ste jaar al veel minder leuk vond. Ik vind het zo'n eikel (en toch hou ik van hem, ik haat mezelf )

Ik ben toen verder gegaan met whatsappen (had ik nooit moeten doen achteraf) en ik zei dat ik hhem miste, hij zei dat hij mij ook miste maar dat hij sowieso me de hele maand niet wou zien. Ik werd verdrietig en gaf aan dat ik op zijn verjaardag en de mijne zo graag even bij hem wou zijn. Hij hield vol en niks zal zijn gedachten veranderen. Ik ben toen in tranen uitgebarsten (alweer....) Hij zei dat hij ook niet wou dat ik whatsappte. Ik heb aangegeven dat ik elke dag heel erg veel verdriet heb om de hele situatie, maar het lijkt hem allemaal niks te doen.

Ik voel me zo slecht. Ik wou dat ik hem nooit was tegengekomen. Ik wou dat hij niet een hart van steen had en me hier niet allemaal doorheen zou laten gaan. Ik wou dat ik hem nooit tegen was gekomen, hij brengt me alleen maar verdriet. Ik wou dat hij niet de enige was die me goed over mezelf liet voelen en dat hij niet de enige (man) was die ooit tegen me heeft gezegd dat ik mooi ben of dat ik belangrijk voor hem ben. Ik vind hem echt echt echt een egoïstische klootzak ik haat hem echt zo.

Ik wou dat ik niet zo afhankelijk van dat kl*te jong was....