De eerste stappen zijn gezet.
Vanmorgen was ik bij de huisarts. Geloof me, ik besef mezelf pas sinds vrijdag dat er "meer" aan de hand is. Sinds zaterdag weet ik waar het vandaan komt. Mijn huisarts onderkende mijn probleem, en hij sloeg meteen de spijker op zijn kop. Ik hoefde maar een paar dingen te zeggen over mijn opvoeding en hij zei: jij bent niet in een veilige omgeving opgegroeid. En echt, er zijn geen ernstige dingen gebeurd! Wat een opluchting dat het onderkend wordt.
En: hij weet zeker dat ik beter word!
Ik heb hem ook verteld over mijn ex. En hij vond dat die er heel goed mee omging. Volgens de huisarts kwam dat ook wel goed... Tja, ik hoop het natuurlijk wel.
Vanmorgen kreeg ik een sms van mijn ex met de volgende tekst: "Kort even iets van mij. Wou je succes wensen bij arts. Tenminste volgens mij was dat vandaag. Nus"/
Dit is de letterlijke tekst. Nu denk je misschien: wat leuk! Maar bij mij maalt het toch. Waarom zegt ie "kort even iets van mij". En daarnaast, ik ben zo bang dat hij dit doet uit een soort medelijden/ verplichting. Ik wil dolgraag iets van hem horen. Maar wil dat omdat hij dat wil, omdat ie me mist oid....
Vraag ik nu echt te veel?
Ik heb een boekje gemaakt waarin ik alles opschrijf. Ik ben heel trots op mezelf dat ik hem gisteren niet ge'smst heb. Tuurlijk mis ik dat. Maar ook: als ik hem sms zit ik in de stress of hij wel reageert. En, ik wil dat hij mij sms't niet uit een beleefdheid omdat ie iets terug moet sturen.
Die gedachte steunt mij.
Ik heb hem nog niks terug gestuurd. Weet niet of ik dat moet doen, en wat...
Tips zijn welkom!