gisterenavond telefonisch contact gehad met mijn ex, hij belde mij op om onze ruzie van dinsdag bij te leggen.

hij voelt zich duidelijk niet goed in zijn vel, heeft dit ook toegegeven, hij heeft dit meermaals van die periodes, hij leeft continu met ups and downs....heeft om deze reden ook onze relatie verbroken....

het doet pijn om iemand waar je zoveel van hebt gehouden (en nog steeds houdt) zo te zien worstelen met zijn gevoelens, hij zoekt er ook geen hulp voor, zegt dat niemand hem daarbij kan helpen, ik ook niet, hoe graag ik het ook zou willen...

mijn hartje maakt altijd een sprongetje als ik zijn naam op mijn telefoondisplay zie maar nadien doet het dubbel zoveel pijn, hem te horen maar niet samen te kunnen zijn, mijn verstand zegt laat hem los maar mijn hartje kan dit nog niet...ik kan het nog steeds niet aanvaarden, al besef ik diep in mijn binnenste wel dat ik met hem nooit een normaal leven zal kunnen hebben....

ben ook nog steeds obsessief bezig met hem, wij wonen dicht bij elkaar id buurt dus maak ik soms een ommetje voorbij zijn huis, check zijn facebook,...heel goed beseffende dat dit helemaal niet goed is maar de drang is veel te groot!!!

het is allemaal nog heel vers, mijn verdriet, slechts 2weken dus weet ik wel dat ik nog een hele lange weg heb af te leggen maar waarom doet dit toch zo'n pijn???