Dag dagboek,

Eigenlijk schrijf ik om je te laten weten dat het nu wel weer goed met me gaat.
Toen hij na vier jaar bij me weg ging wilde ik eigeljk niet meer leven. Maar om er nou echt een einde aan te maken .. das toch meer iets voor mietjes. Vier maanden lang heb ik gehuild en constant aan hem gedacht. Het werd helemaal niet minder en tijd heelt nix. God dank voor mijn vriendinnen die me er doorheen gesleept hebben. Uitgaan en lol maken is de beste remedie. Gewoon wat gaan doen. In de twee daarop volgende maanden begon ik weer een beetje te leven. Ik werd ook steeds kwader.. waarom zou ik zoveel verdriet hebben om een kwal die me zo aan de kant zet en binnen twee maanden samen woont met een ander. De ware kan nooit iemand zijn die niet bij je wil zijn.

Na ongeveer zes maanden heb ik mijn nieuwe vriendje ontmoet. Hij is heel anders dan mijn ex, maar dat is alleen maar beter. Ik ben hierdoor wel gaan geloven dat alles met een rede gebeurd.. ookal weet je soms die rede niet.

Liefs,

Sabientje