Ik ben gisteren nog bij mijn (ex)vriendje geweest..We hadden min of meer even afgesproken om nog even eea door te spreken ivm de praktische zaken.Het voelde raar om thuis te zijn..Hij zat op de bank toen ik binnenkwam en we gaven elkaar wel gewoon een kus,hij wilde hem op mijn mond geven en ik gaf hem er uit gewoonte zoals je dat doet bij vrienden 3 op zijn wang..dus beetje krom van allebei eigenlijk.We zijn ff lekker buiten gaan zitten op het balkon met een bakkie koffie en ik heb min of meer gepraat..Hij kan het nog steeds niet en ik merk dat hij er echt nog niet klaar mee is..Hij mist me ontzettend maar zit in een vreselijke ontkenningsfase en wil gewoon niet toegeven dat hij een hele grote fout heeft gemaakt..Ik heb het hem ook weer gezegd en geheel ontkennen kon ie het ook niet...Het vervelende is alleen dat hij me eigenlijk nooit echt aankeek,sowieso niet vaak..een week of 3 geleden heb ik hem toen wel gezegd dat ik dat eigenlijk heel vervelend vond..Ik bedoel ik kreeg min of meer het idee dat ik tegen een stoelpoot zat te ouwehoeren..nou dat begreep ie ook wel..daarna keek ie me wel altijd aan..Maar gisteren was het weer hetzelfde liedje..strak voor zich uit kijken en mijn blik elke keer ontwijken.Ik voel gewoon dat hij er echt nog niet klaar mee is..met het gevoel,met alles..Ik ben erg benieuwd hoe het zich nu gaat ontwikkelen allemaal..Ik denk namelijk dat hij echt wel weet wat hij nu zomaar laat gaan,maar ik denk dat hij er vanzelf wel mee komt,de tijd zal het uitwijzen.

liefs fallen angel