Ik kan niet goed beschrijven hoe ik me voel.. ik heb te horen gekregen dat hij alweer in een relatie zit een aantal weken (1 maand na dat we uit elkaar zijn) natuurlijk komt de vraag; betekende ik dan niks voor hem? Maar die vraag wil ik me niet stellen. Ik wil verder, maar het houd me elke minuut bezig.. kijk de hele tijd of er al foto's zijn op fb.. kan het niet loslaten.. ik kan niet begrijpen dat iemand zo snel kan gaan, hij heeft me vreselijk veel tranen bezorgd, liegen en bedriegen.. ben zo bang dat hij van mij geleerd heeft en het nu wel goed gaat doen, de ideale partner zijn..

Ik kan niet goed beschrijven hoe ik me voel.. ik heb te horen gekregen dat hij alweer in een relatie zit een aantal weken (1 maand na dat we uit elkaar zijn) natuurlijk komt de vraag; betekende ik dan niks voor hem? Maar die vraag wil ik me niet stellen. Ik wil verder, maar het houd me elke minuut bezig.. kijk de hele tijd of er al foto's zijn op fb.. kan het niet loslaten.. ik kan niet begrijpen dat iemand zo snel kan gaan, hij heeft me vreselijk veel tranen bezorgd, liegen en bedriegen.. ben zo bang dat hij van mij geleerd heeft en het nu wel goed gaat doen, de ideale partner zijn..

Hoi allemaal,

Nog een stukje wat ik even van me af wil schrijven.

Omdat ik in een reorganisatie boventallig ben verklaard zit ik momenteel bij een outplacement bureau.
Vorige week in het intake gesprek kreeg ik daar de Kubler-Ross rouwverwerkingscurve te zien, met de vraag waar in de curve ik nu zit. Zowel ontslag als het eindigen van een relatie staan in de top 5 van rouw verwerking. Uiteraard ging dit over het ontslag en niet over mijn liefdesverdriet, maar het enige waar ik aan kon denken was dat laatste.

Hoi allemaal,

Ik moet het gewoon even opschrijven.

Ik kan niet zeggen dat het goed ging maar het ging vooruit zal ik maar zeggen.
Het hakt er gewoon in een relatie die vanuit het niets beëindigt wordt en de afstandelijkheid die daar meteen opvolgde en nu na bijna twee maanden kan ik nog steeds niet aan die afstandelijkheid wennen.

Rationeel snap ik helemaal dat ik het gewoon opzij moet zetten, dat is gebeurt was leuk en nu is het niet meer. Als het ware gewoon niet maar aan denken en alleen nog maar vooruit kijken, er iets van gaan maken.

Hey,

Ik heb nog niet onmiddellijk een gelijkaardig verhaal gevonden op de site, maar wil dit toch even met jullie delen.

Hey iedereen

Ik volg al eventjes de verhalen hier op de ldvd.nl, maar ik durf het nu eindelijk aan mijn eigen verhaal te delen. Ik probeer het niet te langdradig te maken, maar probeer ook niet over te komen als "kort door de bocht".

Ben nu op een punt dat ik al m'n bestanden van m'n oude computer weer kan aanzien. Ergens maakt het me nog blij om onze leuke filmpjes en foto's te zien.. Hoe verliefd we waren en zelfs m'n aanzoek die ik volgens mij wel 300x opnieuw heb afgespeeld.
Zucht.. Toch pijnlijk. Lijkt alsof die wond weer beetje open gaat.
Al moet ik zeggen dat ik me al veel beter voel dan eerst.

Zij moet bijna bevallen.. Ik hou ondertussen mijn hart vast. Want hoe ik het ook went of keer ; die foto's van die baby krijg k toch wel te zien..

Tot die tijd.. Pff.. Ik weet t niet.