Jeetje wat een irritante zondag zeg! Het is nu 2 weken uit en heb hem dinsdag voor het laatst gesproken. Bel maar hoor lieverd als je er behoefte aan heb zei hij nog voordat ie weg ging. Ja wat heb ik daar aan als hij zelf zegt voorlopig geen contact op te willen nemen met zowel mij als zijn ex. Dus heb mezelf beloofd geen contact meer met hem te zoeken, maar geloof me het is echt zo moeilijk. Iemand een half jaar lang elke dag horen, zien, spreken en nu helemaal niks meer!! 1 grote leegte lijkt het wel. Ik heb zo'n behoefte om hem te horen, hem te zien, maar dat kan gewoon niet. Ik word toch alleen maar boos, of ga weer zitten huilen aan de telefoon. Ik moet het gewoon voorlopig laten rusten, maar het is elke dag weer vechten om niet zijn nummer in te drukken in m'n mobiel.
Het is nu nog geen 12 uur in de middag en ik vraag me nu al af hoe ik deze dag door moet komen. Zit maar te malen of ie bij haar is of inderdaad geen contact opneemt met geen van ons beiden. Ik kan er wel via m'n vriendinnen achterkomen, maar wil ik het wel horen? Als het nadelig voor mij is doet het alleen maar pijn.