Vier maanden uit.
Het heeft een aanslag op mijn gestel gehad.
Ik wordt al drie maanden precies om halfvier s'nachts wakker, en kan dan niet meer inslapen.
Dat hakt er na drie maanden flink in.
Ik probeer te blijven werken.
Dat is een beetje mijn laatste houvast.

In de eerste week vroeg ze nog : hoe gaat het met je ?
Maar toen ik het echt moeilijk kreeg, haakte ze alle contact af met een behoefte naar stilte en rust.

Ik moet zeggen dat ik na een week wel begon te mailen met vragen, en mezelf begon te uiten hoeveel ik nog van haar hield.
Dat zal zeker een rede geweest zijn voor bij haar voor de vraag naar "Rust en Stilte"
Daar heb ik achteraf wel spijt van.

Voor mij was zij op dat moment de "ware".
Maar er waren veel discussies, en ruzies.
Desondanks heb ik altijd geloofd dat we het zouden kunnen oplossen.

In de laatste week van onze relatie, vroeg ze mij om na te denken hoe we onze problemen konden oplossen.
Naar mijn mening heeft ze daar niet op kunnen wachten, en het vertrouwen opgezegd.

Er speelde een grote kinderwens bij haar.
Dat speelde ook mee in de spanningen tussen ons.
Vooral in een soort geforceerdheid.
Ik wou graag kinderen, maar vond de relatie belangrijker !
Toch heb ik na vier maanden het gevoel dat ze de ware was.

Ik weet het : je moet verder.
Maar is erg lastig als er nog veel vragen niet beantwoord worden door een geforceerde stilte.

groet