Ook hier is het vrijdagavond.
De avond die wij altijd samen deelde.
Het was nog verboden en ooit zouden wij samen zijn.
Lekker snacks op tafel en een wijntje erbij pratend over onze toekomst zonder verplichtingen.
We wilden niet anders......tot...je moest weer weg...!!
In de deuropening stond je en ik liep naar je toe.
Tijdens onze afscheidszoen rolden de tranen over je wangen en fluisterde je vragend wanneer het nou beter voor ons zou worden.
Ik zei heel zachtjes: snel en schiet nou maar op voordat je te laat komt.
En weg was je....
Onderweg belde je mij op en met ingehouden adem luisterde ik naar jou prachtige stem.
Totdat je voor jouw deur stond en na een lange kus drukte wij op het rode knopje op de telefoon.
Tot morgen.