omdat mijn hart ook gebroken is. 4 jaar een relatie gehad. 4 jaar een relatie aan uit aan uit aan. nu het echt over en uit is weet ik sinds 22 juni niet waar ik het moet zoeken, een paar keer hebben we elkaar gezien en zijn we in bed beland,, dat ow zo vetrouwd gevoel die sex zo intens maar diep in onse hartjes weten we het is beter om elkaar los telaten ook al doet het zo intens verdriet. ik moet door met me leven ook al valt he me zo zwaar, ik ben moeder van 4 mooie gezonde kids (die niet van hem zijn) dus ik zal wel door moeten ook al is het elke dag een strijd. elke dag nog steeds sta ik ziek op ook al wil ik dat niet het gebeurd me gewoon, alles om me heen denkt aan hem ook al wil ik dat niet, elke dag zeg ik tegen me zelf pak je leven weer op hij doet het ook,,maar ow het is zo verdomd moeilijk. na 4 jaar en dan zeggen de kids zijn toch tezwaar,,3 jaar samen gewoond maar er was wel veel strijd puur omdat hij anders dacht dan ik, ik weet ook wel ik moet het een plekje geven en dat duurt gewoon even. ik zit jullie verhalen telezen en ik zie ook wel in dat alles over een tijdje beter zal gaan,, alleen soms denk ik waar haal ik de kracht vandaan om nog weer eens een dag in strijd televen met me verstand en gevoelens. ik put nu de kracht uit me kids om door tegaan en om alles een plek tegeven,, en de ene keer lukt het me beter dan de andere keer,,,
ik mis hem met alles om me heen,, de kids missen hem en voor me kids moet ik sterk blijven,, en dat zal me ook lukken ook dat is 1 ding wat zeker is,,maar ooit me weer 100% aan een man geven,, nee never en nooit meer weer