Waarom kan ik het niet loslaten, omdat ik het niet wil....omdat ik het anders zie allemaal....omdat ik nog hoop heb voor de toekomst....of omdat hij compleet veranderd is en dingen doet die ik totaal niet van hem herken en hierdoor denk dat hij niet zichzelf is. Ik weet het allemaal niet meer. Ex zegt 2 dagen rust te willen, ik kan dat niet en geef aan dat ik bang ben om hem kwijt te raken...ex zegt nee ik doe dit alleen maar omdat ik zoveel van je hou en dat hij never nooit weg gaat. 1 dag laat ik niets van mij horen, krijg ik sms ik mis je en hou van jou. Ik volgende dag bellen en daarna komt hij langs en zegt weg te gaan. Hij denkt dat het allemaal wel goed kan komen en nu ineens nee ik denk niet dat het ooit nog goed kan komen. Vervolgens spreekt hij af met een ex die hem rot behandeld heeft en wat hij toen ook tegen iedereen verteld heeft, maar nu hebben ze dit uitgesproken. Tegen mij zegt hij heb een knop omgedraaid en waarom hij denkt dat het niet meer goed kan komen....omdat hij bang is dat ik in de zelfde fout zal vervallen (het is niet vreemd gaan ofzo hoor) en dit wat er nu gebeurd is hem later voor zijn voeten zal gooien. Waarom kan hij dan wel zijn ex vergeven....snap jullie het ik namelijk totaal niet!!! Toen ik aangaf het niet meer zo te zien zitten met steeds die ruzie (3 dagen voordat hij het uitmaakte) zijn we er samen weer voor gegaan, waarom heeft hij toen niet gesproken erover dat hij er al 2 weken mee liep, waarom heeft hij zich niet afstandelijker opgesteld. Waarom zei die tegen mij ik hou van jou en wil nog een kus toen die met al zijn spullen wegliep? Waarom is hij niet eerder een gesprek met mij aangegaan, voordat hij die knop omdraaide en wist het uit te gaan maken? Het is toch normaal dat als je met dit idee rondloopt eerst te gaan praten met die ander om te kijken of je er samen uit kan komen? Helemaal alleen heeft hij dit besloten, zonder er met iemand over te praten. Niemand heeft het zien aankomen, hij bleef tot de laatste dag toe smsen en zelfs meerdere keren per dag naar mijn werk bellen, wat hij al ruim 4 maanden deedt. Hoe heb ik het dan moeten zien aankomen als hij niet afstandelijker werd en ook zijn gedrag niet veranderde? Waarom kan dit niet gewoon uitgesproken worden, waarom blijft hij volhouden dat als ik hem die 2 dagen rust had gegeven het nog goed had gekomen? Kan het dan nu nog steeds goedkomen? Moet ik gewoon verder gaan met mijn leven oppakken en over een paar maanden aangeven dat ik nog steeds van hem hou, hij heeft namelijk aangegeven dat als dit zo is, ik het gewoon kan aangeven (dat wil je toch helemaal niet als je niets meer van die ander wilt)? Ik was zijn alles, zijn leven maakte ik compleet, nu lijk ik wel iemand die nooit bestaan heeft in zijn leven, hoe kan dit dan????