Leerde het meisje kennen via chat en zag er niks achter beetje chatten en later foto's uitwisselen. Ik ging op vakantie en ze wilde mijn nummer dus ik gaf die en ik kreeg die van haar. Elke dag stuk of 3 smsje sturen en ook weer terug krijgen. Voordat ik het wist was ik gek op deze meid. Dus ik kwam terug van vakantie en moest haar een keer zien in het echte leven. Ze woonde 2 en half uur met de trein van me vandaag, maar dat maakte me niet uit. Eerste ontmoeting ging alles goed we praten wat dronken wat werd zelfs direct aan haar ouders voorgesteld bij haar thuis. We besloten het echter wel rustign aan te doen. Ging een tijd overheen maar we bleven chatten en smsen. Toen zou ze naar mij toe komen en ik vond het helemaal geweldig. Ze kwam langs en bleef zelfs slapen (en ja we hebben alleen geslapen) nog steeds zeiden we dat we het rustig aan moesten doen want we wilde niet haasten. Dus de volgende dag breng ik haar naar de trein en zeggen we gedag en praten dat we vaker moeten bellen en elkaar zien... Dus ik stuur nog een smsje terwijl ze in de trein zit dat ik haar mis en dat ik het geweldig vond... en toen viel de bom.. Ze moest nadenken over ons maar ze miste me wel... ik hield me aan die strohalm vast ook al wist ik beter... en later kwam het smsje dat de afstand te groot was en dat we beter vrienden konden blijven... Ik nog proberen met een smsje dat ik de afstand niet erg vond en dat ik wel naar haar toe zou komen om haar te zien ect ect.. dit wilde ze niet. Ik wilde haar bellen want dit smsen werd ik gek van... dat wilde ze ook niet.. Hoe kan ik vrienden met haar blijven als ik gek van haar ben en meer wil... Ze vertelde wel dat ze verliefd op me was, maar dat de afstand te groot is... mijn mening is 2 en half uur trein niet te ver als je echt om elkaar geeft maar misschien zie ik het wel verkeerd.. Moest eigenlijk alleen me verhaal kwijt. Moet alleen nog haar proberen te vergeten wat verdomt moeilijk is