Ik heb haar 10 maanden geleden leren kennen. marie. Voor het eerst trof ik een vrouw in mijn leven met 3 kinderen. Iets waar ik tot dan toe bezwaar tegen had. Maar na enige tijd enorm leuk met Marie te hebben gedate, toch besloten om de kids te leren kennen. Dat bleek leuk. En ook de relatie met Marie was leuk. We gingen samen op vakantie, wandelde af en toe en dat soort dingen. Kortom we hadden het gewoon goed. Wel kwam haar ex vaak ter sprake. Dat was een zieke relatie geweest en het was een jaar geleden uit gegaan. Ik dacht dat ze gewoon nog wat moest verwerken. Maar wat bleek... Op een avond gingen we stappen. Haar ex was er ook. Vervolgens heeft ze die avond staan flirten met haar. Vreselijke ruzie gehad daarna. En vanaf die tijd kwam haar ex steeds weer naar boven in haar verhalen. Ze kon haar niet loslaten, is verslaafd aan haar. Een week geleden kreeg ze een berichtje van die ex of ze eens wilde praten. Waarover stond er niet in. Vervolgens was Marie helemaal van de kaart. Toen heeft ze besloten om de confrontatie maar eens aan te gaan. Ze gaat haar ontmoeten. Ik heb haar gevraagd waarom. Ze hoopt het nu dan eens te kunnen af sluiten. Maar wat als ze je vraagt om toch met haar door te gaan, wat doe je dan? vroeg ik haar. Dat weet ik niet, antwoordde ze. Kortom ik voel me klote. Ik wil geen tweede keus zijn, ik wil niet moeten wachten maar ik wil ook niet alles gelijk afsluiten. Ik ben toch van die vrouw gaan houden. Die kinderen hebben ook al genoeg ellende meegemaakt. Waarom doet ze dit? Waarom maakt ze iets wat zo goed was, gewoon stuk?