Ik heb sinds februari contact met een jongen. Ik heb hem voor de eerste keer gezien half juni. Dat was leuk. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht en hij voelde zich op zijn gemak bij mij.
Daarna hebben elkaar elke week praktisch gezien. De tweede ontmoeting is er iets gebeurd en ik heb hem gevraagd hoe het tussen ons zat.
Dit was zijn antwoord: "dat hij niet ontkende dat hij gevoelens had voor mij maar dat hij tijd nodig had, om uit te zoeken wat hij wilt in zijn leven".
Uiteindelijk ben ik te weten gekomen dat hij bang is omdat hij al veel meegemaakt heeft: zijn grote liefde kwijtgeraakt, bedrogen en belogen geweest en ook al zijn vrijheid moeten afgeven, zijn zus en broer zijn aan het scheiden.

We praten veel en sinds vorige week weet ik dat hij gevoelens heeft voor mij. Maar dat hij enorm twijfelt en als ik vraag hem waarom dan zegt hij: "dat weet je toch?" Ja, ik weet dit maar ik wil erover praten en hij kan het niet.
Hij begrijpt mij in veel dingen en dat is ook omgekeerd maar wat ik niet begrijp is dat als je gevoelens hebt voor elkaar dan ga je toch een relatie aan.
Ik heb alles gedaan en doe nog dingen zodat ik hem kan laten zien dat ik anders ben dan zijn exen en dat weet hij ook, want hij heeft het al gezegd. Niet teveel smsen, zijn vrijheid laten, laten zien dat ik hem graag zie, interesse te tonen in zijn leefwereld.
Ik kan hem niet over de streep trekken om het risico te nemen om een relatie met mij aan te gaan.
Dat moet hij doen, maar hoe lang moet ik nog op hem wachten.
Dat is ook zo pijnlijk maar ook al zie ik wel een verschil dan in het begin. Hij zoekt toenadering en is altijd blij om mij te zien en bij mij te zijn.
Ik kan echt bij hem te recht en hij troost mij. Hij is momenteel de enigste die mij na een emotioneel moment doet lachen.

Wat moet ik doen?
Hoe lang moet ik nog wachten?
Iemand nog andere raad?

Shari