Ik vul mijn dagen op dit moment met denken aan of ik hem zal bellen of niet. Ik heb hem ruim anderhalve week niet gesproken en wil dolgraag zijn stem weer horen. Terwijl ik best weet dat ik een behoorlijk risico loop dat ik niet zal horen wat ik wil horen. Anders had hij mij al gebeld. Punt is dat ik wil weten hoe ik reageer op zijn stem, en dat ik graag aan hem wil duidelijk maken dat ik gewoon met mijn leven verderga en daar niet zoveel moeite mee heb (onzin, maar ik wil niet dat hij weet dat ik iedere dag om hem huil). Vandaag ook weer een half uur met mijn mobiel in mijn hand gezeten, durfde niet, hart klopte in mijn keel, kon de rest van de dag niet meer eten door de stressreactie welke volkomen nutteloos was.
Toch denk ik dat ik hem 1 dezer dagen maar zal bellen, al was het alleen maar omdat het compleet idioot is om dagenlang in stress door te brengen. Wellicht een verkeerde keuze, maar misschien moet ik eerst op mijn bek om dat te beseffen...