Hoi iedereen k ben nieuw hier dus zal me ff voorstellen...
Ik ben Mike uit Flevoland en heb sinds begin dit jaar me relatie over waar 2kindjes in zitten...
Ik ben sinds januari uit mekaar en me ex is toen bij haar moeder gaan inwonen,we hadden een 2onder1kap particulier gehuurd met optie tot koop maar dat gaat niet meer gebeuren nu dat onze relatie over is..we hadden al wat wat strubbelingen iets na zomer 2011 maar niet hele erge althans dat dacht ik,wist ik veel dat zij al met van alles bezig was totdat we in dec ff goed met mekaar gingen praten want ik vond dat ik het een en ander mistte in onze relatie waaronder intiem zijn met mekaar,ze gaf aan er geen behoefte meer aan te hebben en ze was ook behoorlijk wat afgevallen door niet meer normaal te gaan eten aan tafel met onze kindjes,af en toe zij k daar wel is wat van omdat ik vond dat ze het goede voorbeeld moets geven aan onze kids en ja na tien x ga je dat wel een x wat harder zeggen en dat had ik ook gedaan en daarbij voelde ze zich gekwetst waardoor ze ook zei van waarom wil je intiem zijn als je dun tog niet mooi vind,tjaaa geen antwoord op want k zei haar als je denkt dat ik je wil of wou kwetsen zie je het echt verkeerd enigste wat ik wou is dat ze voor haarzelf goed ging eten en voor de kids meer niet...maar prima in dec kwam het dus te sprake haar gevoel was voor me weg en nieuwjaarsdag is ze weggegaan en niet een x gevraagd hoe ik het ging oplossen met dit huis waar ik nu nog in zit...ik heb 6a7weken lang voor haar staan huilen met nog geen 2mtr ertussen waar onze kindjes bij stonden,ze heeft me niet een x beet gepakt of iets om me te troosten..dit heeft zoveel met mij gedaan waardoor k mezelf gewoon weg ben verloren maar ook na de kinderen toe,ik stond er alleen voor....kwaadheid,woede angst verdriet pijn alles overheerste en nam de controle over me lichaam,k ben er ook niet al te goed mee over weggegaan omdat ik het niet kon begrijpoen dat ze me zo achterliet en dat met kinderen erbij,k heb wel flinke ruzies achter de rug met haar waar ik nu spijt van heb maar emotie doet zoveel met je ben bij dokter geweest vanwege het gemis van me kinderen en me ex dat ik me geen raad meer wist..bij therapeuten gelopen en nog steeds nu na 8mnd zit er wat verbetering in maar nog steeds niet hoe het wezen moet,maar ik doe me best...iedere dag minuut flitsen er mooie herrinneringen van ons voor bij waaronder geboorte van de kids,bij ieder muziek waar wat passie en liefde in zit zit ik alweer bijna te huilen,na 8mnd gaat het appen en smsen gelukkig ook wat minder mijngod zeg wat heb k me vernederd en naar beneden gehaald en zij was en is gewoon keihard naar mi toe..tot voor kort gingen we met ze 4 na de speeltuin omdat me zoon dat graag wou dus dacht ik,ik vraag haar gewoon k ben er klaar voor,maar al snel zak ik hoe hun genoten van ons en de volledige aandacht van ons na zich toe trokken,dit gevoel deed me zo goed maar toen kwam het moment me ex thuis afzetten met de kinderen en zelf alleen na huis gaan,k heb gehuild als een klein kind want k was hier niet op voorbereid,nu het wat beter gaat zegt ze laat me met rust voorlopig en werk eerst aan jezelf en ik ook dan gaan we daarna in therapie en kijken we verder,maar hallo financieel heeft ze me zwaar klote achtergelaten met alimitatie en aangezien k voor mezelf werk kom k niet zo snel in aanmerking voor huis huren via de woningbouw en daarbij de gedachte dat een ander miss je kinderen gaat opvoeden maak je helemaal gek..maar ik mis haar nog vreselijk veel en blijf geconfronteerd worden met haar door de kids,maar k ga dit niet lang meer trekken op deze manier..iemand tips voor me of herkenning...dank je mike