waar zal ik beginnen voel me zo klote en zo verdrietig en alleen
heb een relatie gehad van 9jaar we hebben 2 kindjes 3 en 6jaar oud we hadden een goede relatie tot de sleur er in kwam om het zo maar even te noemen we maakte schulden en raakte er alleen dieper in we zochten hulp daarvoor en we worden nu 2 jaar al geholpen ik was er zo mee bezig om alles te regelen stond er eigelijk alleen voor me ex zij altijd maak je niet druk het komt wel goed maar dat kon ik niet
ik maakte me wel druk en raakte steets dieper in een depressie en ging aan alles ergen aan hem
en heb in het verleden ook heel veel meegemaakt veel pijn en verdriet van sexueel misbruik tot mishandeling niet bij me ex hoor
dat maak ook een mens en daar kon of kan me ex niet zo goed mee omgaan ik krop alles op en kan niet goed praten maar wel schrijven
dat kwam ook tussen ons te staan en ik vluchte op het laatst altijd na vrienden en fam was altijd weg
toen heb ik besloten na veel nadenken om er een punt achter te zetten wand zo kwamen we ook niet verder even rust we zijn vriendschapelijk uit elkaar gegaan en alles goed geregeld met de kids
na 2maanden alleen te zijn heb ik veel nagedacht en geprobeerd alles op een rijtje te zetten toen kwam ik er achter dat ik me ex wel heel erg miste en niet zonder hem kan hij is de man van me leven maar had even rust nodig met hem wil ik voor me gezin vechten
toen kwam ik er achter dat hij een ander had na 3maanden uitelkaar te zijn dat was een trap in me hart ik rakte in paniek wat nu bleek het een bekende te zijn ze bestevriendin van vroeger iemand die ik wel had verwacht ook nog dat voelde ik aan of zo
ik ben 3x bijna leterlijk op me knieen gegaan of hij bij me terug wil komen bij mij en zijn kinderen dat ik er echt voor wil vechten en dat ik wil veranderen enz
maar nee hij zeg ik durf het niet meer ik vertrouw je niet
maar we hebben veel zitten praten en merkte dat hij zich afsloot voor me hij veranderde zo erg ik herken hem niet meer terug zo hart hij bouwt een muur om ze hart en wil ze gevoel niet laten zien
en hij lieg zoveel op dit moment ook tegen zijn nieuwe vriendin ik denk dat hij vlucht maar ooit moet het eruit het verdriet het een plek geven maar ik kan gewoon niet geloven dat je na 9jaar zo in een andere relatie kan stappen ik denk dat het en rebound relatie is daar heb ik veel van gelezen
hij praat nog dagelijks over mij met ze nieuwe vriendin
maar ik heb besloten afstand te doen wil hem zeker nog terug maar geef hem geen aandacht er in wand hij krijg nu aandacht van 2 vrouwen dat is fijn en denk dat ik alles voor hem doe maar ga nu laten zien dat ik het ook ret zonder hem kijken wat hij dan doe
okal zal het heel moeilijk zijn en worden
zelf ze zusje zecht tegen mij dat deze relatie niet lang zal duren ze hebben het zelf al over samen wonen gehad kom op
hou kan je zo je relatie van 9jaar en kinderen zo aan de kant zetten en vergeten dat kan niet dat geloof ik niet
ik denk 24u per dag aan hem word er gek van me gedachtens gaan gewoon op de loop wat is hij aan het doen denk hi aan me mis hij ons wat doen hun nu alles wat ik met hem heb gedeeld deeld hij nu met haar en dat doet zo pijn als ik dat toe laat
wat moet ik doen zal hij me echt vergeten zijn of is het gewoon weg lopen en weg lopen van zijn gevoel
moet ik afstand houden of niet wil hem zo graag mailen maar doe het niet praat veel met zijn zusje daar kan ik gelukkig me ei kwijt
ik hoop dat de kids ooit hun papa terug krijg en ik mij mannetje
ik leef van dag tot dag ik heb goeie dagen en slechten dagen'
soms voel ik me echt zo slecht dan huil ik aleen maar en soms denk ik dat ik alles aan kan
wat wil hij soms geef hij me hoop met dingen zeggen zoals als zij er niet was dan had het anders gelopen ja zij was makelijk om te krijgen wand kan niet alleen zijn
ik vind je nog sexie en aantrekelijk
na een gesprek was ik heel verdrietig hij nam me op schoot en knuffelde me een streelde we hadden elkaar bijna gekust maar ik legte me hoofd op zijn borst zo hebben we een half uur gezeten
hij zij dat het troosten was maar zo troost ik niet iemand ik weet wat ik voelde
en dan op het andere moment is hij heel bot en afstotend
wat moet ik daar van denken
ik denk dat hij nog lang niet over mij heen is en dat hij me zeker wel mis maar nu ze kop in het zand steek en me vervang met haar
wand hij regel niks ze post komt nog bij mij aan we hebben nog een samenlevings contract
met de kerst waren de kids een week bij hem ben eigelijk elke dag wel bij hun geweest om even wat te drinken of te praten maar niet eerlijk verteld tegen ze nieuwe vriendin daar zeg hij tegen dat hij me heb weg gestuurd nou mij heeft hij iet weg gestuurd wat moet ik nou
probeer nu me eigen leven op een rit te krijgen en niet te veel aan hem probeer te denken maar luk nog niet echt wand ik mis hem zo ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden als van hem komt hij nog terug of ben ik hem echt kwijt ik wacht en de tijd zal het leren meer kan ik niet doen vecht nu voor me zelf en me kindjes daar geniet ik nu van en probeer rust te zoeken dit is ongeveer mij verhaal veel liefs pink05
alvast bedankt voor een luisterend oor