3 weken terug heeft mijn vriendin een punt achter een relatie van 9,5 jaar gezet
het ging de laatste weken niet zo heel erg lekker, liepen een beetje langs elkaar heen.

zij werd op een gegeven moment best wel ziek. en daar reageerde ik verkeerd op
ik schrok, en nam te veel afstand van haar. uiteindelijk toch met haar gesproken
waar ze precies last van had, en waar dat door zou kunnen komen.

toen dat besproken was, kwam ze er mee...
ze wou niet langer vechten voor de relatie, er gingen te veel dingen mis in haar ogen
en ze ging een punt achter de relatie zetten, dat kwam nogal hard aan,
want we hadden bijna nooit ruzie, alleen dat ik soms wat lastig reageer
als zij weer eens mededeelt dat zij ergens heen ging. daar heb ik dan weer wat moeite mee
dat er niks overlegd wordt, of dat zij uit zichzelf spreekt over dingen die haar dwars zitten

De rest van die dag ben ik weer als vanouds netjes met haar omgegaan, goed voor haar gezorgd
want ze was nog niet echt veel beter dan voordat alles er uit kwam. maar nog steeds
kwam het niet tot een goed gesprek wat er allemaal zou moeten veranderen,
zij zou hoe dan ook bij me weg gaan.

Dat heb ik verder laten rusten tot de volgende dag, toen raakten we wel even in gesprek,
maar toen liet ze ook al vallen dat er voor nu geen ons meer was, en dat zij echt bij me weg ging,
toen zat ik er zelf helemaal doorheen, en heb ik een moment voor mezelf alleen genomen,
en alle emotie kwam er toen ook uit, uiteindelijk heb ik haar maar weggestuurd
want ik zag het allemaal even niet meer zitten.

Ze had wat spulletjes bij elkaar gezocht, en wou perse de hond waar we samen voor gekozen hadden
mee nemen. daar was ik het niet mee eens, want ik heb ook een band met die hond,
daar bijna ruzie over gekregen, want zij was bang dat als ik de hond hou zij die nooit meer te zien krijgt,
en eigenlijk bij mij precies het zelfde,

de rest van de middag apart doorgebracht, en uiteindelijk heb ik haar voor een keuze gesteld,
of ze kwam weer naar beneden om er over te praten, of ze kon weggaan.
ze kwam uiteindelijk weer naar beneden, maar heeft verder geen enkel woord meer gezegd,
maar ging later spulletjes pakken, en is met de hond vertrokken.
daar heb ik nog een beetje geïrriteerd op gereageerd dat ze haar sleutels in moest leveren,
en dat we het nog over de hond moesten hebben, zij liet nog weten dat ze de volgende dag contact met mij op zou nemen,

maar uiteindelijk liet ze dus niks van zich horen, en heb ik zelf contact gezocht, maar geen gehoor,
de dag er op liet ze uit zichzelf weten dat ze langs wou komen om te praten, en dat hebben we ook gedaan
ik heb de hond nog even gezien. het gesprek zelf verliep heel goed, had er een goed gevoel bij.
en kreeg ook het idee dat als ik haar wat rust gun. wij in het nieuwe jaar nogmaals in gesprek zouden gaan
over hoe wij met elkaar verder zouden kunnen gaan. zij heeft toen de de voordeur sleutel gehouden en de rest terug gegeven maar ook nog wat spulletjes van zichzelf meegenomen.

vanaf die dag kreeg ik het zelf heel erg moeilijk, de dagen leken maar niet voorbij te gaan,
heel veel emotionele buien gehad, veel gesproken met familie en vrienden.

maar ik mis haar gewoon heel erg, en wou graag de hond zien, dus de week er op vlak voor kerst contact met haar gezocht, maar in eerste instantie geen gehoor, uiteindelijk via een berichtje laten weten dat ik het over de hond wou hebben, en toen kreeg ik wel contact met haar, maar zij reageerde meteen heel erg boos. ook geen goed gesprek gehad aan de telefoon, uiteindelijk wel over de relatie gehad dat we in het nieuwe jaar contact zouden hebben, maar het dan alsnog definitief was ik voor niks heb zitten wachten zeg maar, maar zij reageerde heel erg emotieloos en harteloos,
dat het nu toch echt definitief was. wel min of meer afgesproken dat
zij na de kerst contact met mij zou zoeken over de hond wanneer ik die zou kunnen zien.

Dus een klote kerst gehad, want wij zouden dat met familie vieren, en alle cadeaus waren al gekocht.
alleen is het dan heel erg pijnlijk voor mij om daar dan aan deel te moeten nemen bij mijn eigen familie.
na de kerst afgewacht maar zij nam weer geen contact met mij op, dus misschien dom, maar ik er weer achter aan.
toen reageerde ze ook weer heel erg boos, en wat ik dan wel niet wou met de hond, en dat ik er geen band mee heb. weer over de relatie gehad, weer zo emotieloos en harteloos te horen dat het definitief was, ik over haar spulletjes begonnen dat die toch echt weg moeten en dat ik mijn spulletjes wil hebben zoals de rest van de sleutels ook die haar ouders nog hebben, maar hier werd niet op gereageerd, maar toch
liet ze wel weten dat wij in het nieuwe jaar weer contact met elkaar zouden hebben, en dat zij contact met mij op zou nemen.

toen liep het al richting oud&nieuw, ik heb verder niks meer van me laten horen,
zij heeft ook niks meer van zich laten horen,
oudjaarsdag heb ik haar nog een berichtje gestuurd, omdat ik er toen weer even totaal door heen zat,
want wij zouden o&n samen gaan vieren met vrienden, dus dat was ook een gevoelige dag voor mij.

de afgelopen weken zijn dus erg moeizaam verlopen, zij heeft geen contact met mij opgenomen,
en ik weet min of meer niet meer waar ik aan toe ben, zij begint niet over haar spullen
die nog in mijn huis staan, en de sleutels en spullen die ik nog van haar krijg.
Het ene moment zegt ze dat er voor nu geen ons meer is en dat rust nodig is,
om te kijken of ze nog genoeg voelt voor mij om een nieuwe start te maken.
het andere moment komt er heel emotieloos uit dat het definitief is.

Ik kan inmiddels niet meer huilen maar wordt verscheurd van binnen met mijn gevoelens
en gemis voor haar. we woonden bijna een jaar samen. en ik wil haar als persoon niet kwijt,
maar de relatie wil ik wel een nieuwe kans geven, maar als ik het van de andere kant bekijk,
zij negeert mij bijna volledig heeft het contact verbroken en is ergens naartoe vertrokken
wat ik niet mag weten.

en als klap op de vuurpijl werken we op hetzelfde bedrijf zij als vaste medewerker ik als vrijwilliger,
en dat dreig ik nu ook kwijt te raken, want zij wou toen ze er een punt achter ging zetten
goed uit elkaar gaan, maar de laatste keer dat we contact hadden en ik er over begon
dat wij ook nog met elkaar door 1 deur moesten kunnen op het werk,
reageerde ze totaal emotieloos dat ik dan misschien maar niet meer daar aan het werk moest gaan.

Ik wil het kunnen afsluiten maar tegelijkertijd wil ik haar ook niet kwijt.