Ik heb al eerder mijn verhaal hier gedaan. nu het vervolg

Nu ben ik 2 weken verder en er is weer van alles gebeurd.

Het weekend na oud&nieuw nam zij uit zichzelf weer contact met mij op,
dat ze met me wou praten, maar nog niet wist wanneer.
hier heb ik verder ook niet op gereageerd, alleen dat zij moest kijken
wanneer zij daar aan toe was, de dag er op kreeg ik weer een berichtje van haar
dat ze maandag na het weekend zij wou afspreken om te praten,
hier heb ik wel op gereageerd met waar zij precies over wou praten.
en daar heeft zij de zondag ook netjes op terug gereageerd,
dat ze wou praten over "ons" over hoe wij met elkaar verder moesten,
hoe wij het op het werk gingen doen, en wat wij daar gingen vertellen.
en over of zij een niet te grote puinhoop van haar leven aan het maken is.

De maandag dat zij langs kwam, hebben we een heel fijn gesprek gehad,
onder het genot van een kop koffie en thee een hele fijne toch gezonde gespannen sfeer
dit hebben wij eigenlijk nooit echt met elkaar gekund en was ook 1 van de redenen
dat er een punt achter gezet is door haar.

We hebben alle punten met elkaar besproken, dat wij "even" uit elkaar zijn,
het even rustig aan gingen doen, en het contact weer met elkaar op zouden gaan bouwen.
en als alles verder goed ging sprak zij uit zichzelf ook nog over de mogelijkheid om in relatie therapie te gaan om beter met elkaar te leren communiceren. Verder dat wij op het werk nog even niks gingen zeggen over eventuele vorderingen die wij zouden kunnen maken.
ook al was op het werk inmiddels wel duidelijk dat er iets tussen ons speelde.
Hier verder over afgesproken dat we elkaar graag op het werk wouden blijven zien,
en als dit niet mogelijk was, kwam er heel emotioneel uit bij haar dat ze mij wel graag wou blijven zien.

De rest van de week is er een gesprek geweest op het werk dat ik op de dag dat zij er niet is aan het werk
kon en zij haar vaste dagen kon blijven werken, zij is vast personeel op een zorgboerderij en ik ben daar vrijwilliger
en doe daar onderhoud aan pc's en netwerk. daardoor mijn functie daar iets minder relevant is.
en er kan geen spanning ontstaan omdat de mensen die daar wonen en dagbesteding doen daar last van kunnen krijgen.
Hier had ik dus ook alle begrip voor.

Maar verder kreeg ik het wel een beetje lastig, hoe gingen wij nu contact houden, wanneer zouden wij elkaar kunnen zien, hier hebben wij de rest van de week heel wisselvallig contact over gehad, heel veel vragen
aan haar werd niet op geantwoord, en het bleef uit haar richting echt casual contact. geen duidelijk afspraken gemaakt. niet willen bellen, heel erg vaag blijven over met elkaar afspreken.

Uiteindelijk heb ik de vrijdag niets meer van me laten horen, en het hele weekend ook niks meer van haar gehoord.
ik was de maandag weer aan het werk, en heb de situatie uitgelegd dat er met contact eigenlijk nog niks gebeurd was, en dat ik graag met haar in gesprek wou omdat ik nog met vragen zat waar ik maar over bleef door malen,
zij kregen toen wel door dat er iets niet goed zat, en ze wouden proberen de dinsdag met haar in gesprek te gaan hier over.

Ik de maandag avond een ultieme poging gedaan om contact met haar te krijgen door haar gewoon op te bellen
en een afspraak te maken om met elkaar in gesprek te gaan, ze nam in eerste instantie niet op maar belde niet veel later uit zichzelf terug, en dacht dat er wat met mij aan de hand was. maar toch een afspraak gemaakt om de dinsdag avond met elkaar in gesprek te gaan.

Dit heb ik op meerdere manier voorbereid door een lijstje te maken met alle vragen waar ik mee zit zodat ik niets vergeet, en ik had een hele persoonlijke brief aan haar "geschreven" als een laatste handreiking om misschien beter tot een besef te komen wat ze nou precies voor mij voelde, en of ze nog wel weer een relatie met mij aan wou gaan.

De dinsdag avond kwam zij veel te vroeg bij mij, ik was er gelukkig wel op voorbereid,
ik heb alle punten waar ik me zat heb ik met haar besproken, maar ook bleef ze weer heel erg vaag over bepaalde vragen, en ik kan haar nou eenmaal niet dwingen om te antwoorden.

Op de vraag waar ze nou precies met zichzelf uit wou komen, kwam het hoge woord er uit
dat zij al maanden niet wist wat ze nog precies voor mij voelde, dat ze nog wel veel om mij geeft
en graag met mij om wil gaan, maar als een vriend. ze voelde geen verliefdheid meer.
(ik ben ook niet meer verliefd na 9,5 jaar. maar ik ben van haar gaan houden)
ze houd nog wel van mij, maar niet genoeg om een relatie met elkaar te hebben met alles wat daar bij hoort.

Dit alles bracht ze aan mij zonder dat er echt emotie bij kwam, ze gaf wel aan dat ze die dag op het werk
haar benadert hebben, en dat zij blijkbaar een beetje duidelijkheid moest scheppen, en dat ze daar wel heel emotioneel was.

Ik heb in totaal 4 weken in totale onzekerheid gezeten, en heb eigenlijk nu pas een beetje duidelijkheid
dat het dus gewoon voorbij is, dat ik niet op haar moet gaan zitten wachten tot het gevoel voor mij terug komt,
want dat kan wel nooit gebeuren.
toch blijft het heel erg moeilijk dat ze zoveel verschillende dingen heeft gezegd waar het allemaal aan heeft gelegen.
dat ze zoveel dingen acties heeft gedaan waar ze later op terug kwam, het laatste gesprek dat wij hebben gehad over ons, (die maandag) hebben we zelfs nog afscheid genomen als "geliefden" door een hele intense stevige knuffel en een kus.

Maar ja en nu? Elkaar op het werk gaan zien is denk ik nog niet mogelijk ook al wil ik mijn zinvolle dagbesteding graag weer. ik kan haar niet als vriend zien omdat ik nog veel gevoelens voor haar heb, maar hoef ook niet met haar samen te werken, en in pauzes kan ik aan een andere tafel gaan zitten. dus echt omgang met elkaar is niet nodig.

Ik ga sowieso afscheid nemen van haar. haar spullen moeten nog weg uit mijn huisje.
en dan zal ik haar waarschijnlijk alleen nog zien/spreken op het werk hoe moeilijk dit ook kan gaan worden.
want "ons" hondje wat zij heeft meegenomen, die ga ik daar dan ook zien.

Er blijft toch ergens hoop dat zij weer een keuze heeft gemaakt waar ze op terug komt,
maar aan de andere kant heeft zij mij wel onmenselijk behandelt de afgelopen weken.
ik voel geen haat en ik ben niet boos, ik denk terug aan de mooie momenten die wij met elkaar hebben gehad.

Alleen het missen van haar, mijn gevoelens aan haar niet meer te kunnen uiten, en de leegte.

dat doet nu nog erg veel pijn...