Zo moeilijk en pijnlijk..

afbeelding van Ugly Duckling

Al een tijdje niet meer geschreven, omdat ik dacht het gaat me wel lukken.. maar nu zit ik weer even diep.
We wilden net iets meer dan een maand geleden de relatie weer proberen op te bouwen, maar het lukte mij niet.
Ik kon niet continu leuk en gezellig zijn met die afstand tussen ons in, mijn onzekerheid werd groot.. waardoor we steeds woorden kregen.

We hebben toen besloten dat we niet meer zouden daten, we zouden rust hebben.
We hebben af en toe nog gesproken, over hoe en wat, maar hij blijft maar zeggen " ik weet het niet"
hij is mij trouw gebleven tijdens carnaval, omdat hij er geen behoefte aan heeft, en omdat hij dat voor mij wilt doen. Omdat hij naar eigen zeggen nog steeds niet weet.

Op valentijnsdag heb ik lieve dingen gegeven, hij huilde de hele tijd, en zei dat hij me miste en dat er echt nog wel gevoelens waren.. Maar dat was het, 's avonds kreeg ik een appje dat hij het super lief vond, maar vind dat ik door moet gaan.
Vervolgens een dag later krijg ik weer te horen "ik weet het niet"

Gisteren zei ik tegen hem, volgens mij weet je ergens wel al hoe je toekomst eruit ziet, en dat is niet met mij. De afstand tussen ons in voelt zo groot. en wederom zegt hij: "nee, ik weet het echt niet het een of het andere niet"

We wilden op vriendschappelijke basis doorgaan, ik heb een hele zware situatie met mijn moeder op het moment en sta er helemaal alleen voor samen met mijn kindje. Hij wilde er voor mij zijn,..
Maar toen ik gezellig een drankje bij hem kwam drinken.. brak ik na een uurtje.. ik kan dit niet, mijn gevoelens zijn teveel en te sterk, en ik kan even leuk doen, maar dan doet het weer zoveel pijn.

Nu alles verbroken, ik kan hem nog niet van facebook verwijderen, ik kan dan niks meer zien en dat maakt me ergens zo bang. Contact is verbroken, en als die ons zoontje komt halen dan zorg ik dat dat binnen 5 min geregeld is zonder een woord te zeggen.

Hij zegt zelf, hij wil er voor me zijn, hij wil me helpen waar die kan, op dit moment als vriend. En ik wilde die kans aanpakken, zo zou ik kunnen laten zien dat ik veranderd ben en ook leuk ben, maar elke keer breken... daarmee laat ik niks zien.
Het doet me pijn, elke keer als hij zegt.. ik kan je niet geven wat je nodig hebt nu, de toekomst weet ik niet, maar nu gaat het niet. Het voelt elke keer alsof ik weer opnieuw gedumpt wordt.

Ik kan het niet loslaten, ik kan er niet helemaal overheen komen, ik onderneem dingen maar het valt me zwaar.. ook het helemaal alleen zorgen voor mijn kindje is zwaar..
Ik wil hem zo ontzettend graag terug, maar soms weet ik gewoon niet meer waar ik goed aan doe.. wel/geen contact..

Wat is dit moeilijk,..