Tsja, nu weet ik dan een aantal dagen dat mijn ex me ECHT vreselijk bedonderd had. Alle, maar dan ook alle, vermoedens die ik had zijn uitgekomen. Hij moest toen naar die beurs in Roemenie, waar die ex dus woont (ook dezelfde stad) maar moest en zou al een week eerder (moest zoveel geregeld worden) maar dan zelfs vóór het weekend. Een weekend dat zijn dochter er zou zijn, en waar ik dus ook ruzie over maakte. Achteraf besef ik me, want ik heb die meid een mail gestuurd via facebook, dat ik daar zag staan dat zij die zaterdag jarig was. En meer en meer leugens komen boven. Waarom hij zijn laptop zo wegdraaide. Ja duh, zat met haar te skypen.
En tot het laatst aan toe gewoon keihard in mijn gezicht liegen en ook tegen mijn moeder. Min of meer beweren dat zijn dochter loog.

Het ergste zijn nog de zielige verhalen die hij opgehangen heeft. Over dat hij zo diep zit, moet overleven, niet meer kon houden van, dat hij het liefste paar maanden rust had in onze relatie, maar ja kon me niet vragen te wachten. Blahblahblah. Al die tijd had hij haar ticket al geregeld.

Dat een relatie niet meer wil, dat je valt voor een ex, is nog tot daar aan toe. Maar iedereen (ja, ook zijn moeder bijvoorbeeld die dit helemaal niks vindt omdat er weer een andere vrouw is. En omdat dit niet goed is voor zijn dochter) zo te bedonderen.

Inmiddels weet ik meer, veel meer. Ik ben niet snel van de "ach psychisch gestoord" maar in zijn geval is hij echt een narcist. Al mijn oogkleppen zijn afgevallen, vooral door gesprekken met zijn exvrouw die dezelfde dingen vermoedde toendertijd. En ook tegen haar bleef hij liegen, totdat er echte bewijzen waren.

Ja, hij zit financieel diep, dat weet ik wel 100procent zeker omdat ik inzage in de gegevens had. Maar hij heeft net wat klusjes gehad waardoor hij zo in de min staat, dat hij weer wat kan uitgeven. En dat doet hij, aan haar.

En nu vertelt hij iedereen dat het al een half jaar zeker niet goed ging. Maar ondertussen mij aan het lijntje houden? Mij leuke uitjes laten plannen én betalen? Ja, omdat ik zelf ook wat leuks wou.
Zo ga je niet met mensen om. Langzamerhand valt hij wel enigszins door de mand. Zijn beste vriend mailde mij al dat hij B zijn verhalen altijd al met een korreltje zout nam en dat die hem nu ernstig teleurstelde. Dat hij mij meteen geloofde (die beste vriend en zijn vriendin en ik konden goed met elkaar overweg).
Zijn moeder is ernstig teleurgesteld en intens verdrietig. Vooral omdat mijn ex zijn dochter hierbij betrekt, door haar dus al wel als "geheimpje" te vertellen dat die A zou komen. Op dezelfde dag dat hij mij verliet om "na te denken". En dat zijn dochter niet mag vertellen aan mij dat die A er is.
Ziek, ziek, ziek.

1 opluchting: ik ben hem in mijn hart totaal kwijt. Wist niet dat het zo kon. Ik voel al niet eens meer haat, want dat ligt te dicht bij liefde. Nee, dit is geen mens, dit is een ding.
Zijn leugens gaan al van verder terug, en zijn structureel. Eigenlijk heel zielig.
Nu nog al die leugens uit mijn hoofd zien te krijgen.
Echt mensen, het zijn er zooooooooveeeeeeeel. Ik ben echt een slimme vrouw, maar ja, ook die kunnen bedonderd worden.
Weg, uit mijn kop, weg. Ik hoef hem echt nooit meer te zien of te spreken. Basta!