het is al drie maanden uit. hij houdt van mij en ik hou heel erg veel van hem, maar het kan gewoon niet. Dat is zo erg, we zouden allebei zo graag willen dat het anders was, maar dat zit er helaas niet in. We zijn te verschillend. of eigenlijk valt dat wel mee, maar er is een cruciaal iets waarin wij verschillen en dat is te belangrijk om te negeren. Het is zo pijnlijk, als je allebei zo graag wilt, maar je weet ook allebei dat het gewoon echt niet gaat... en het ergste is dat het waarschijnlijk ook nog beter is zo, voor ons allebei. ik wordt hier zo verdrietig van, ik dacht dat ik het ergste al gehad had, maar het blijft maar duren. we hebben al zo vaak samen zitten huilen.
en ondertussen zit ik hier terwijl mijn zus haar vriend mee naar huis heeft genomen en ze de hele tijd helemaal verliefd op de bank tegen elkaar aan liggen en lieve dingen tegen elkaar zeggen. zucht, harde confrontatie. ik mis hem zo.