Afstand nemen of afwachten?

afbeelding van Hamlet117

1,5 maand geleden ontmoet ik een super leuke meid, het klikt onmiddellijk en we doen allerlei leuke dingen samen. Ik word er al snel “head over heels” verliefd op. Langs haar kant ontstaan er ook gevoelens, maar ze komt nog maar net uit een 4-jarige relatie (5 maand uit elkaar) waarin ze vermoedelijk bedrogen werd dus ze is heel voorzichtig en terughoudend. Maar ze bevestigt me dat ze eigenlijk toch al lang klaar was met die gast.

Gelukkig ziet ze snel in dat ik betrouwbaar ben dus stelt ze zich langzaam open. We zien elkaar 2 à 3 keer per week en hebben een leuke tijd samen, gaan gezellig een hapje eten, samen tv kijken, samen koken, bij elkaar blijven slapen, etc. Ze stelt me zelfs voor aan haar vriendinnen als haar nieuwe vriend. Maar ik weet dat ik het rustig aan moet doen om haar niet te benauwen...

Toch is zij de eerste die zegt dat ze me al graag begint te zien, ze geeft me zoveel complimentjes, alles vindt ze leuk aan me en ze begrijpt niet hoe het komt dat ik zo lang single ben geweest omdat ik in haar ogen een echte catch ben.

Twee weken geleden waren we naar zee, was een aangename dag totdat ze 's avonds plots zei dat ze me eigenlijk te lief vindt en dat ze het moeilijk kan aanvaarden dat ik haar zo graag zie. Ze heeft het gevoel dat ik haar liever zie dan dat ze zichzelf graag ziet.

Sindsdien deed ze enorm koel en afstandelijk, met als gevolg dat ik vorige week sms'te dat ik in de war ben en op zo'n momenten begin te twijfelen wat ik voor haar ben. Ik heb haar graag en heb veel voor haar over, maar niet ten koste van mezelf. Ik stuurde dat als we ermee zouden ophouden, mij dat zeker pijn ging doen maar dat ik het liever nu weet dan pas binnen enkele maanden. Het enige wat ik vroeg is dat ze eerlijk was en mij niet aan het lijntje zou houden.

Haar eerste reactie was dat ze me wel graag ziet, maar dat het lijkt alsof we stappen overslaan en dat ze nog niet op hetzelfde niveau zit als mij qua verliefdheid, maar dat ze me anderzijds ook niet wil verliezen. Ik begon sterk de indruk te krijgen dat ze in zekere mate wel gehecht was aan mij, maar niet voldoende om van “een relatie” te kunnen spreken. Misschien was ik wel gewoon haar rebound, vervangliefde, opvuller van een leegte,... Hoe moet ik het noemen?

Anderzijds hadden we de laatste tijd zoveel leuke dingen gedaan, zoals een prille relatie hoort te zijn. En qua stappen nemen gaf ik haar nochtans het initiatief, zoals bv. haar voorstel dat ik dit weekend haar ouders zou ontmoeten met haar verjaardag, volgend weekend mocht ik mee naar een trouwfeest van een vriendin, in het najaar wilde ze al met me op reis,... Allemaal voorstellen van haar kant.

Na enkele dagen complete stilte belde ze me op om te zeggen dat ze per toeval een goede vriend van haar ex tegen het lijf was gelopen, en dat ze plots besefte dat ze haar ex nog niet heeft verwerkt en wil me daarom niet aan het lijntje houden. Ze heeft het gevoel dat ze zichzelf nog niet genoeg kan geven en eerst haar vorig hoofdstuk een plaats moet geven. Ze heeft zich inderdaad wat laten meeslepen en dacht dat het allemaal na een tijdje wel ging komen...

Dat was natuurlijk het nieuws waar ik al voor vreesde. Ik was er op dat moment kapot van, en kon niet begrijpen hoe snel ik me al gehecht had aan iemand die ik überhaupt nog maar 1,5 maand ken. Van roze wolk naar ijskoude douche. En dat voelt heel vreemd, want ik was persoonlijk nog nooit zo zeker van iets of iemand. Ik had graag kunnen bewijzen dat ik haar gelukkiger kon maken dan dat ze zich ooit al bij iemand heeft gevoeld. Ik ben geen bedrieger zoals haar ex, ik ben zorgzaam en leg m’n vriendin graag in de watten. Maar voor een relatie moet je natuurlijk met 2 zijn.

M’n verstand zegt me nu dat ik de eer aan mezelf moet houden en haar gewoon tijd en ruimte geef. Ik weet namelijk als geen ander hoe loodzwaar het kan zijn om een lange relatie te verwerken (heb er zelf ook 1,5 jaar over gedaan om een relatie van 8 jaar te verwerken). Dus ik besef heel goed wat ze nodig heeft, en dat is géén nieuwe relatie.

Bij wijze van “closure” stuurde ik haar dan maar een allerlaatste bericht met de boodschap dat ik haar desondanks nog steeds graag zie en dat ik het enorm jammer vond dat het niks méér is kunnen worden tussen ons. En dat ik het wel spijtig vond dat ze niet in ons gelooft.

Daarop antwoordde ze dat ze er wel in gelooft, maar dat ze op dit moment gewoon nog niet opnieuw verliefd kan worden. Tenminste niet op de manier zoals ze zou willen.

Ik begrijp haar situatie wel, maar ik baal er zo erg van. Heb sindsdien niets meer van haar gehoord...

Wat is jullie advies?

afbeelding van Hetlevenismooi

@Hamlet117

Je schrijft dat ze sindsdien enorm koel en afstandelijk deed en ze dacht dat het na een tijdje allemaal wel ging komen...
Dat zijn wel antwoorden.
Het is er, of het is er niet voor een relatie.

Is het nog steeds hetzelfde?

Sterkte!!!

afbeelding van Hamlet117

Ja het is nog steeds

Ja het is nog steeds hetzelfde. Heb haar sinds dat laatste bericht niet meer gehoord...

Ik heb haar nummer ondertussen uit m'n telefoon gewist, zodat ik niet in de verleiding kom om haar te sturen. Als ik me nu ga opdringen, drijf ik haar alleen maar verder van me af. Feit is dat ze gewoon nog niet klaar is voor een nieuwe relatie, en in dat opzicht ben ik veel te vroeg in haar leven gekomen.

Ze moet nu eerst maar haar vorige relatie maar verwerken voor ze zich weer kan open stellen voor iemand. Maar of ik dat dan ga zijn? Het is zo hartverscheurend, ik word er gek van... Ik weet dat ik niet op haar moet wachten, maar stiekem doe je dat toch... Hopelijk kan ik na een tijdje die hoop loslaten en me opnieuw openstellen voor iemand anders.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Hamlet117

Snap dat je er gek van wordt, dat je hoop hebt, je bent ook nog zo verliefd.
Kijk naar de handelingen naar jou toe.
Als die er niet zijn dan kun je het zelf wel invullen.
Gevoelens kun je niet sturen. Jammer genoeg.

Ga lekker ook wat genieten hoor, ondanks je verdriet.

afbeelding van Petit Amour 1

re

..

afbeelding van Hamlet117

Totaal onverwacht kreeg ik na

Totaal onverwacht kreeg ik na 4 weken stilte gisteren een sms van het meisje waarover dit topic gaat. Ze vroeg of ik deze week tijd heb om af te spreken, maar dat ze het zou begrijpen als ik er nog geen zin in had.

Iemand een idee wat haar intenties kunnen zijn? Wil ze zich goedpraten? Zit ze met een schuldgevoel waar ze vanaf wil? Wil ze liever nog eens afspreken om het minder awkward te maken als we elkaar toevallig eens zouden tegenkomen? Wil ze gewoon als vrienden afspreken voor een leuke babbel, maar meer niet? Of heeft ze misschien alles wat meer op een rijtje kunnen zetten? Zoveel scenario's in m'n hoofd...

Ondertussen heb ik met een ander meisje al een paar leuke dates gehad, geen idee of dat ooit iets meer gaat worden maar ik doe het rustig aan. En dit wil ik natuurlijk niet overhoop gooien, heb geen zin om opnieuw in een helende wonde te liggen peuteren...

Zouden jullie afspreken, of toch maar netjes bedanken voor het voorstel?

afbeelding van Mariah

Hamlet

Volg je hart..
Vraag het haar wat de intentie is
En afspreken kan toch geen kwaad..

Mariah

afbeelding van Micarus

zoals je schrijft: rustig aan...

Beste Hamlet117

ik vind dat je hier best wel matuur mee omgaat. Goed zo. Je stelt je uiteraard vragen, maar je bent ook nuchter genoeg om je niet hals over kop te laten meeslepen.
Kijk de kat even uit de boom. Het kan toch geen kwaad om even te polsen waarom ze met je wilt afspreken?
En het kan ook geen kwaad om in te gaan op haar vraag. Natuurlijk, als 'vrienden'. Je ziet wel waar het je brengt.
Stel geen al te hoge verwachtingen want dat kan dik tegen vallen...
Zoals Mariah schreef: volg je hart, maar doe het rustig aan Knipoog

Goeie moed.

M

afbeelding van torn

@Hamlet117: Scenario

Hamlet117 schreef:

Zoveel scenario's in m'n hoofd...

Het belangrijkste scenario voor jezelf om in ogen te houden is het het kortstondige traject wat je inmiddels al ervaren hebt.

Een scenario waarin je in zeer korte tijd met voor iemand samen bent geweest die nog niet hersteld was van haar vorige relatie en daar misschien nog wel wat scherpe randjes aan over heeft gehouden.
Je nog voor dat er tijd was genomen elkaar echt beter te leren kennen al heel veel tijd met elkaar doorbracht, jij al voorgesteld werd aan de vriendinnen als de nieuwe vriend, het voorstel werd geopperd kennis te gaan maken met haar ouders en er ineens de berichtgeving kwam dat het vorige hoofdstuk nog een plaats gegeven moet worden.

Tel daarbij op dat iets in haar ( enhaar sad story?) bij jou iets triggerde om te bewijzen dat jij haar gelukkiger kon maken dan iemand haar ooit heeft laten voelen en jij niet zo bedrieger bent als haar ex.

Ondanks dat ik mij de verleiding en de eventuele aantrekkingskracht die het op je heeft wel aardig goed kan voorstellen genoeg stof voor jezelf om even bij stil te staan en je af te vragen of dit niet een terugkerend patroontje gaat worden.

Hamlet117 schreef:

En dit wil ik natuurlijk niet overhoop gooien, heb geen zin om opnieuw in een helende wonde te liggen peuteren...

Yep. Waarom iets nieuws waar je nu mee bezig bent , nog open instaat en als leuk ervaart overhoop gooien?

Maar ja,....het onbereikbare en grijpbare schijnt altijd een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit te oefenen.

afbeelding van Hamlet117

Heb haar uit voorzichtigheid

Heb haar uit voorzichtigheid eerst maar even gebeld om te horen wat haar intenties zijn om af te spreken. Ze zei dat ze elke dag aan me heeft gedacht, maar dan wel op een vriendschappelijke manier. Ze wil graag contact houden omdat ze vrienden wil blijven, ze zou het heel erg vinden moest dat niet mogelijk zijn.

Ik heb haar gezegd dat dit voor mij onmogelijk kan zolang ik nog gevoelens heb voor haar. Misschien zit er ooit op termijn nog een vriendschap in, maar zeker niet nu.

Ze wil absoluut nog geen relatie, niet met mij en niet met iemand anders. Ze wil eerst haar eigen leven terug op orde krijgen en zich nog niet 'committen'. Daar is het nog veel te vroeg voor. In dat opzicht staat er voor haar geen enkele deur meer op een kier en zegt ze dat ik haar ook best loslaat. Want zij heeft ons hoofdstukje afgesloten.

Het is een hard besef dat er niks meer in zit, maar anderzijds ben ik ook wel opgelucht dat het nu helemaal duidelijk is.

afbeelding van Lynnda

@Hamlet

Hallo Hamlet, naar aanleiding van bovenstaand bericht van Torn, wat ik overigens mooi beredeneerd vind met goede argumenten echt zinnig, vraag ik mij af in hoeverre het van toepassing is op jouw situatie, in hoeverre klopt het.
Het lijkt me dat je wel de andere partij laat bepalen wat er gebeurt want zij zegt dat je haar moet loslaten en jij doet dat; terwijl je nog gevoelens voor haar hebt; zou ze het tegenovergestelde opperen, zou je dat dan ook gedaan hebben. Je laat je door deze dame om haar vinger winden, of zie ik dat niet goed.

afbeelding van waterman

Hoi Hamlet

Ik denk dat je niet anders kunt doen dan een tijdje afstand houden. En dan over een tijdje maar kijken hoe je er dan voor staat. Of je dan zin hebt in vriendschap met haar. Maar voorlopig zou ik effe afstand houden.

Sterkte!
Waterman

afbeelding van Hamlet117

Ik denk dat er inderdaad

Ik denk dat er inderdaad weinig op zit dan haar te laten gaan. Het heeft toch geen zin om er nog aan vast te houden als zij er totaal niet voor open staat? Ik heb m'n gevoelens volledig op tafel gelegd en die werden niet beantwoord, dan houdt het toch op?

afbeelding van waterman

Yep.....

Meer kan je effe niet doen. Doorgaan met je eigen leven. Daarna zie je wel weer..........

Sterkte!

afbeelding van Lynnda

Hamlet

Hoi Hamlet, je zegt dat je je gevoelens volledig op tafel hebt gelegd, dat is mooi; sommige mannen die ik ken hebben nl moeite met hun gevoel, zelfs zo dat zodra het heel heftig wordt ze ervoor wegrennen, wat dan weer een soort van indicatie is van de diepte van hun gevoel. Maar jij kon ze zonder moeite volledig op tafel leggen, good for you! Daar houden vrouwen in het algemeen wel van.

afbeelding van Hetlevenismooi

Mooi, je gevoelens zonder moeite volledig op tafel leggen

Ik hou daar ook van. Grijns

Dat wegrennen en vluchten van gevoelens is omdat ze zichzelf tegen komen?
Als je mentaal sterk bent hoef je niet weg te rennen.

afbeelding van Hamlet117

Na 6 weken complete

Na 6 weken complete radiostilte kreeg ik opnieuw de vraag van m'n crush om eens een keertje af te spreken. Ik begrijp helemaal niet waarom ze dit per se wil? Ons laatste contact was ergens half september toen ze voor de eerste keer voorstelde om “op vriendschappelijke manier” samen eens iets te gaan drinken, maar dat heb ik toen afgewezen omdat ik het moeilijk zou vinden om als gewone vrienden met elkaar om te gaan. Daarna hoor ik weer 1,5 maand niks van haar en dan komt ze plots weer tevoorschijn? Van vriendschap is er bijgevolg toch geen sprake, maar waarom hecht ze zoveel belang aan vriendschappelijk contact? Of is het gewoon opportunistisch van haar om zo’n bericht te sturen?

M’n gevoel zegt dat ik toch nog eens met haar moet afspreken, puur om te weten of m’n verliefdheid echt was of enkel gebaseerd is op een droombeeld dat ik de afgelopen maanden zelf gecreëerd heb. Om die roze ballon definitief te doorprikken, of om eens en voor altijd te weten te komen of ze toch niet de ware is. Want zolang ik geen antwoord heb op die vraag, blijft ze voor altijd “the one that got away…”.

Wat is volgens jullie de reden dat ze überhaupt moeite blijft doen om af te spreken? Langs mijn kant zou ik het begrijpen omdat ik degene ben die verliefd is op haar, maar wat zou haar intentie kunnen zijn?

afbeelding van waterman

Hoi Hamlet

Hoe sta jij er nu tegenover? Zou je met haar willen praten, zonder dat je de garantie hebt dat het weer allemaal goed komt? Want het klinkt of zij je wel wil spreken, en dus waarde hecht aan een vriendschap met jou. Maar pas erg op voor de valkuilen, ga hier geen valse hoop uit putten!!!!!

Als jij nu ook denkt dat je toe bent aan het voorzichtig herstellen van vriendschappelijk contact, dan zou je hierop in kunnen gaan. Ben jij er eigenlijk helemaal niet aan toe, heb je er eigenlijk helemaal geen zin in, dan heeft het allemaal niet zoveel zin, dan kan je weer ernstig teleurgesteld raken.

Twijfel je, dan zou je kunnen afspreken. Het geeft meer informatie, over hoe jij je voelt, hoe zij zich voelt, en wat jullie samen nog hebben. Verwacht niet te veel, maar wil je haar zien (vriendschappelijk) ga haar dan zien. Wil je haar niet zien, doe het dan niet.

Hamlet, terug naar jezelf. Wat wil jij? Waar zitten jouw behoeften? Waar zit je jezelf voor de gek te houden?

Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing
Waterman

afbeelding van Hamlet117

Hey Waterman, bedankt voor je

Hey Waterman,

bedankt voor je reactie. Mijn gevoel zegt me dat ik niet per se op zoek ben naar een vriendschap met haar, maar ik ben in ieder geval wel getriggerd omdat ik me afvraag waarom zij per se zo graag een vriendschap wilt.

De sterke gevoelens die ik voor haar had, heb ik de afgelopen weken gaandeweg wel een plaatsje kunnen geven. Mede dankzij de hulp van m'n nieuwe date waar ik me heel goed bij voel en waar ik stiekem al wel een toekomst mee zie (voor zover ik mezelf dat toelaat). Maar wat gaat er met m'n gevoelens gebeuren als zij toch weer interesse toont? Dan ben ik wellicht weer verloren, en daar vrees ik wel voor... De kans op valse hoop bestaat natuurlijk.

En als ze toch enkel maar puur vriendschappelijk contact wil, dan bedank ik daar wellicht voor want zoals ik al zei: van vriendschap is er in mijn ogen geen sprake als iemand nauwelijks moeite doet. Je kan toch niet zomaar 1,5 maand niks laten weten en dan plots weer op het toneel verschijnen alsof er niks aan de hand is? En als ze vrienden wil worden, dan ben ik in ieder geval niet geïnteresseerd in haar liefdesleven. Want ik hoef helemaal niet te horen hoe zij op date gaat met andere mannen, etc.

Dus vanuit die optiek zou ik eerder zeggen om het niet te doen. Maar het blijft me parten spelen: waarom hecht ze zoveel belang aan een vriendschap? Wil ze misschien door iedereen geliefd worden? Kan ze het misschien niet verdragen dat ik haar niet meer leuk zou vinden?

Ik blijf er het raden naar hebben! En er is maar één manier om dat te weten te komen Glimlach

afbeelding van waterman

Hoi Hamlet

Citaat:

Ik blijf er het raden naar hebben! En er is maar één manier om dat te weten te komen Glimlach

Dat is HEEEEEEEEEL ERG WAAR!!!!! Doe het, en je weet het Knipoog. Maar zorg dat je niet van je fiets valt.

Waterman