Soms mis ik je even, vaak in de diepte van de nacht. Net opende ik een foto van je, nu twee maanden na onze break is t of ik iedere stap die ik neem weer verder van je af kom, stap voor stap het lijntje wat we ooit hadden dunner makend, een traan huilend, me nog eens boos voelend, steeds minder, steeds dunner, steeds verder weg. Dan zie ik je foto en besluit je weer eens echt in de ogen te kijken..en tranen vinden al snel mijn wangen. Hoe klaar het ook is. even is t of je hier bij me zit, of ik je energie dichterbij en puurder als ooit voel.. en ik zeg je hoe zeer het me spijt.. ik huil, omdat ik diep vanbinnen mijn aandeel binnen ons breken ook voel en dat doet zeer. Ik spreek het uit, woord voor woord..

Soms voel ik me verloren, maar ook dat gevoel slijt meer en meer weg. Zij was hier de afgelopen dagen, we hebben nog niks, toch vonden we een weg tenminste vriendschappelijk bij elkaar in slaap te vallen. Zoet voelde het, en wrang toen ze weer ging.. maar vannacht brak ik, wel een uur huilde ik.. ik huilde om alles, om een dierbare die ernstig ziek is, om mijn pap die overleed dit jaar, om hem.. en om haar, welke ik in de verte zag liggen, en ik besloot die nacht jou nooit zo te willen kwetsen, mooie vrouw, pure vrouw, het is nu de tijd niet.. ik ben nog niet heel.. als ik me aan je geef krijg je alles, en ik kan mezelf nu nog niet alles geven. Je hoorde me snikken en nam me bij je, ik vertelde mijn ziel en jij het jouwe. duidelijk voor beide, nu niet, toch was het goed zo, in haar armen, en ik vond de slaap.

Ik loop maar door het groene heen hier, bij mijn nieuwe thuis, hier is het zo mooi, niemand kent mij hier, en ik niemand, een nieuwer begin kun je je niet wensen. als de zon mij vind zit ik in hoog gras en eet fruit.. en dan is er die lach die me zegt "je hebt t goed voor mekaar vrouw"..maar ook is het eenzaam, wel steeds minder.

Oh en dit weekend, een kleine voorkomen wereldramp. slaat mijn menstruatie wel vaker een rondje over, of doet raar, was hij immens deze maand.. het bleek een miskraam, welke enkel van jou kan zijn.. lieve ex.. een foutje vlak voordat onze wegen van elkaar scheidden.. eerst dacht ik het is beter zo, pijn en narigheid in mijn lijf, maar stel je voor dat ik in de zoektocht over 7 maanden een kleintje had gehad en dan ook nog van jou, terwijl onze communicatie dood is sinds een paar weken.. dat had een klein rampje geweest.. ook daar mijn tranen over de nacht, het voelt of er weer een stukje dood is, letterlijk.. die klap kwam even harder aan dat ik had kunnen denken..

Emotioneel.. dit weekend..

Ik voel me of mijn zere hartenzeermuur, die me beschermde tegen de boze buitenwereld en meer hartenleed langzaam aan het vallen is, of ze heelt, en dit was weer even zon fase van muur-afbouwen.. opeens is daar het uitzicht van de toekomst weer iets helderder, mijn toekomst, en ik kijk uit over een groene vlakte, geen idee waar het allemaal heen gaat, het is alleen, soms op een gekke manier voel ik me verloren.. maar hier, hier vind ik mij..

Loslaten is een bijzonder proces.

"something my soul needs"