Na ongeveer 5 maanden kan ik echt oprecht zeggen dat het helemaal over en klaar is. Heel eerlijk gezegd kon ik dit al vrij snel. Kan nu ook heel gewoon tegen hem praten als we contact hebben via de telefoon over het huis en als ik hem tegenkom voel ik ook geen verdriet meer. Heb er vrede mee en ben nu ook wel blij dat het over is. Heb in deze 5 maanden zoveel leuke mensen ontmoet die ik anders niet had leren kennen (waaronder 1 speciale) en heb zoveel meer gedaan in deze tijd. Ben er nu echt alleen maar dankbaar voor. De manier waarop is iets anders, maar hem als persoon en de relatie die we hadden doen me niets meer.

ik blijf kalm... zoals altijd...
heftige gevoelens slaan bij me vaak naar binnen, zodat ik stil en afstandelijk wordt..
net als de laatste keer dat ik hem zag, wilde zoveel zeggen, hem vastpakken, hem nooit meer laten gaan...
maar hij zag een een beheerst, kalm en afstandelijk persoon...

over een jaar? dan hoop ik toch wel dat het me weinig meer doet eigenlijk

Tja ik kan er niet veel over zeggen. Ik heb het net 5 weken uit met haar. ik zal dit invullen wanneer ik een jaar uit heb met haar. Dan zal ik wel zien wat ik nog voel. ik kan niet voor mij in de teoekomst spreken.

Natuurlijk maak ik deze niet zomaar aan. Mij is het overkomen. Het kan iedereen overkomen! Nu vraag ik me af... Hoe voelt de rest zich in deze situatie, of hoe denken ze zich te voelen?