Thnks, maar voel me toch wel een beetje schuldig.. Gewoon omdat ik het gevoel heb dat ze toch maar een beetje om mijn mail zullen lachen.. Hij en zijn ouders.. in gedachten zie ik dat al voor me. Het zijn hele verwende kinderen, en die ouders zijn enorm kak.. Miss moet je mijn hele verhaal eens lezen.. dan snap je hoe bang ik nu ben dat zijn ouders dit mailtje lezen..
En smsen kanik niet meer. zijn ouders hebben hem een andere mobiel gegeven.. te triest.
Thnks voor je reactie
liefs missy

de tranen rollen alweer over mijn wangen bij het lezen van je reactie. Hele lieve woorden allemaal! Ik hoop enigsinds ook dat ik geen reactie van mijn ex terug krijg, en als ik wel een reactie terug krijg, hoop ik dat er nu een keertje iets begripvols in zal staan. Want nog meer kwetsende woorden trek ik niet. Ik kan het niet verkroppen dat hij gewoon door gaat met die andere meid, niet even achterom kijkt, en dat terwijl we op het punt stonden voor een kindje te gaan! Heel gevoelloos van zijn kant uit vind ik.
Ik hoop dat ik morgen een betere dag tref, ook voor italygirl. Door de weeks voel ik me meestal ook wel sterk, ben dan druk aan het werk, maar in het weekend krijg ik meestal een grote klap terug. Heb er enorme hoofdpijn van. Ik ga zo denk ik lekker een paar tosti's voor mij en mijn zusje maken, want die is nu even bij me hier. En ze riep net al dat ze enorm veel zin in een tosti had! Dus zal ik die lekker voor haar maken!
Bedankt femmie, ik hoop dat we er morgen weer anders over denken.
Liefs missy!

Ook zoals ik al naar femmie schreef hieronder, hoop ik ook dat dit ooit aan mijn ex gaat vreten. Hoe hij me behandeld heeft, me bedrogen en vernederd heeft. Hoe hij al die vuile woorden tegen me zei, met een grijns op zijn gezicht. Ik hoop dat god hem zal straffen voor wat hij mij aangedaan heeft. Misschien zijn wij wel veel te goed geweest voor onze exen, terwijl onze schoonfamilie maar denkt dat het niet zo is. Mijn ex schoonmoeder zei: tja het is allemaal jou eigen schuld dat E vreemdging, had je hem maar niet moeten claimen, en ach wat is nou vreemdgaan, ik moest me er niet teveel van aantrekken. Nee, nog erger, ik moest volgens haar in een inrichting omdat ik niet spoorde.. en waarom?? omdat ik zei dat ik erover nadacht mezelf wat aan te doen, omdat ik zoveel verdriet en pijn had. Mijn ex schoonmoeder heeft me met woorden gigantisch veel pijn gedaan.
Ik ben hierdoor wel harder geworden, en ik hoop eeffie dat jij dat ook wordt, want zoals ik lees ben jij ook veel te goed voor deze wereld, je verdient zoveel beter!! Ben het geroddel ook meer dan zat, en ik denk jij ook wel, soms kunnen inderdaad je eigen vrienden je nog laten vallen! maar laat je er niet onder komen eeffie! We moeten sterk zijn , ook al is dat soms super hard! Liefs missy

Een heel verhaal, maar wat een eerlijk verhaal, mooi om te lezen, dat je nu geen ruimte voor mannen hebt, en druk met je verwerking bezig bent. Vind het moedig en sterk van je!
ik denk zelf ook dat die nieuwe vlam van mijn ex een uitvlucht was, ze was al heel lang verliefd op hem, werken samen. En heeft hem net zo lang gemanipuleerd tot hij van haar was. er zit 10 jr verschil tussen die twee. Ze is 19 hij bijna 29. Maar over haar vertelde hij dus ook doodleuk kwetsende dingen tegen me, hoe zoveel volwassener ze is dan mij, hoe goed in bed ze is, bla bla.. tja en die woorden bleven maar in mijn gedachten hangen. En vandaag barste de bom bij me, puur omdat ik het even niet meer zag zitten alleen, vandaar dat ik hem mailde. Ik kon het ff niet meer. Maar heb niks terug ontvangen tot nu toe.
Ik hoop inderdaad dat eens hij beseft wat hij me aangedaan heeft, dat hij nog eens komt praten. Ik hoop wel dat ik dan tegen die tijd over hem heen ben, zodat ik er niet aan denk om hem terug te nemen. Want er is nou eenmaal teveel gebeurd, teveel vertrouwen weg.
Het kan toch niet anders dat dit niet een keertje aan hem gaat vreten, al die leugens!
Liefs en heel erg bedankt voor je verhaal!

Dank je voor je tips, Femmie, je hebt dat goed beschreven hoe het nu voelt voor me, een 'overlevingstocht'. Ik heb jullie reacties gisteravond nog gelezen, maar kwam er niet toe om te reageren. Vannacht en vandaag heb ik dan eindelijk heel veel bijgeslapen (zie andere post).
Vandaag voel ik me nog steeds leeg en niet wetend waar te beginnen om uit die put te kruipen, maar het rampzalige gevoel is gelukkig weg. Ik ga je advies volgen, nu niet aan geluk of teveel aan de toekomst denken, maar mezelf redden zodat ik me wat beter ga voelen.

Wat je schrijft over D en E kan ik ook heel goed begrijpen, en ik denk dat niemand je veroordeelt omdat je temidden van je verdriet troost bij iemand anders ging zoeken. Jij hebt niet om dit verdriet gevraagd en je bent dan ook tot besef gekomen dat dit niet d?ɬ® zaligmakende oplossing is ter verwerking.

Ik hield me daar ook een beetje aan vast, denkende dat mijn ex nog wel eens z'n slag terug zou krijgen, maar nu ik hem gisteren aan de telefoon had (hij liet trouwens die nieuwe andere helemaal meeluisteren wat ik hoogst vernederend vond), begin ik zo te denken dat hij echt helemaal over me heen is en niks meer te verwerken heeft. Het is nu 5 maand uit, dat wel, maar de eerste maanden heeft hij zich opgesloten, wou met niemand praten, is dan rond de Kerst uiteindelijk gecrasht en met me komen praten omdat hij er zelf echt niet goed aan toe was. Ik heb hem toen opgebeurd en ben niet begonnen over 'het verduidelijkend gesprek' dat me nog steeds beloofd was, maar wilde vooral dat hij wat beter werd. Achteraf heeft hij me echt bedankt dat ik er voor hem was en een ontspannen babbeltje wou voeren. Ik had hem toen niet mogen opvangen misschien en had hem zelf eens in z'n onrusten moeten laten verzinken, maar dat kon ik niet over m'n hart krijgen.
Een week later dus na die inzinking van hem, komt hij voor 't eerst na maanden buiten en leert 'plots' die nieuwe kennen "zoiets voorspel je niet" zei hij me dan. Ik zei: "ja, maar je moet er wel voor open staan, anders gaat het gewoon niet". Vanaf toen is hij elk weekend naar haar toe beginnen gaan, een vlucht van thuis weg dacht ik, maar nu begint het erop te lijken, sinds die telefoon van gister, dat hij echt gewoon doorgaat met z'n leven. Dit voelt zo oneerlijk terwijl ik hier nog half aan't wegkwijnen ben.
Hij zegt dat hij zich nu op z'n gemak voelt en zichzelf kan zijn bij haar, dat ze geen geheimen hebben en blablabla. Ik word er ziek van en denk dan: "Jamaar, met mij heb je wel 3 jaar heel je leven gedeeld en dat was maar een illusie dan?" Ik had tenminste het respect voor hem dat ik hem bij het begin van onze relatie niet dadelijk ging opeisen of z'n telefoon controleren en beantwoorden (dat doe je toch niet??). Heb hem toen zelfs voorgesteld om eerst komaf te maken met de onduidelijkheden/bagage qua exen uit z'n verleden. (dat was ook altijd ge?ɬ´indigd zonder er zelf nog 1 woord aan vuil te maken). Maar nee hoor: 'dat is al lang voorbij' zei hij dan.
Nu zegt die nieuwe vrouw waar 'mijn K' nu mee op weekend gaat heel arrogant: "Ik heb er geen probleem mee dat jullie vrienden zouden blijven, ben voorstander van een open communicatie." Haha, dan heeft ze aan hem een goeie gevonden! Wat haalt ze in haar hoofd, zeg, nadat ze hem een paar weekends heeft gezien om even een uitspraak te gaan doen over het wel of niet contact tussen 2 mensen die 3 jaar alles hebben gedeeld en op weg waren naar een toekomst samen?
Mij komt het allemaal heel vernederend over, en ja, als dit jaloers heet, dan ben ik dat misschien wel, maar niet onterecht lijkt me.
Ik voel me echt aan de kant geschoven, gewoon weggegooid zonder er een woord aan vuil te maken.

Als die slag bij hem nu eens zou komen, maar heb zo'n gevoel dat hij echt 'het geluk' heeft gevonden en alles wat hij blijkbaar bij mij niet had. Of lijkt het maar zo?

Ach, ik weet dat ik nu aan mezelf moet denken enz..maar hoe kan ik dit zonder te analyseren wat er fout ging of wat ik misschien fout deed?
Het doet toch zo'n pijn om die persoon te verliezen die zo gelukkig bij me leek, en die mij zo gelukkig maakte....ik ben er al beter aan toe geweest, kon mezelf weer mooi maken en op stap gaan voor een avond, maar nu lijk ik gewoon weer helemaal aan het begin te staan door deze evolutie bij hem. Pfff....heb er verder geen woorden voor.

xx italygirl

Thnks voor je mooi geschreven commentaar, op een of andere manier weet jij de dingen altijd heel relevant op te schrijven, prcies zoals het is. Heb zelf ook het idee, dat is als ik een goeie dag gehad heb, dat de slechte dagen dan extra slecht zijn. Ik heb vandaag zoveel tranen gehuild, dat ik er ff geen eentje meer over heb! Misschien moest het er gewoon even uit, zodat ik me morgen weer beter kan voelen. Ik zal de raad van femmie ook opvolgen mocht ik toch een mail van hem krijgen. Maar ik denk dat ik geen mail terug zal krijgen. Had niet echt behoefte gehad om hem te mailen, totdat ik me vandaag zo rot voelde,en ik hem zo intens miste waarop ik besloot hem toch een mail te schrijven, Voor mijn gevoel heeft dat wel opgelucht.
En ach misschien morgen een betere dag! Ik hoop het! Hoop dat ik vannacht een keertje niet over hem zal dromen.. want wordt er telkens zo beroerd van wakker.
Liefs missy en thnks!