Een open vraag aan iedereen die hem interessant vindt om over na te denken: wat betekent het eigenlijk als iemand zegt dat-ie van je houdt? Wat verwacht je van zo iemand?

Whoei, ik ben hem vandaag weer tegengekomen.

Het plan was om die schrikreactie die ik elke keer voel als ik hem zie, stapje voor stapje wat te gaan verzachten door niet meer haastig weg te duiken of zo snel mogelijk door te sprinten, maar te accepteren dat ik schok voel, diep adem te halen en rustig (Rustig aan!) en vrolijk goeiedag te zeggen.

Het gaat de laatste dagen ietsje beter met mijn liefdesverdriet. Ik heb er een paar weken lang niet echt over kunnen praten, want ik had het gevoel dat ik mijn vrienden en kennissen er te veel mee belastte.

Herkennen jullie dat? Als je relatie net over is, dan heb je aan de mensen te vertellen wat er allemaal is gebeurd, maar op een gegeven moment heb je de feitelijke ontwikkelingen wel zo'n beetje aan iedereen verteld, en dan heb je eigenlijk alleen nog maar dat vreselijke gevoel waar je over kunt praten.

Ik heb Jelle een blogpost beloofd over de zin en onzin van relativeren (http://www.ldvd.nl/node/13565#comments). Here goes.

Is relativeren van iemands verdriet nuttig?

Ik ben nu een tijdje mee aan het lezen en het is mooi om te zien hoe hier mensen met verschillende achtergronden en verhalen toch over ongeveer dezelfde soort gevoelens kunnen praten. Onder andere een blogpost van ikhoopopbeter (http://www.ldvd.nl/node/13533) deed mij eraan denken dat mijn ervaring met mijn verliefdheidsverdriet mij ertoe dwingt anders te kijken naar andermans liefdesverdriet.

Hallo Ldvd-gebruikers,

Voor een toch redelijk doorgewinterde forumtijger als ik is een discussiesite als deze, met blogs en verhalen in plaats van subforums en topictitels, een nieuw fenomeen. Ik ben gewend me altijd even voor te stellen als ik uit het niets ineens ergens mee begin te praten, dus doe ik dat bij deze, in een eerste blogpost.

Aangenaam kennis te maken, dus