Man man, wat is dit toch!!
Het is nu zo lang goed gegaan met mij, al weken heb ik geen traan hoeven laten en had er mij bij neer gelegd dat ik haar kwijt ben aan die andere eikel. Ik voelde me sterk, ijskoud ben ik er in geweest en het boeide me allemaal niet meer, of heb ik mezelf dit wijsgemaakt?

Ik heb mijn laatste blog verwijderd omdat hij tamelijk herkenbaar was maar ik ben dus vorig weekend op stap geweest met de ex van haar nieuwe vriend. Het was een hele leuke avond en we hebben heel wat af gepraat, (meer niet).

Ik heb zowat dagelijks contact met mijn ex, maar dat komt omdat zij mij altijd een berichtje stuurt om te vragen hoe het met me gaat. Ik weet dat ik er niet uitgebreid op moet reageren maar kan het meestal niet laten.
Zo komt het er soms uit dat ze veel aan me moet denken en dat ze nog meer met me inzit dan ik denk en van dat allemaal.
Waarom blijft ze dat toch telkens vragen, ze heeft het blijkbaar toch naar haar zin bij haar nieuwe vlam?!

Ik ben nu ongeveer al anderhalve maand weg bij mijn vrouw, ik heb bakken gehuild als een klein kind, een hoop woede en zelfs wraakgevoelens gehad, ik miste haar iedere dag dat ze niet bij me was. Maar nu, nu is het precies allemaal wat minder, nog niet over want ik mis haar nog steeds iedere dag, maar toch een pak minder.

Het leek echt goed te gaan de laatste paar dagen, er waren bijna geen tranen meer en had er mij precies min of meer bij neer gelegd dat ons huwelijk toch niet meer te lijmen was nu ze met haar jonge facebook-vriendje zit.
Gisteren ben ik zelfs terug gaan sporten, half uurtje lopen en meer dan een uur met de gewichten afgezien. Ik was zelfs gaan shoppen, wel niets gevonden, maar toch.
Dacht, het gaat goed, maar tegen de avond kwamen al de emoties weer allemaal tegelijk aanzetten, dacht dat ik er ver over was.

Ben net terug van de eerste handtekening voor de scheiding. Ik had me voorgenomen sterk te blijven en niet teveel emotie te laten zien. Laat het maar komen zoals het is.

Dadelijk voor de eerste keer gaan tekenen voor de scheiding, weet bij god niet hoe ik me daar moet houden. Zou ik laten zien hoeveel ze me pijn doet of ga ik me rustig en ijskoud opstellen??? Ik weet het niet!