Jee wat veel gevoelens doen bij mij de ronde.... wat voel ik?? Verdriet in ieder geval..angst dat ook en ik ben erg boos en gekwetst. Dat je man waarmee je vanaf je 18de bent opgegroeid... bent gaan samenwonen... moeilijke tijden mee heb beleeft....ineens na 15 jaar uit je leven is. Het idee dat hij binnen 4 weken met een andere vrouw in bed ligt.... doet zeer. verschikkelijk veel zeer. Hij pakt zijn leven zo gemakkelijk op (lijkt het tenminsten). Een ander iemand voelt z'n arm en z'n lichaam. En ik? Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen...Weg was ie.

Misselijk ben ik...... Voel me zooo raar.
Ik zal even vertellen hoe de middag/avond is verlopen gisteravond. Hij was er om 17.00.
De tranen kwam redelijk snel en toch verval je toch snel in hoe het zover kon komen. Maar goed, tussen de bedrijven door hebben we geprobeerd om wat te bespreken. Hij moest ook huilen. Vertelde dat het hem ook veel deed om mij verdrietig te zien.
Het was nu 4 weken geleden dat hij weg is gegaan naar z'n ouders.

Heb net een smsje gestuurd of ie langs wil komen om 1 en ander te bespreken.
Moet toch eens weten hoe hij het ziet. En wat hij wil.
Over anderhalf uur zal ie hier zijn, gelijk uit z'n werk. Het wordt knap lastig om hem weer te zien na een paar weken en vooral om mn hoofd erbij te houden. Tranen komen al zodra ik z'n bus de oprit zie opkomen....
Ik ga proberen rustig te blijven en niet te verdrinken in mn emoties. Wordt heel pittig. Tranen rollen nu al over wangen.
Ga eerst wat dingen opschrijven die ik wil bespreken.

Hallo allemaal,

Hoe ervaren jullie de vele emoties die gepaard gaan na een verlies van een partner.
Zelf heb ik namelijk dat ik soms gewoon blokkeer. Dan zie ik z'n naam en voel ik even niks. Een uur later ben ik weer helemaal van slag. Of ik voel een enorme spanning en verdriet maar kan het niet uiten.... om gek van te worden. Dan wordt ik duizelig, ademhaling stokt en wil niet meer normaal doen. soms luister ik marco borsato om te kunnen huilen...

Pfff hier ben ik weer even.

Ik heb een rotnacht achter de rug. Zoo onrustig, gespannen enzo. De nacht ervoor was ook niet al te best, dus ben nu helemaal murf...
Ik had mn angststoornis redelijk onder controle en mn energiepeil was redelijk te noemen.
Maar nu ik met dit grote verdriet en onzekerheid van de toekomst zit... is het erg lastig om overeind te blijven.
Slaapgebrek helpt niet echt om de boel te kunnen relativeren. Werkt erg tegen me.

Heb me ziekgemeld op mn werk..snik. Baal ik van. Maar ik werk met kinderen en moet toch echt mn koppie erbij kunnen houden.

Even een berichtje.... ben helemaal op, doodmoe....... Zooo intens verdrietig. zoveel pijn en gemis.
Het weekend overleeft... maar vandaag... wat een strijdt. Wel gewerkt maar kon met moeite op mn benen blijven staan.
Wat kost dit veel energie zeg.....
Nu achter de computer komen de tranen. 15 jaar relatie weg.... mn halve leven weg. Dacht op de terugreis van mn werk dat het allemaal makkelijk voorbij zou zijn als ik maar gewoon het stuur los liet....

Hoi allemaal, sinds 2 wken is mn man weg en woont nu (tijdelijk) bij zn ouders.... iets wat ik niet zag aankomen.

De spanningen die ik voel nu mn man weg is.... niet te behappen soms.
Ik lig in mn bed te woelen en kan de slaap soms maar niet krijgen. Kan ontspannings oefeningen doen totdat ik er bijneer val..... in bed, uit bed. Wat eten, weer in bed. Gek makend soms.
Had vanochtend een afspraak staan bij iemand dus me toch uit bed gehezen vandaag. daarna thuis 1.5 uur op bed gegaan. maar slapen lukte niet echt. Nog steeds gespannen.