Had vandaag een dagje met een zware dip. Uitgerekend vandaag kruis ik haar, voor één keer zonder vriendinnen in de buurt. Lopen recht op elkaar af, de zon fel in haar ogen (wat het gesprek een beetje bemoeilijkte). Heb vriendelijk goeiedag gezegd (kus op wang, hand op zij). Gesprekje over koetjes en kalfjes, een beetje zoals tussen 'twee kennissen van zien'. "Hoe loopt het studeren?" en van die dingen. Het gesprek liep heel stroef, en het was een ongemakkelijke situatie. Ik vond dat zij het ook een beetje een ongemakkelijk weerzien vond, maar niet zozeer als ik.

Vandaag een opening verkregen naar een nieuwe weekendjob (net wat ik zocht).

Ik had immers mijn oude weekendjob op de universiteit doorgegeven aan mijn ex (waren net uit elkaar toen en had haar eerste rebound toen vergeven). Ik had toen een goed woordje voor haar gedaan bij de baas. Ik was vrij boos omdat zij van mij deze job had verkregen in de break-up, terwijl ze achter mijn rug contact begon te hebben met de tweede rebound... en ik wou me ook niet verlagen om deze terug te gaan eisen bij de baas en haar zo haar nieuwe stappen naar zelfstandigheid terug te ontnemen.

Beste lotgenoten...

Hoe meer ik hier lees... hoe meer bewondering ik heb voor jullie, gevoelsmensen... jullie staan in zo grote mate open voor de ware en pure liefde, en kunnen er veelal in zoveel wijsheid mee om. Wij groeien hier, van dag tot dag... Ik heb het diepste respect voor jullie, die liefhebben kunnen, die groeien kunnen. Hoe meer ik er over nadenk... niet veel mensen kunnen dit. Gevoelsmensen... we hebben onze zwaktes, maar we hebben zeker onze kwaliteiten.

Ik heb veel aan jullie verhalen, jullie gevoelens, jullie wijsheden.

Wou ik even van m'n hart.

Groeten,

Rodeo

Beste iedereen! Nieuwe inzichten heb ik vanavond verkregen... en ik kan niet anders dan ze met jullie te delen.

Ik heb vanavond een zeer goed gesprek gehad met iemand, met een extreme open geest. En dit heeft me goed gedaan. Uit dit gesprek gezamenlijk tot nieuwe inzichten gekomen. En deze nieuwe inzichten hebben me geholpen, om de 'haat' en het wrange wansmakelijke gevoel over m'n ex weg te werken, zonder dat m'n verwerking van al wat me is aangedaan in het gedrang te brengen.

Want eerlijk gezegd : echt gezond is het niet om met negatieve gevoelens rond te lopen.

God... wat is me dit hier toch.

Ik heb morgen tegen middernacht een deadline om een paper in te dienen. Ik kon de slaap niet vatten... jullie kennen het wel; het eeuwige gepieker. Dus wat doe ik om sneller in slaap te geraken : ik zet een filmpje op. In de aflevering krijgen twee meant-to-be mensen een baby, zonder dat ze samen zijn. Sindsdien heb ik terug zitten janken.

Ik heb het ingezien. Mijn ex is een sociopate. Of alleszinds één of andere andere persoonlijkheidsstoornis.

Gisteren nog enkele keren emotioneel heen en weer geslingerd door haar. Ik kan haar niet het voordeel van de twijfel meer gunnen. Gisterenavond heeft ze op facebook nog publiekelijk zitten lachen met het feit of ze nu al dan niet een relatie heeft met rebound, enkele uren nadat ze me had verzekerd van niet. Nu heb ik het wicht eindelijk verwijderd.

Ze maakt me volstrekt onterecht tot vijand en idealiseert of negeert al haar eigen fouten.

De klik is gemaakt. Ik heb haar losgelaten. Mijn brein heeft de bovenhand terug gewonnen op m'n hart.

Maar wat kan dat hart terugstrijden! Ik merk dat ik terug vaker de neiging heb terug te vallen. God, wat moet m'n liefde voor m'n ex sterk geweest zijn. Om zo te willen blijven strijden.

De ochtenden zijn zo ongelooflijk lastig. De hartzeer van weleer steekt terug de kop op. Elke keer als ik terug aan haar moet denken maak ik de zelf-aangeleerde gedachten waarom ik ze niet terug moet hebben.