18 december heeft ze mij voor het laatst gebeld, dat is drie maanden nadat ze mij had voorgelogen en toch ook wel bedrogen. Meteen had ik haar een bericht gestuurd om te vragen wat ze precies van mij wou. Ze loog dat ze de afgelopen maanden niet had gebeld. Waarop ik haar vroeg om er dan meteen maar mee op te houden, omdat ze mij teveel pijn had gedaan.

Eigenlijk die week doemde zij op toen ik mijn instagram account opende. Hier had ik het ook kort over gehad in mijn vorige blog. Bijna drie maanden lang had ik haar op dat platform kunnen benaderen. Niet gedaan en ik voelde mij per week beter in mijn vel zitten. Soms had ik de drang om te vragen hoe het met haar ging, maar ik was blij dat ik toch de boot afhield. Want het maakte mij sterker.
Afgelopen dinsdag kreeg ik weer dat gevoel, maar wederom besloot ik het uiteindelijk niet te doen. Met de gedachte dat sinds het tussen ons uit ging, zij letterlijk nooit normaal op mij had gereageerd. De dag erna stond haar naam opeens niet meer onder bekenden van haar (instagram), die in mijn lijst van voorgestelde vrienden staan. En ja hoor toen ik haar profiel probeerde op te zoeken kon ik die niet vinden. Dus blijkbaar was ik geblokt.

Heel vreemd, maar dit deed mij nogal wat. Terwijl ik al die tijd had gedacht er compleet over heen te zijn. Je gaat je namelijk afvragen waarom ze je na drie maanden blokkeert, terwijl er 0 contact was tussen ons. Ik heb her en der dit besproken met mensen uit mijn omgeving, voornamelijk vrouwelijke vrienden. Ze denken zo'n beetje allemaal dat het een mogelijke schreeuw voor aandacht is, onmacht dat ze niet weet hoe het met mij gaat en mogelijke schaamte voor het vele liegen. Ik ben benieuwd wat hier nou echt achter zit en voel mij er ondertussen knap klote door.