Tel de dagen terug af..
Vanmorgen toen ik wakker werd had ik weer dat misselijke gevoel van toen we net uit elkaar waren. Wat haat ik dat gevoel..
Met vrienden gesproken maar na zeven maand verder te staan blijft er niet meer over voor hen om te zeggen, maar meid toch..je was zo goed bezig. Trek het je niet teveel aan, hij is het niet waard.
Naar de winkel getrokken en weer een paniekaanval. Dat was lang geleden maar het haalt me wel volledig neer. Al die energie die ik al die maanden had opgespaard. Weg...foetsie...gone..
Bedankt ex..bedankt voor die klap in mijn gezicht.
Ben zo moe van het wenen, het denken en het voelen. Waarom was ik toch zo dom om terug contact te zoeken?
Waarom kon hij gewoon niet even normaal doen? Was het allemaal al niet genoeg geweest?
En nog steeds mis ik hem...dacht nog steeds elke dag aan hem..
Zou zo graag willen dat er een bom op de wereld viel en alles voorbij was. Dacht nooit dat je het geluk op iemand anders zijn verdriet kon bouwen. Maar hem lukt het wel héél goed.
Hoe komt het dat ik plots niets meer ben..niet plots..al een hele tijd. Niets voor hem. Een vuil pluimpje uit een ver verleden..
Geen woorden aan vuil te maken. Probeer me voor te stellen hoe ik zou zijn moest ik in zijn schoenen staan. Moest ik de liefde van mijn leven hebben gevonden, hoe zou ik dan reageren. Ik wist al van het moment het uit was en hij met zijn vriendin was dat ie het contact niet wou houden. Daar was ie héél duidelijk in. Nieuwe vriendin, nieuw leven. Geen ruimte voor mij...Toen was dat heel zwaar omdat mijn broer net was gestorven. Heb later die afstand voor mezelf gehouden. Woede, verdriet, onbegrip...maar ook nog steeds die vraag..wat betekende ik voor je? Meer dan één vraag..
Ik zie het nut niet meer. Het is niet dat ik dood wil, zou zelfs het lef niet hebben om mezelf iets aan te doen. Maar zie het nut niet meer. En anderzijds vraag ik me af of het anders had gevoeld had ie nu niet zo lullig gereageerd. Ik weet het niet..
Als puntje bij paaltje komt had ik gewoon nog graag in zijn armen gelegen..
Maar eerst was ik niet knap genoeg, later was ik niet goed genoeg .
Voel me zo slecht en ben bang..