Pff. soms word ik moe van me eigen gedachten.
Mijn hart is genezen, maar mijn gedachtes niet.
Ik snap het niet , ik hoor blij te zijn , opgelucht dat hij opgerot is , maar nee.
Soms heb ik van die dagen dat ik over hem droom, -.- sowieso wtf hersenen.
Dan denk ik zo veel aan hem , terwijl ik het niet eens wilt , denk ik jezus waarom .
Waarom rot je niet op uit mijn hoofd. Ga weg blijf weg.

Ik weet het , er zit me veel dwars , te veel gewoon , hoe alles is gegaan.
En ja ik ben fout geweest, doordat ik hem terug liet in mijn leven.
Terwijl ik wist dat er weinig ging veranderen. Maar hoop doet wonderen zeggen ze.
Misschien ben ik ook wel bang, dat hij onverwachts ,weer iets van zich eigen laat horen.
Dat ie niet wegblijft, ja klinkt raar . Maar naar alle shit wat ik heb hem gezegd hebt.
En die dingen die ik heb gezegd, dat was erg heel heeeel erg .
Maar dat hij van zich laat horen nog , Nee na die brief 2/half kantje.
Nee dat geloof ik niet .

Ik begrijp niet waarom ik het niet kan afsluiten ...
Wat houd me tegen, echt dat vraag ik me af .... wat houd mij aan hem.
Niets helemaal niets. Dus waarom rot hij niet uit me hoofd .
Ik hoop nooit meer,,, zo iets mee te maken in me leven.
Ja dat ik van hem af ben is zeker .
Maar me koppie moet eens mee gaan werken.

Bleh liefdes verdriet. -.-
knuffs misszotje