Er komt een moment, dan weet je jezelf weer bij elkaar te pakken. Het kost tijd, wellicht paniek, zoveel tranen en oprecht loslaten, maar het gaat over. Ik lees nog hier, wanneer ik de resten van liefdesverdriet in m'n hart hoor ruisen. Verder ben ik stil. Maar is t ook niet zo eerlijk dan te laten weten, het gaat over?

Het houden van blijft, mag ook wel blijven. Maar als je ergens het punt bereikt, van los, is nu los, dan gaat er een ander proces in werking. Gezien mijn vader dit jaar ook gestorven is kan ik haast zeggen dat t te vergelijken is met rouw. Fases.
Hè het gaat geweldig
Wat een Supedag .
* dag later * help wat een diepe put
* nog een dag later * dit gaat nooit meer over wat voel ik me kut en waardeloos zonder die ander
-------tranen------
Hè vandaag gaat t Goed,
.
En dat blijft zich afwisselen,
Hoe verder je gaat, hoe langer de perioden er tussen..

En toen had ik een supermaand,
En vond m'n harde schijf ergens in november tijdens een verhuizing,
Plaatjes kijken, god, wat een lieve foto's van ons, oh wat waren we toen leuk, oh wat mis ik je

*ontkenning*

dag later

* ik moet je een bericht sturen *

-- bericht uitwisseling --

* godver, je verdient me ook niet, wat ben je ook een harde zak*

En daar, halverwege november, al wat maanden verder na de breuk veranderde er wat, ik vroeg het je nog een keer.. Is het echt klaar, en je zei t me, het is echt klaar. Tranen met tuiten huilde ik, een middag en een nacht lang.. En ik werd wakker in opluchting. Ik heb me nog een weekje rot gevoeld en daar ging t los. Ik heb alle clichés binnen het liefdesverdriet thema doorlopen.. Van rebound tot denken dat t al over was en een dag later weer terugvallen.. Van wanhoop tot te uitbundige vreugde.. En dan is er opeens weer balans. Ik leerde vorige week een geweldige man kennen, ik wilde geen moeite doen. Hij deed moeite, zo vleiend.. En bijna ging ik op zijn date verzoek in, tot ik me vorige week besefte, nee, ik wil dat niet, ik ben niet klaar, ik mag nu alleen zijn, totaal onafhankelijk, mezelf herontdekken. Dan wordt alleen zijn opeens vreugde in plaats van wanhoop.

wat ik zeggen wil.. Ergens, diep in je hart, weet je meestal wel, als iets klaar is, is het klaar. Nu je uitdaging, ga je jezelf aankijken, of vluchten? Ga je loslaten of nog maanden geloven dat hij of zij de ware wel moet zijn? Ga je voor jezelf of voor de droom die gekoppeld is aan de verkeerde persoon?

Mooie quote van vriendin van me, hou de droom van de liefde maar koppel m los van de persoon waarmee je niet meer bent. Het hielp me. Stap voor stap..

dit is m'n laatste blog.. Hier stop ik. Daar ik alle processen hier omtrent aan het loslaten ben, hij heeft ondertussen al een ander en ik wil alleen mezelf even.. In vrede.. Hier eindigd het. Ik dacht dat de feestdagen afschuwelijk zouden gaan voelen en ik heb er zin in.

Lieve mensen, in de wanhoop, of diepe pijn.. Het komt goed! Geef jezelf tijd, loslaten gaat op jouw eigen tempo, geloof in je intuïtie, ga vechten om jezelf bij elkaar te rapen en maak van JOUW welzijn prioriteit, straf jezelf niet op de rotdagen en geniet van de piekdagen. Het komt goed! Ik denk aan jullie. Dit is een mooie site, het heeft me enorm geholpen en daar ben ik dankbaar om!

Bedankt