Een tijd geleden,

afbeelding van Krijgah

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik hier iets geschreven hebt. Ik had mezelf voor de vakantie voorgenomen nauwelijks op deze site te komen. Gelukkig is dat mij gelukt! Niet dat het slecht is om hier te zijn, integendeel het heeft me heel erg veel geholpen. Maar op een gegeven moment wilde ik ook stappen maken maar vaak bleef ik er te veel in hangen door al die verhalen te lezen en telkens de gelijkenis en confrontaties met mezelf.

Met mij zelf gaat het nu wel wat. Het ergste liefdesverdriet is achter de rug, en dat is fijn. Het enige wat nu nog echt overblijft is het grote gemist van haar en alles hoe het was. Heb er nog wel elke dag pijn van. Vooral pijn hoe het allemaal gegaan is. Maar door dat ik al heel lang geen contact met haar heb en niet zo vaak met haar word geconfronteerd word dat al minder. Helaas zijn wij als maar verder uit elkaar gedreven, daar baal ik best wel van.
Sommige die mijn eerdere blogs hebben gelezen weten misschien wel hoe onbegrijpelijk het voor mij was, dat ik daar niet mee om kon gaan. Helaas is het nog steeds zo onbegrijpelijk als eerst, maar het begint een plekje te krijgen. Het accepteren gaat mij niet lukken, maar als het een plekje heeft en ik er vrede mee kan hebben is het goed.

Verder zie ik wel wie ik tegen kom in de toekomst. (Heel stiekem bevalt vrijgezel zijn wel). Ik ben niet hevig opzoek naar een vriendin, dat komt allemaal vanzelf wel. Ik kan sinds een paar weken wel zeggen dat ik ein-de-lijk iemand ben tegen gekomen waarvan ik vind dat die veeel leuker knapper mooier en beter is dan mijn ex. En dat is toch wel positief:D

Voor iedereen die er nu midden in zit. Ik kan alleen maar zeggen dat het uiteindelijk echt wel goed komt. Vanzelf word het minder en ga je je echt wel beter voelen. De een heeft meer tijd nodig dan de ander maar uiteindelijk kom je er wel. Blijf leuke vooruitzichten houden(dat hielp mij heel veel), blijf leuke dingen doen, blijf afleiding zoeken. Er over huilen is helemaal niet erg, integendeel je kan het er beter allemaal uithuilen. Ook dat word vanzelf minder heb ik gemerkt.

Groetjes Krijgah

afbeelding van Ergensschijntdezonwel

Grappig

Hi Krijgah,

Wat grappig om te zien dat ook jij een tijdje afwezig bent geweest net als mij en dan ongeveer op hetzelfde punt terug komt Glimlach.
En dan ook nog dezelfde reden.

Ik lees in je blog dat je er super op vooruit gegaan bent. Ga zo door joh! echt knap Glimlach. En uiteraard doet het pijn.. ik omschrijf het tegenwoordig als, op mijn hart zit nu een lidteken. Ik kom er nooit vanaf en het zal er altijd blijven zitten maar ik kan er mee leren omgaan. Je leert en ervaart.. dat is ook wat waard.
Onbegrip kan nog steeds, vragen waar je nooit een antwoord op krijgt. Laat ze liggen remember.

Blijft volhouden.. op 1 dag kijken we terug naar deze periode hier en lachen we erom.. en zeggen we.. weet je nog toen... Knipoog