Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
En weer doe ik het!
Goedenavond allemaal,
Dit gaat nu al een jaar zo. Afspreken geen contact te hebben met elkaar en het tochdoen. De periodes worden steeds iets langer. Na een maand belde ik, ik was zo vastberaden dit never meer te doen, maar op een dag had ik gewoon ' schijt' en belde toch. Ik zei dat ik me rot voelde over hoe alles is gelopen ( lees vorige blogs), er ontstond een discussie waarin hij duidelijk maakte dat de motivatie waarom ik dinhen gedaan heb hem niet boeit en dat hij niet op zon manier behandeld wil worden. Hij ging maar door en door en gaf me een enorm schuldgevoel, ik belde jiost om te zeghen hoe rot ik me voelde over alles. Hij bleef doorgaan met zeggen wat ik allemaal wel niet fout deed. Ik voeldee serieus een slecht mens.
Het gesprek ging door en op een gegeven moment zei hij ;" nou uhh Mel, we hangen nu nog steeds aan de tel dusss Kom je chillen? "
Ik dacht dat ik gek werd in eerste instantie begon ik te huilen want hij had me het idee gegeven dat er echt niks meer van ons over was en nu wil hij afspreken. Ik zei dat ik hem niet snapte. Weer een lang gesprek en daar ging ik.
Nu ben ik dus twee weken non stop bij hem geweest, als vanouds. Samen koken, films en sex. Nee dit kwam niet van mijn kant alleen. Hij belde me telkens en weer ging ik.
Ik begon weer HET gesprek. Wat voor mij resulteerde in tranen, natuurlijk.
" nee, Mel." "Wij zijn echt klaar met elkaar, ondanks dat het zo intens is dit alles. Hoeveel we van elkaar houden de aantrekkingskracht. " "Jij hebt een karakter in eem relatie waar ik niet mee kan, ook is er geen vertrouwen ".
Dan volgt de volgende discussie, wat wij hebben is eigenlijk een relatie want er is niks veranderd behalve dat het officiele woord er niet meer is. Dit is een discussie die we nu al een jaar voeren.
En dat zijn dus juist de dingen die ervoor zorgen dat ik niet los kan laten. Het is zo "intens". Ik denk zie je wel hij voelt het ook.
Ik weet dat hij van mij houdt. Deze situatie maakt mij zo onzeker. Ik heb altijd het hevoel dat ik moet vechten om hem bij me te houden.
Ik weet dat het niet meer kan door alles wat ik hem geflikt heb, de dingen die ik deed omdat ik bang was hem kwijt te raken, verstrikt in mijn eigen leugens. Ik heb dit zelf verpest. Toch weet ik dat ik dingen heb gedaan om hem bij me te houden uit paniek omdat ik hem kwijtraakte.
Hij wil me blijven zien, zo doorgaan zoals het nu gaat. Natuurlijk wil hij dat. Geen relatie of verplichtingen en Mel is er ook nog. Wat wil je nog meer.
Het is zo moeilijk om iemand los te laten als die persoon het echt voor jou is, ondanks dat jij het niet bent voor die persoon.
Ik heb gezegd dat ik weer afstand wilde omdat mijn gevoelens te sterk zijn om het maar goed te vinden dat hij eigenlijk vrijgezel is en alles kan doen en laten wat hij wol. En door met hem om te gaan laat ik juist zien dat dit dus wel kan. Dat heb ik olk gezegd.
Ik heb deze cirkel nu voor de duizendste keer weer verbroken, wat hij waarschijnlijk toch niet serieus neemt, wat ik hem ook niet kwalijk kan nemen. We hebbem elkaar nog steeds niet losgelaten en heb dit al een miljoen keer gezegd.
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit van een ander nog zo zou kunnen houden laat staan verliefd worden. En dan nog de gedachte hij met een ander. Au.
Groetjes Melanie
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Citaat: " nee, Mel." "Wij
" nee, Mel." "Wij zijn echt klaar met elkaar, ondanks dat het zo intens is dit alles. Hoeveel we van elkaar houden de aantrekkingskracht. " "Jij hebt een karakter in een relatie waar ik niet mee kan, ook is er geen vertrouwen ".
Hij zegt het tegen je... hij is eerlijk. Luister dan ook naar hem. Kwel jezelf niet langer. Hij wil niet. Als je zo doorgaat resulteert het in meer en meer kwelling... Het gaat niet werken. Het wordt niet beter. Eens zul je toch door die pijn heen moeten. Ga er door heen. Werk aan jezelf. Ga voor je toekomst. Nu voelt het nog niet zo, maar die toekomst is er echt wel, met iemand met wie jij met een schone lei kunt beginnen, kunt leren van alles uit het verleden en een betere toekomst kan bouwen.
En dat zijn dus juist de dingen die ervoor zorgen dat ik niet los kan laten. Het is zo "intens". Ik denk zie je wel hij voelt het ook.
Ik weet dat hij van mij houdt. Deze situatie maakt mij zo onzeker. Ik heb altijd het hevoel dat ik moet vechten om hem bij me te houden.
Ik weet dat het niet meer kan door alles wat ik hem geflikt heb, de dingen die ik deed omdat ik bang was hem kwijt te raken, verstrikt in mijn eigen leugens. Ik heb dit zelf verpest. Toch weet ik dat ik dingen heb gedaan om hem bij me te houden uit paniek omdat ik hem kwijtraakte.
Op een gegeven moment raak je verslaafd aan dit hele proces... zo herkenbaar. Wat je had, die veiligheid, is er niet meer. De vertrouwdheid, het voor elkaar gaan, is weg. Je houdt je vast aan een illusie. Je wilt dat dingen weer zijn zoals ze waren, en op de goede momenten voelt het ook zo, maar dan komt steeds weer die pijn, steeds weer het afgewezen voelen, maar toch steeds weer gaan proberen want wie weet nu wel... Het maakt je onzeker. Je moet steeds vechten. En hij geeft niks. Je hebt het gevoel je best te moeten doen, want jij hebt volgens jezelf immers de dingen verpest. Dat schuldgevoel he... maakt dat je toch nog weer gaat proberen. Maar er kan nog zoveel mis gegaan zijn, je was oprecht. Het enige wat je nu kunt doen is jezelf vergeven en leren van je fouten.
En dan, als er twee mensen echt voor willen gaan, bouwen ze samen verder aan een toekomst. Het is niet eerlijk van hem om wel steeds bij jou te zijn, maar dan meer los vast, terwijl hij echt wel ziet dat jij eronder lijdt en dat je spijt hebt. Ik zou het eerlijker vinden als hij zou zeggen ok het verleden is het verleden, wij gaan nu WEL / NIET 100% voor elkaar en dat hij of helemaal kapt of helemaal voor je gaat. Want zo hou je elkaar gevangen in een eindeloos proces.
niet weer..?!?!
Ik begrijp dat je gewoon even je hart wil luchten, ik heb je blogs gelezen en ik denk hetzelfde als petals; weinig aan toe te voegen alleen vraag ik me één ding af: hoe was het tussen jullie vóór je dacht zwanger te zijn??
(en het later niet bleek te zijn met alle gevolgen vandien)
Je schrijft dat het al niet goed ging, tenminste, zo begrijp ik het en je omdat je bang was dat hij sowieso al een punt achter de relatie wilde zetten je een beetje de bocht uit vloog door te zeggen dat je zwanger was en dan lijkt het alsof je al snel alles vergeet wat er voor die test aan de hand was.
Als ik het goed begrijp was het eigenlijk al een aflopende zaak; waarom ging het al zo slecht nog voor die tijd?
Er was al van alles aan de hand, maar in de loop van de tijd lijkt het alsof je jezelf wijsmaakt dat alles nog helemaal goed was geweest als dat verhaal van die abortus maar nooit op tafel was gekomen..
Is dat echt zo? Of is dat toch een sprankje hoop, als hij je DAT maar zou kunnen vergeven is alles weer bij het oude.
Maar was 'het oude' wel zo geweldig? Denk eens diep na, mensen hebben de neiging om de nare eigenschappen van mensen te vergeten, de ruzies en hij is -zoals al gezegd- wel eerlijk t.g.o. jou.
Hij verteld je keer op keer dat een relatie er niet meer inzit, een beetje lol maken ok, maar verder niet.
Waarom was je zo in paniek om het kwijt te raken, wat was er daarvoor gebeurd? Geen vraag die je mij moet beantwoorden hoor, maar het kan denk ik geen kwaad om hem jezelf ook eens te stellen...
Wie weet heb je trekjes in je karakter waar hij niet mee kan leven en zegt dat ook eerlijk.
Dan houd het al een beetje op; je karakter kan je niet veranderen..
Die uitbarsting met die ring die je niet herkende, en waar hij toch een goede verklaring voor had b.v.?
Zinloos om te gaan zitten gokken maar zelf weet je ook wel of je mss erg jaloers was, drifig of andere eigenschappen had die hij sowieso niet goed kon handelen.
Pas als de zus had gezegd: die ring? nog nooit gezien, kijk, hij past nog niet eens, dan pas had je naar mijn mening het recht gehad om boos te worden en te vragen waarom hij liegt, van zijn zus was hij dus niet dan en dan had je GEWETEN dat hij loog, dit was toch een beetje voorbarig?
Toch schrijf je ook in een blog: ja maar met die ring, ok was niet goed MAAR wel begrijpelijk van mijn kant toch? Gezien hoe onze relatie is?
Nou sorry, maar ik zou een meneer die zo tekeer gaat over een ring die in mijn huis ligt buiten zetten, echt...
Lieve schat je hebt al heel lang geen echte relatie meer met hem, dat maak je er zelf van.
Hij is in ieder geval duidelijk, het gaat hem om de fun, de sex en gezelschap maar meer zit er niet in en ja, hij kan een ander tegenkomen waar hij smoorverliefd op wordt.. hou daar rekening mee voor je ervan schrikt. En dat hij je dan even helemaal niet wil zien waarschijnlijk. Je kan er maar beter op voorbereid zijn.
Schep voor jezelf duidelijkheid en ga desnoods terug in het verleden, die leugen over de abortus was zoals ik het lees meer de druppel die de emmer deed overlopen dan de aanleiding om de relatie te beëindigen vrees ik...
Sterkte, kwel jezelf niet langer als dat lukt, huil uit zolang je nodig hebt en natuurlijk kan je altijd hier je verhaal doen, want ik lees heus wel hoeveel verdriet je ervan hebt.
Zonde van je tijd... Makkelijk praten, ik weet het maar toch: als je hem weer wil bellen schrijf dan eerst op hier dat je dat van plan bent, en bel pas als minstens 3 mensen het ook een goed idee vinden
Succes en bedenk: een keer hakken met een scherpe bijl kost minder moeite dan uren zagen met een botte zaag als je een boom in stukken wil hebben!
Liefs, MM
@mini me @petals
Mag ik jullie ook even bedanken..
Dit is gewoon precies ook mijn verhaal en heb ook enorm veel steun aan jullie antwoorden.
Dank!!!
hoe het was daarvoor
Als eerst bedankt voor de reacties.
Voor het hele drama..tja..
Het eerste wat hij tegen me zei was ik wil geen relatie. Wij waren elke dag samen iedereen zag ons als bonnie en clyde. Op een gegeven moment wisten wij beiden dat we eigenlijk een relatie hadden. Maar voor dat het officiële woord uitgesproken was heb ik een keer een string in zijn bed gevonden. Hieruit bleek dat hij sex had met zijn ex. Ik liet los te denken dat dit ooit wat zou worden al hadden we eigenlijk wel wat. Hij bleef zeggen dat hij het eem relatoe wilde ik was 21 em had dit nooit eerder meegemaakt, iemand die zegt zoveel vame te houden en dan dit
Ik besloot ook mn eigen ding te doen en wel te zien waar dit naar toe zou gaan
En ik vond een beetje rust omdat ik die instelling kon hebben. Maar. Hij deed zn ding met zn ex en weet ik veel wat, maar mij lukte het niet te daten of oog te hebben voor een ander. Hij was het voor mij. Wij waren nog steeds dagelijks samen. Ik zette er een punt achter, hij kwam huilend terug. Toch weer bij elkaar op de bank.
We gingen gewoon weer verder, maar iets veranderde. Hij werd verliefd, verliefd op mij. En niet een beetje ook. Ik moest en zou zijn vriendin worden
Hij had geen behoefte aan anderen en nog mooit dit voor iemand gevoeld. Dit ging
Goed. We hadden t zo leuk.
Ik bleef wel wantrouwig, hij bleef ook smsjes van zn ex krijgen, maar ze hadden het volgens hem alleen over koetjes en kalfjes. Dit zat mij totaal niet lekker omdat dat hele gedoe met die ex mij pijn heeft gedaan. Ik uitte mijn onrust, hij vond datum ik normaal moest doen. Hij mag toch praten.
Hierna kregen we wat vaker discussies over vertrouwen, maar noet zo erg dag een relatoe er exht onder zou lijden.
Op een dag maakte hij het uit. Totaal onverwachts. Hij kon het toch niet hij wol M brijheid. Ik besloot het af te kappen door de pijn heen te gaan. Vier dagen later kreeg ik eem berichtje; kom je chillen? Ik vatte dit hoopvol op
Ik dacht dat hij spijt had. Hij huilde en zei dat hij echt niet zonder me konaar eem relatie nee.
Weer waren wij elke dag samen er was helemaal niets veranders hij finf zichtbaar juost weer heel verliefd gedragen en wilde dat ik mee ging maar zm ouders en dat soort dingen.
Tot op een avond ik mijn sleutels was vergeten en naar hem toe ben gegaan. Er werd niet opengedaan en na een kwartier probeerde ik het weer. Hij kon me niet binnenlaten en kwam naar beneden. Zijn ex was boven zei hij.
Ik heb hem voor alles en nog wat uitgescholden voor het eerst in mijn leven. Langer dan een uur bleef hij huilend achter me aanrennen. Terwijl ik wist dat dat meisje nog boven was, hij de nacht met haar moest doorbrengen. Drie uur in de nacht was ik thuisgekomen met de taxi. Ik was zo kapot. Meldde me ziek op werk en het voelde echt even of mijn leven geen zin meer had.
Volgende dag belde hij en zei hij dat hij spijt had en blabla.
Een week later wilde hij praten, hij moest zijn zegje aan me kwijt.
We spraken heeel lang en het kwam erop neer dat ik zei of een relatie of niks. Geen belletje niks. We huilden spraken lachten. Hij wilde het weer proberen.
Dit ging een driekwartjaar minder goed. Er was overduidelijk geen vertrouwe
Hij deed ook geen moeite om rekening te houden met mij om het zo maar te zeggen. Zo had hij een wacht woord op zn tel want ja sommige dingen zijn prive. En toch hadden we het ook ergens leuk.
Op een gegeven moment wilde hij meer tijd voor zichzelf en wilde hij bijvoorbeeld elke zondag alleen zijn, zijn werk afronden. Hij zei dan dat hij vamdaag veel dingen . moest doen. Ik vond het eerst wel prima want ik deed ook mijn ding. Maar ondertussen was ik elk weekend alleen. Savonds sliepen we wel samen maar goed.
Hij maakte het uit, hij kon niet meer.
Ik besloot geen contact meer te hebben. Hij appte hoe het ging op een dag en wilde bijpraten. De verleiding was te groot en ik ging. Ik was ondertussen op vakantie geweest.
Op het Rembrandtsplein zakte hij op zn knieën, huilend. Hij probeerde alleen maar het beste te doen. Hij houdt zoveel van me en hij kan niet zonder me. Hij deed weer uberverliefd en ik ging mee. Bleef met hem het hele weekend.
Aan het eind van dit geweldige weekend maakte hij me duidelijk dat het wel bij dit weekend moest blijven.
Kapot was ik kapot.
We hadden een no contact rule die of door mij of door hem verbroken werd en we elkaar weer even zagen en vervolgens of ruzies kregen of ik verdriet waardoor de rule weer ingezet werd.
Dit is hoe het ging voor dat hele drama.
Groetjes Mel
oh meid eigenlijk is het dus
oh meid eigenlijk is het dus al als een drama begonnen en ook al die tijd al een drama geweest.
En jullie houden elkaar gevangen in dit drama. Tip voor jou: ga eens opschrijven voor jezelf: hoe zie jij de ideale relatie? Wat wil jij? Hoe wil jij dat een man is? Wat zijn jouw diepste wensen voor een echte relatie?
Hij kan jou zo overduidelijk geen enkele veiligheid bieden! Ik herken het heel erg hoor. Je rent elke keer maar terug, hopend op meer. Dan hou je weer een weekendje zijn hand vast en voor jou betekent dat dan de wereld, maar aan het einde van die korte tijd wordt weer duidelijk dat hij je gewoon niet kan geven wat jij in je diepe wens wil. Je krijgt kruimeltjes, meer niet. En aan die kruimeltjes klamp jij je dan vast. Maar je verdient zoveel meer! Ga echt nou eens opschrijven wat jij in een man zoekt, wat je echt wil. En daarbij niet jezelf voor de gek gaan houden. Want er bestaan echt mannen die zoveel meer te bieden hebben en op een dag kom jij er ook eentje tegen hoor die jou wel kan geven wat je wil. Die wel die veilige verbintenis met jou wil aangaan.
Het is zooo moeilijk maar echt radicaal kappen nu. Geen contact meer. Blokkeren, niet meer terug rennen om te chillen! Je gooit jezelf elke keer weer midden in het geweld om weer even lekker gekwetst te worden!
@melanie
Inderdaad nooit echt goed gegaan dus.. meiske wat akelig allemaal.
Die ex die er nog tussen zat, bah.... Nou ja alles is al gezegd weer eigenlijk, al zou ik je nog een tip willen geven die mij heel erg geholpen heeft, nl. schrijf ook op hoe je je nu voelt, hoe hij tegen je praat en hoe die knagende rat in je maag gewoon door blijft scharrelen tot je er doodziek van word.
Schrijf op hoe je je voelde toen hij doodleuk zei dat dat slipje van zijn ex was, en -erger nog- je niet binnen kon komen omdat hij met háár in bed lag... ik heb echt met je te doen, dat is gewoon vreselijk...
Maar de enige die kan voorkomen dat het weer gaat gebeuren ben jij, door inderdaad echt te stoppen met hem en bij mij hielp het in ieder geval om terug te denken, of liever gezegd het gevoel boven te halen wat ik had als hij er niet voor me was.
Hoe het voelt om ergens op de 2e plaats te komen terwijl je een eerste plaats verdiend, zoals iedereen..
Heel veel sterkte, het is moeilijk maar te doen. Het belangrijkste was voor mij: geen contact, ook niet bellen, smsen niks. Dat hielp me door de eerste moeilijke tijd heen en al veel sneller dan ik dacht -ook door reacties hier- voelde ik me sterker, trots dat ik voor mezelf gekozen heb enz.
Al moet ik toegeven dat ik vannacht vreselijk gedroomd heb, en dat had met hem te maken, uren nadat ik wakker was liep ik nog te janken en wilde hem zien, spreken, maar na een paar berichtjes hier gaat het een stuk beter al.
Dus wat ik gisteren nog vrij rustig opschreef voel ik vandaag zelf: beter even hier je hart uitstorten en lezen, dan weet je weer dat je niet de enige bent en dat het ooit weer beter zal gaan..
Sterkte, ik hoop dat je toch een beetje van je weekend kan genieten, het word een keer tijd dat je het leuk gaat krijgen in je leven!!
@melanie
Lieve meid,
Je omschrijft precies mijn verhaal en wat je op het einde schrijft dacht ik ook..
Maar echt er komt een punt dat je dit zat bent.. Ik ben nu half om half op dat punt..
Ook mede omdat ik iemand anders heb ontmoet..
Lees mijn blogs en de reacties erop.. Er typte ooit iemand eens naar me van je bent dit zat als je iemand tegen komt die wel echt voor je gaat..
En je gaat er pas klaar mee zijn als je het zelf helemaal ziet.. Wij kunnen nu van alles zeggen maar je zal nog wel een x terug rennen..
Ik weet hoe moeilijk het is.. grijp jezelf bij elkaar en je kan dit. .
Je kan los komen van hem en van je verslaving.. Want dat is het gewoon uit eindelijk. .
Good luck!
Goedmaken
Ik weet dat hij van mij houdt. [..] Ik weet dat het niet meer kan door alles wat ik hem geflikt heb, [..] Ik heb dit zelf verpest.
Is het iets van: "Had ik maar...", en: "Misschien als ik..."? Dat je denkt en vindt dat je je 'fouten' (als je die zo wilt noemen) weer 'goed kunt maken'? Dat je nog hoop koestert, omdat je denkt: "Als ik maar verander, dan...", en: "Als ik hem kan duidelijk maken dat..., dan..."?