Online gebruikers
- Morgankix
Heb ik hier goed aan gedaan?
Een paar weken geleden is mijn ralatie na 3,5 jaar uit gegaan. We woonde al 2 jaar samen en deden ook echt alles samen. Nu heeft mijn vriendin tijd voor zichzelf nodig. Ik ben totaal verscheurd bij mijn ouders gaan wonen. Het vervelende is dat ik haar nog regelmatig tegenkom. In het begin heb ik haar steeds gemaild en smsjes verstuurd enz. Steeds als ik haar gezien heb ben ik weer een dag de weg kwijt want ik wil haar zo graag terug. Ik ben 3 dagen op vakantie geweest maar ik werd hier alleen maar ongelukkig van. Nu was ik gisteravond op de verjaardag van mijn beste vriend en daar was zij ook. Is ze helemaal vrolijk de hele avond. Zit ze me te vertellen wat ze allemaal wel niet gedaan heeft de afgelopen week. Vrolijk vragen hoe mijn vakantie was. Ze is er helemaal uit, we moeten gewoon goeie vrienden blijven. Ik geloof alleen helemaal niet dat ik dat kan. Net had ze me weer een mail gestuurd dat ze lekker bij haar oma ging computeren enz. Ik heb haar teruggemaild dat ik voorlopig niets meer met haar te maken wil hebben. Gevraagd of ze de post wil doorsturen. Het ging totaal tegen mijn gevoel in maar ik moet mezelf beschermen want ik heb mijn traanbuizen nu al 2,5 week leeggejankt. Wat moet ik nu? Ik voel me zo ontzettend alleen en leeg. Iedereen vraagd wel hoe het met me gaat, maar begrijpen doen ze het toch niet.
Groetjes,
Roberto
- Roberto's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Roberto
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Het is moeilijk in zo'n
Het is moeilijk in zo'n situatie. Ook mijn ex lijkt helemaal van mij overheen te zijn. Ze belt me af en toe ook nog op gewoon als "vrienden" We hebben normaal met elkaar gepraat. Maar of ik daar behoefte aan hebt? Ook ik denk net als jij...Dat het beter is om geen contact op te nemen als je nog gevoelens voor haar hebt. Je moet eerst op jezelf richten. Vrienden worden kan altijd nog. Als je er klaar voor bent kan je haar altijd nog opzoeken als "vrienden" Of wie weet....Na die tijd heb je misschien helemaal geen behoefte meer.....
Of praat met haar erover dat je het moeilijk hebt als ze contact met je opneemt. Mijn ex vroeg ook aan me of ze mij weer kan add-en op msn. Ik heb gezegt van niet. Dat het wel beter is zo. En dat we het contact maar moeten beperken. Je maakt jezelf alleen maar moeilijker als je nog contact met haar hebt. Tenzij ze nog gevoelens voor je heeft.......
Veel sterkte in ieder geval!!
Dat is het lastige
Ze heeft denk ik wel gevoelens nog voor mij maar ze is opgelucht en leeft er helemaal op los. Ik laat haar maar gaan. Ik kan niet gaan zitten hopen dat ze bij haar positieven komt want dan zit ik zelf op een dood spoor. Hoelang gaat dat duren? 1 maand, een jaar? Dat ga ik mezelf niet aandoen. Hoeveel ik ook van haar hou. Dat maakt deze situatie nou juist zo moeilijk
Ik wil het niet accepteren maar het moet wel.
Vreemd hoor dat ze er zo
Vreemd hoor dat ze er zo snel overheen lijkt te zijn. Mijn ex leek dat ook te zijn. Wij hadden iig geen contact dus, ik kon haar niet echt peilen. Ik moest het doen met de weinige info die ik over haar te horen kreeg. Daardoor dacht ik dat ze er overheen was. Dat ze een nieuw leven had en mij totaal was vergeten. Echter... als je logisch nadenkt, kan dat eigenlijk niet. Zo'n lange relatie leg je niet ff naast je neer denk ik. Dat het haar nog diep zit merkte ik toen ik haar tegenkwam en aan de dingen die ze tegen een van mijn beste vrienden heeft gezegd.
Nu heeft ze een (rebound) vriendje terwijl onze relatie nu 4 maanden over is. Ik denk dat ze de aandacht wel lekker vindt en dat ze moeilijk zonder relatie kan.
Je zult het inderdaad moeten
Je zult het inderdaad moeten accepteren en jezelf erop instellen dat het over en voorbij is. Als je haar maar een keer hebt duidelijk gemaakt dat dit niet is wat jij wilt, zodat de deur nog openstaat misschien voor haar. Je merkt vanzelf of daar dan nog iets mee gebeurt. Als dat niet het geval is, weet je zeker dat dit 'het' was en kun je je erop instellen dat je echt zonder haar verder moet.
Maar als het nog maar kort geleden is, een paar weken, dan hoef je die dingen niet te overhaasten. Overleef eerst gewoon de komende tijd nog maar even, laat alles over je heen komen wat er van binnen en van buiten met je gebeurt en het moment komt vanzelf dat je merkt dat je je instelling aan het veranderen bent.
Maar het kan lang duren. Bij de een gaat het sneller dan bij de ander. Bij mij is het inmiddels 3,5 maand geleden en ik kan ook nog niet zeggen dat ik er klaar mee ben, al is de situatie wel erg veranderd sinds het moment dat het uit ging.
Het is raar allemaal
Mijn stemmingen zijn zo enorm wisselend. Het ene moment voel ik me eigenlijk prima en doe ik gewoon mijn werk en alles. Het volgende moment ben ik tot niets in staat en zwelg ik in zelfmedelijden. Vandaag gaat het op zich wel maar ik ben bang dat dat rot gevoel weer op komt zetten. Ik kan er niets tegen doen. Als ik eraan herinnerd word door een foto of door iemand, dan zak ik weer weg. Wat een gevecht met mezelf is dit zeg. Nooit kunnen vermoeden dat zoiets zo ingrijpend is. Andere mensen begrijpen dit volgens mij ook niet echt. Behalve de gene die het zelf hebben meegemaakt. Ik probeer inderdaad maar gewoon te accepteren zoals het is.
Groetjes,
Roberto
Het is inderdaad een gevecht
Het is inderdaad een gevecht van jewelste! Dit begrijp je pas als je het zelf hebt ervaren. Ik hoop dit ook nooit meer mee te maken. Ik ben nu al 4 maanden aan het tobben en er komt vrij weinig uit mijn handen. Moet mezelf echt dwingen om iets te gaan doen.
Weet wel dat het wel weer goed met je komt. Je zult er voor moeten knokken. Ook ik zal dat moeten doen...ik merk aanmezelf dat ik ietwat te makkelijk blijf hangen in mijn negatieve stemming. Ik moet meer tegen mezelf praten en mezelf harde schoppen geven. Hoe ik nu bezig ben, kom ik er niet.
Schop
He Jeronimo,
Nou je krijgt een schop van mij mee. Kom op, je bent het waard om voor jezelf te vechten. Laat je niet gek maken.