Hoi Alexandra,

Een steeds terugkerend thema dat ik overal op de site teruglees is: Leren Loslaten en Afstand Bewaren & Bewaken.

Je vraagt jezelf af: "waarom kan ik hem toch niet loslaten?". Ik denk persoonlijk dat loslaten niet zozeer een 'kunnen' is, maar meer gaat over een 'willen'. Het is een keuze; een groot deel controle ook. In plaats van toegeven aan een opwelling, gestuurd door een gevoel ("oh, ik mis je zoooo"), is niet eraan toe WILLEN geven een belofte die je jezelf misschien toch moet maken. Misschien zou je moeten proberen dat 'niet kunnen' te ontleden.

Ik denk dat het proces van loslaten heel lang kan duren, voor sommige korter, voor anderen langer. Ik denk niet dat je er zal zijn op het moment dat je jezelf dwingt om afstand te nemen; eigenlijk begint de verwerking daar pas werkelijk. Maar ik geloof wel dat het een eerste stap in een richting is, die uiteindelijk meer rust zal brengen.

Wat bij mij werkt is dat ik, iedere keer wanneer ik die drang voel om contact met hem te leggen, mezelf vragen stel. Waarom wil ik dat? Wat verwacht ik van hem? Waar hoop ik op? Wat als hij niet reageert, of reageert op een manier waar ik alleen maar pijn van ondervindt? Word ik hier zoveel gelukkiger van? Draagt het iets bij aan het gemis, wordt het gemis echt minder? Hoe kortstondig is de hoop die ik haal uit een berichtje terug?

Bij mij helpt het om, elke keer als ik hem zou willen spreken, deze vragen eerst uiteen te zetten. En vaak weet ik eigenlijk diep van binnen het antwoord wel. En door dat te zien, lijk ik die drang beter onder controle te houden.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Sterkte!

Bellis

Ps. Nog twee dingen die ik hieraan wil toevoegen:

1) "...hij wil gewoon niet degene kwijt die echt om hem geeft...": ik neem aan dat je hier bedoelt dat hij jou, degene die om hem geeft, niet kwijt wilt? Als dat zo is: relatie uit= meisje kwijt. Bied jezelf alsjeblieft niet als zijn veilige comfortzone aan. Hij blijkt genoeg 'comfort' te vinden in badderen met een ander meisje.

2)"...hij weet dat er hier problemen zijn met de buurman, maar hij neemt gewoon niet op...mooie vriend..."
Tja. Ik denk eerlijk gezegd dat op dit moment in jullie leven, jullie beiden niet echt de beste vrienden voor elkaar kunnen zijn. Zie hem ook niet als degene die jou een schouder zal kunnen bieden op het moment dat je dat nodig hebt. Er staat waarschijnlijk teveel tussen jullie in, om dat nu van hem te verwachten. En grote verwachtingen leidt tot grote teleurstellingen.

Succes.