Het einddoel niet uit ogen verliezen

afbeelding van Rodeo

Tegenwoordig word ik elke ochtend wakker, en slaat de hartzeer onmiddelijk aan. Ik besef dat zij wakker wordt naast een ander. Het is zo, en leuk is het niet.

Maar ik moet haar keuze respecteren. Nu heeft ze deze andere kerel nodig. En ik moet doorbijten.

Ik kan niet wachten om haar nogmaals terug te zien, en haar duidelijk te laten beseffen hoe belangrijk we wel niet zijn voor elkaar. Maar ik ben vrij zeker dat ze dit reeds beseft.

Ik besef nu echter ook dat zij voor waarschijnlijk lange tijd weg zal zijn, met hem en (god forbid) misschien nog wel andere kerels later. Tenzij ze opeens het licht ziet natuurlijk.

Het plan is nu gewoon verder te gaan met mijn eigen leven, want hoop koesteren voor een snelle hereniging gaat me enkel nog depressiever maken.

Ondertussen bouw ik onze nieuwe vriendschapsrelatie rustig verder uit, zonder druk op haar te leggen, tot een situatie waar we elkaar vaak blijven zien en samen optrekken. Ik moet haar in m'n leven houden, she's my ticket to paradise... en vice versa. Zo heb ik het toch begrepen... gezamenlijke vriend vertelde me gisteren immers dat ze tijdens de break-up tegen hem zei dat moesten we nu terug samenkomen, dit een zware binding betekende, een definitieve commitment, en ze besefte dat ze nog jong was (23j), en misschien te jong om dit reeds te doen, wat onze gezamenlijke toekomst zou hypothikeren. Ik herinner me inderdaad dat we dit issue hebben besproken tijdens de break-up en dat we echt ook dergelijke beslissing ondersteunden in functie van onze toekomst in een verdere toekomst.

We zien elkaar nog steeds graag, en hebben dezelfde langetermijnsplannen. But we overthought it. Nu heeft ze zichzelf sterk gemaakt dat ze ook nu door moet gaan met haar leven en me moet kunnen loslaten. Dit doet ze met behulp van een nieuwe relatie. Ik vrees dat die relatie de bovenhand zal krijgen, maar zowat al onze gezamenlijke vrienden zeggen dat dit niet kan, zij vinden dat onze band onvernietigbaar is (het is dus niet enkel mijn eigen mening).

Ik ga nu haar keuze respecteren, doch proberen tot een situatie te komen dat we in elkaars leven trachten te blijven. Ik zal haar dat ook vragen wanneer ik haar terugzie binnen een 10tal dagen. Ik wil niet dat we elkaar uit het oog verliezen. Ergens denk ik dat ze ook nog een toekomst samen verwacht, en ik hoop dat ze ergens tot besef komt dat ze dit beter niet meer te lang kan uitstellen, vooraleer we elkaar echt uit het oog verliezen. Ik ga echter niet meer hopen dat dit voor binnenkort is, want dat zou me gek maken. Misschien moet ik zelfs proberen gelukkig voor haar te zijn, ook al slaapt ze met een kerel die haar toekomst niet is. Ik ga nu best ook terug verder beginnen daten, mijn leven verder uitbouwen en haar elke dag iets minder trachten te missen. Maar het einddoel kan ik niet vergeten. Het einddoel is mijn leven opbouwen met haar, daar ben ik nu klaar voor. Wanneer zij? Het einddoel benodigt dat ik nu haar keuze respecteer, en onze vriendschapsband verder uitbouw en in leven houdt, vooral niet dwarsboom met emotionele eisen. Het is haar leven nu, en onze toekomst samen is pas voor later. Ik mag de bruggen niet opblazen en moet mijn strategie aanpassen. She is not mine for the moment, but she will be again, in the long run.

afbeelding van kroegtijger

In de chasse patate

Ik denk dat je er inderdaad goed aan doet om je eigen leven op te gaan bouwen. Daar kan je haar natuurlijk in betrekken als jullie dat alle twee willen. Als ik je verhaal goed begrijp, is dat ook het geval. Maar een kleine waarschuwing daarvoor is dat je wel goed moet beseffen dat dit niet altijd makkelijk is. Als jouw gevoelens voor haar heel sterk zijn en je toont dat ook enorm, terwijl dat andersom (aanzienlijk) minder is, dan kan je wel eens jezelf erg veel pijn bezorgen. Daar moet je dan dus wel stevig voor in je schoenen staan.

Ik snap je prima in dit opzicht, want ik zit min of meer met een vergelijkbare situatie. Bij mij is het dan (voor zover ik weet) niet het geval dat mijn ex met een ander samen is, maar ook wij willen contact houden samen. En ook ik weet, dat dit lang niet altijd makkelijk zal zijn. Mijn gevoel voor haar is op dit moment een stuk groter dan andersom, en dat zal mij van tijd tot tijd echt wel pijn gaan doen. Tja, dat is dan maar zo denk ik dan. Ik zie het zelf alsof ik in de chasse patate zit. Ik kan me af laten zakken naar het peloton, of ik kan volle bak met m'n hol open haar kant op koersen. Iedereen adviseert me af te laten zakken, en juist dan ga ik écht met de hol open rijden. (een minimum aan wielren-kennis is voor deze metafoor wel noodzakelijk Knipoog )

afbeelding van Rodeo

Ik ken het gevoel Iedereen

Ik ken het gevoel Glimlach

Iedereen heeft het erover dat er nog zoveel andere fietsers in het peleton zitten en andere ritten te rijden zijn Knipoog Maar wat als je weet dat dit je koninginnerit is, en dat de streep voor je open ligt met genoeg goede moed en wilskracht, doorzettingsvermogen en een weloverwogen tactiek? Knipoog

afbeelding van kroegtijger

en dan is het koers

helemaal mee eens. Het is nu eenmaal koers. Je kan het ene moment vierkant rijden, en het andere moment in de spurt alsnog als eerste over de meet komen. Het is nu dus zaak geen hongerklop te krijgen en naar de kop toe te rijden. Tong

afbeelding van Claudia29

@Kroegtijger

Heb je ook nog steeds de behoefte om contact met jouw ex te onderhouden, nu je zo goed met jezelf bezig bent.
Is het de bedoeling om zo nu en dan eens te contacten of om echt een vriendschap op te bouwen?

Ik heb het geprobeerd met mijn ex, maar bah! Ik voelde me er juist steeds slechter door, uiteindelijk zelfs het contact verbroken. Ik vond het moeilijk te zien/horen dat hij om de 3 weken steeds andere meiden aan het daten was. Na maanden is het contact enigszins hersteld, met sporadisch contact. Nu de laatste 2 weken heeft mijn ex af en toe "vreemde" uitspattingen. Een dronken whatsapp gesprek waarin hij zegt mij te missen, om mij te geven en het niet leuk vind dat ik blijkbaar verder ga (na een half jaar) Een week later dat hij mij belt, een uur lang.. (leuk gesprek overigens) waar ik toch ook weer verward door achter bleef. Gister als klap op de vuurpijl een berichtje dat hij mij een tof wijffie vind, zo zal het ook altijd blijven en waarschijnlijk ook meer dan dat. (Opnieuw zat ik verward, maar dan op mijn werk) Kon wel janken! Hij die graag met mij wilt afspreken.. geen idee of ik dat wil of überhaupt kan.

Moeilijk moeilijk moeilijk...

afbeelding van waterman

Hoi Claudia

Ex zit nog wat dieper dan je dacht, he.... Of hoopte..... Hou dat in de gaten, hoor, want dit maakt je kwetsbaar.

Weet je waarom hij met je wil afspreken? Omdat hij je een tof wijffie vindt, en je daarna weer gewoon laat staan? Of is er een andere reden? Zijn zijn twijfels ineens verdwenen? Geeft hij daar aanwijzinkjes voor? En weet jij waarom jij met hem zou willen afspreken? Wat zou jij willen dat het volgende stapje was? En is dat haalbaar, is dat reëel? Of zijn het valse dromen, gebaseerd op valse hoop?

Pas op dat je niet komt te bungelen, hoor. Want bungelen, dat moet je niet willen. Nooit.

afbeelding van Claudia29

@Waterman

Ik weet het niet! Ik heb gister nog wel een serieus gesprek gehad met hem, waarin hij EINDELIJK toegaf dat hij het eng vind om zich te binden. Dat zodra het te serieus wordt, hij onzeker wordt en zich terug trekt. Vanaf dag 1 dat hij twijfels had, heb ik dit al tegen hem gezegd maar dat was volgens hem toen niet waar. Hij kan niet alleen zijn... dit heeft hij gister ook toegegeven. Dus zoekt hij losse contacten waarin het toch niet serieus wordt. Voor het eerst sinds maanden waarin wij weer eens serieus hebben gesproken, was normaal altijd wat lollig of over koetjes en kalfjes. Ik vond het een fijn gesprek.

De hoop, die heb ik allang laten varen. Zou ik weer een relatie willen met hem? Geen idee? Ik zou bang zijn over wanneer de twijfel weer zou toeslaan. Het brengt alleen weer gevoelens terug! Voel mij een beetje emotioneel onstabiel op het moment. Ik lig er niet wakker van of iets in die zin, denk er ook niet 24/7 aan maar hij komt nu af en toe wel boven drijven. Iedere keer als hij weer een meisje tegenkomt, ben ik steeds opgelucht wanneer het niets is geworden. Ontzettend egoïstisch van mij, want ik date zelf ook. Op het moment erg aan het twijfelen of ik date omdat ik de desbetreffende persoon leuk vind om hemzelf of om de aandacht die ik krijg.

Ik denk dat we beide nog verschrikkelijk veel om elkaar geven, we blijven steeds naar elkaar toe trekken.

afbeelding van waterman

Hoi Claudia

Maar snap je dat je eigenlijk geen steek opschiet, op deze manier? Het ging ook al uit omdat hij niet bereid was zich te binden, toch? Hij was toen ook al aan het twijfelen. Je bent nu een half jaar verder......... En hij twijfelt nog steeds? Is hij van plan daar aan te gaan werken? Doet hij dat ook? Anders vrees ik een beetje dat jullie bezig zijn aan herhaling van zetten.......

Misschien kun je hem duidelijk maken dat hij wel met je mag praten, je opzoeken, en je ontmoeten, maar dan moet hij aan ZIJN probleem werken. Dan moet hij daar vooruitgang in boeken. Wat ze zeggen: betekenisvolle vooruitgang. En is die vooruitgang er niet? Tsja........ dan is het een patstelling. En omdat jij emotioneel toch aan hem gebonden raakt kom jij dan te bungelen.... En bungelen.......?

Meissie, probeer stapjes VOORUIT voor elkaar te krijgen......

Liefs
Waterman

afbeelding van kroegtijger

@Claudia29

Hoi Claudia,

Ja, dat heb ik zeker. Ik ben stapelgek op dat mens, en wil graag weer samen met haar zijn. Het is dan ook de bedoeling om in ieder geval een echte vriendschap op te bouwen. Ze heeft me dat ook meerdere keren gezegd, dus ik kan voorzichtig aannemen dat ze dat ook wil. Zelf denk ik dat er best wel weer een hernieuwde relatie uit mogelijk is, maar dat zullen we wel gaan merken en is ook niet echt relevant voor het moment. Eerst moeten we elkaar weer gaan waarderen en respecteren en dan zien we wel wat er dan gebeurt. Zij denkt daar echter iets anders over. Haar mening is dat haar vertrouwen in mij daarvoor te ver is beschadigd. Mede daarom ben ik dus grondig op zoek gegaan naar vertrouwen, wat het is, hoe het werkt etc en ben van mening dat het wel degelijk kan om vertrouwen weer te laten groeien tot 100%.
Een heel korte toelichting daarop; Vertrouwen is erop rekenen, er vanuit gaan, dat verwachtingen worden waargemaakt. Het vertrouwen van haar in mij bestaat uit 3 delen: een deel bij mij, een deel bij haar en een deel bij ons samen.
Het deel wat bij mij ligt, bestaat uit betrouwbaar zijn (doen wat je zegt, afspraken nakomen etc), open/controleerbaar zijn en vertrouwen aan haar geven. Die 3 zaken heb ik dus zelf in de hand.
Dan ligt er nog een deel bij haar, en dat bestaat uit het geven van vertrouwen aan mij. Dat kan ik niet controleren; dat moet ze zelf gaan doen
En er is een gezamenlijk deel, en dat bestaat uit het samenspel zeg maar tussen het deel van mij en het deel van haar. Dat bereik je door samen op te trekken, leuke dingen doen, en langzaam uit te bouwen.
Mijn ex en ik zijn al vaker uit elkaar geweest, en ook toen als vrienden verder gegaan en kwamen vrij snel weer bij elkaar. Toen was mijn vertrouwen op dat moment ook compleet weg, en dat is ook terug gekomen. Als je iets wilt, dan kan alles. Dit dus ook. Ik heb het immers zelf mee gemaakt (meer dan eens zelfs) Maar goed, de tijd zal dat vanzelf wel gaan leren.

Wat bij ons erg scheelt is dat er geen anderen zijn. In ieder geval niet bij mij; ik heb op het moment geen enkele behoefte om ook maar iets met andere vrouwen te willen. Voor zover ik weet is dat bij haar niet anders en dat maakt het leven in dat opzicht een stukje eenvoudiger natuurlijk. Wel is haar gevoel voor mij op het moment simpelweg laag. Nu is mijn gevoel voor haar op dit moment ook niet maximaal moet ik zeggen hoor, maar ik maak een onderscheid tussen gevoel (verliefdheids-gevoel) en houden van. Ik kan bijvoorbeeld extreem kwaad zijn op iemand, en tegelijkertijd enorm veel van diezelfde persoon houden. Dat gevoel, dat is maar tijdelijk weg bij mij. Ik weet hoe m’n ex is als ze in goeden doen is, en dan is het een geweldige meid. De laatste 1,5 a 2 jaar is ze eigenlijk niet meer in goeden doen geweest; continue heeft ze problemen gekend en dat had z’n weerslag ook op mij met alle gevolgen van dien waar weer de nodige problemen uit zijn gekomen, en wat ook de oorzaak is van het lage vertrouwen van haar in mij. Mijn idee is dan ook om eerst maar eens weer goed met elkaar om te kunnen gaan, kijken of het gevoel voor elkaar weer terug komt, en van daaruit zien we wel weer hoe we het dan verder aan gaan pakken. 1 stapje per keer, niet meteen willen rennen als je nog niet eens kan lopen.

Voor wat jou en je ex betreft denk ik dat jullie eerst voor jullie zelf eruit moeten zien te komen wat een ieder van jullie nu precies wil. Als ik het zo lees, dan ben jij daar nog niet helemaal uit. Probeer het eens te bedenken zonder imitaties, zonder enige beperkingen, hindernissen of wat dan ook. Dat komt daarna wel. Puur op je gevoel dus kiezen wat je wilt. Wil je dan met hem samen zijn? Hou je van hem? Of zijn er karaktereigenschappen van hem waar je niet mee kan leven? Datzelfde zal hij ook moeten doen. Als dat dan overeen stemt met elkaar, dan wordt het zaak om aan de hindernissen die er liggen te gaan werken. Ik denk als ik je verhalen zo lees dat het misschien wel eens nuttig kan zijn om een goed gesprek met elkaar te hebben over wat jullie nu precies willen. Jij bent continue aan het afvragen wat hij nu wilt (en echt duidelijk is hij ook niet als ik het zo lees), en dan ga je van alles invullen voor elkaar met alle gevolgen van dien. Goed communiceren met elkaar is dan erg belangrijk, en heel vaak is dat een groot struikelblok. Het was/is ook een van de punten bij ons (een groot deel bij mij) oorzaak geweest. Ook wij communiceerden niet goed, of liever gezegd, niet. Goede communicatie begint naar mijn mening bij luisteren. Niet alleen horen, maar echt actief luisteren, elkaar begrijpen en aanvoelen. Daar komt dus onder andere ook empathie bij kijken. Empathie en emotionele intelligentie is weer een verhaal apart. Ook nu weer even heel in het kort; empathie bestaat grofweg uit 2 delen. Affectieve empathie en cognitieve empathie. Affectieve empathie is het “aanvoelen” van anderen; daadwerkelijk voelen hoe een ander zich voelt. Meestal dus zonder dat er wat gezegd wordt, maar puur op gevoel, en deels op lichaamstaal. Cognitieve empathie is het kunnen beredeneren en in kunnen leven in een ander. Dat is dus meestal naar aanleiding van met elkaar praten. Wil je dus écht goed met elkaar kunnen communiceren, dan is het belangrijk dat je goed luistert naar elkaar, elkaar goed begrijpt, maar je ook in de ander probeert te verplaatsen en anderen hun mening snapt, respecteert.
In mijn blog heb ik daar ook uitgebreid aandacht aan besteed aan zowel het onderzoeken ervan als in de dagen/weken erna in het toepassen. Ik denk dat de meest relevante stukken voor je te vinden zijn bij mijn verslag met de titel “Dag 3”. ’s Morgens heb ik daar communicatie onderzocht, en ben naar aanleiding daarvan ’s middags en ’s avonds er verder in gedoken. Maar goed, ook dat is een extreem lang verhaal en valt niet zo even snel uit te leggen. Het is eigenlijk allemaal niet moeilijk, maar het is wel veel waar je nooit bij stil staat en dan vaak ongemerkt fouten mee maakt met alle gevolgen die erbij komen dan.

Belangrijkste is dat je niets overhaast doet; neem lekker de tijd die nodig is… Niemand die je verplicht om iets voor een bepaalde dag te hebben gedaan ofzo. Er is maar 1 die dat bepaald en dat ben jijzelf.