Waar hij anderhalve week geleden nog boos riep: "Hou hem maar hoor....ik hoef hem niet meer!!" heeft hij zich nu schijnbaar bedacht en wil hij toch ons zoontje zien.Ik heb hier uiteraard al van tevoren over nagedacht.Want "stel dit? Of wat als?" Ik zal wel de laatste moeder op aarde zijn die haar kindje weg wil/gaat houden van de vader.Hij heeft ook het recht om die kleine te zien.Alleen?? Wel alles in goede orde en in het belang van die kleine! Al is hij 12 weken oud?? Hij voelt echt wel die spanningen en hoort ook echt wel aan de tonatie van de stem,dat er iets gaande is.Dat wil ik ten alle tijden voorkomen.We hebben na 8 dagen radiostilte weer wat app contact gehad.In de eerste instantie wilde hij een cadeautje vandaag langs komen brengen voor die kleine (uit naam van ons??) dus ik verzocht hem vriendelijk of hij dat zelf wilde geven als hij hem weer zag.Eventueel dit weekend 1 dag? Of later ietsje langer...ik wil dat even opbouwen eerst.Dat lijkt mij voor die kleine man het beste.Laten we wel wezen?? Mijn exit meer dan 1 derde van die kleine zijn leven afwezig geweest!! Misschien wel meer.Die kleine is alleen maar mij gewend.Mijn stem,mijn geur,aanrakingen,knuffels,verzorging,aandacht en liefde.En dan ineens een heel weekend (3 dgn) weg?? Om bij een man te zitten die er meer NIET dan WEL geweest is?? Dat lijkt mij even too much.
Ik zei dat hij uiteraard zijn kindje mocht hebben dit weekend? Maar dan 1 volle dag.De volgende keer bv 1,5 dag? En dan uitbreiden naar een heel weekend.Ook verzocht ik hem dat een geliefde uit zijn omgeving die kleine maar op moest halen en terug moest brengen (iemand die ik ook ken en vertrouw) omdat het voor ons beiden beter was elkaar even niet te zien.Dat komt later wel weer.Een goede vriendin komt mijn mannetje halen morgen.Van haar hoor ik hoe of wat.Prima geregeld even zo,voor alle partijen.
Wel heeft hij van de week geld achtergelaten in de brievenbus.Dat verbaasde mij enorm,aangezien hij ons eerder twee keer met niets achterliet en zomaar vertrokken was.Ik heb hem ervoor bedankt en gezegd dat ik het apart zal leggen voor voeding,luiers etc.
Schijnbaar heeft hij wel nagedacht over bepaalde handelingen en gedragingen van zichzelf.Hij zei ook spijt te hebben van wat hij eerder allemaal zei en dat hij goed uit elkaar wil gaan.Dat hij zijn zoontje erg mist ("en jou ook") erachteraan.Ik ga op niets in wat met mij te maken heeft meer.Dat is zinloos.Wel wil ik hem op de hoogte houden van het welzijn en de ontwikkeling van onze zoon.En wat nu verder qua praktische afwikkeling.

Tja....best tevreden over hoe ik handel momenteel.Dat ik het simpel hou.Vriendelijk maar toch zakelijk.Dat geeft de minste kans op spanning en escalatie.Toch heb ik nog vaak momenten dat ik mij enorm verdrietig en teleurgesteld voel!! Zooo jammer dat het zo gelopen is! Maar je kunt onmogelijk als enige aan de kar trekken.En dat besef ik wel degelijk nu....zucht....