Hoe kan dat nu?

afbeelding van Broodje

Het is nu half twee 's nachts en ik ben klaarwakker. Ik lig me steeds maar af te vragen hoe komt dat zij het er niet zo moeilijk mee lijkt hebben. Waarom zij niet constant smst of belt of wat dan ook? We hebben meer dan een jaar lief en leed gedeeld en ik was er echt van overtuigd dat ze van me hield. Hoe kan dit op minder dan een maand stuk gaan?

Ik weet ook helemaal niet meer waar ik sta. Denkt ze nog na over ons of is het nu definitief voorbij? Waarom kan ze me geen duidelijkheid geven? Waarom moet ze altijd in raadsels spreken? Spreekt ze nog wel de waarheid?

Ik zit met zoveel vragen, maar het lijkt er op dat ze niet meer van me houdt. Ook al heeft ze gezegd dat ze ons gekheden mist, dat ze niet goed kan slapen nu ze weer alleen op haar kamer ligt en me steeds probeert te kussen als ik er ben. Als we samen zijn wordt ze zo verliefd op me, ik vraag me af of ze nog aan me denkt? Of ze ECHT nadenkt over wat er gebeurt. Of ben ik slechts een schim in haar herinneringen? Is alles al voorbij en doet ze gewoon zo om me niet te kwetsen?

Ik moet duidelijkheid hebben, want nu loop ik alleen maar te piekeren.

afbeelding van Snaphetniet

denk dat iedereen dat heeft...

Ook ik heb nog vele vragen, ik heb ze ook aan mijn ex gesteld en inderdaad op heel veel ervan kon ze geen antwoord geven. Ook had ik haar gevraagd of ze me een brief wilde sturen over hoe ze zich nu voelde in vergelijking met toen. Daar had ze geen behoefte aan...
Daarom probeer ik ook niet zo intensief meer naar antwoorden te zoeken, het antwoord zal je waarschijnlijk toch niet vinden en je wordt er echt gek van...

Probeer meer aan je zelf te denken..

afbeelding van Broodje

Ik kan het niet

Ik kan het gewoon niet. Bij alles wat ik doe, hoe hard ik ook mijn best doe, komen die dingen gewoon weer bovendrijven. Het is alsof mijn verstand een oude plaat is, die constant op hetzelfde blijft hangen.

Ik moet hier zo snel mogelijk over raken, maar ik weet dat dat tijd nodig heeft. Ik wil me zo niet meer voelen. Ik wou dat ik ze nooit gekend had of ook nog maar graag gezien heb. En ik snap al helemaal niet hoe het kan dat ik blijf hopen. Dat ze opeens beseft hoe goed het wel niet was bij mij. Hoe goed we samen waren.

Ik moet er gewoon vanaf raken, maar zoiets kan je niet zelf bepalen. Ik voel me aan de kant gezet als een zak huisvuil. Zomaar weggegooid. Ze zal er nog wel spijt van krijgen, hoop ik.

Ik mis haar zo.

afbeelding van tweety23

hoi broodje

Het enige advies wat ik je kan geven is het volgende: Ga ervan uit dat het nooit meer goed zou komen en dat ze voor die ander kiest. Probeer het te accepteren dat het over is. Laat haar niet meer met je gevoelens spelen, want echt dat doet ze. Probeer je op je eigen te concentreren. En die duidelijkheid die jij wilt zal zij je waarschijnlijk ook niet kunnen geven. zoals HereIam al zegt, waarschijnlijk weet ze het zelf niet eens. En kop op, het is mooi weer het zonnetjes schijnt en het komt echt wel weer goed met je, het heeft gewoon tijd nodig.

afbeelding van Marloes

Juist..

Richt je op jezelf.. Ik hoor het mezelf zeggen en denk "Yeah Sure marloes dat lukt jou ook zo lekker.."

Maar ik ben het aan het proberen en blijf het proberen. Ik merk dat als ik veel met vriendinnen doe en er ook af en toe er over praat met iemand dat ook echt wel helpt.

Hoop hebben is normaal altijd heel fijn.. maar hoop hebben op dat het weer goed komt is denk ik heel slecht.
Je houd je zelf misschien maar iets voor en blijft daardoor ook heel erg veel met haar bezig.

Laat haar niet meer met je gevoelens spelen, neem afstand. Ik heb dat gedaan en het duurt nu al een week.. vaak doet het pijn omdat ik weet dat hij gewoon echt niet meer aan me denkt. Maar als ik er aan denk hoe het zou zijn als ik hem iedere keer weer zou spreken dat doet dat me denk ik nog meer pijn.

Ik hoop dat je haar snel een beetje uit je hoofd krijgt!

Xje Marloes