Graag zou ik wat advies van jullie krijgen want ik weet niet wat ik moet doen met de onderstaande situatie.

Ik heb een relatie van 8 jaar gehad en die heb ik verbroken begin mei na ontelbaar veel ruzies en weet ik veel wat voor ellende nog meer.
Halverwege juli kreeg ik ineens contact met een vrouw waar ik op de basisschool mee in de klas heb gezeten.
Het was een heel leuk contact en eigenlijk een dag later mocht ik wel een kopje koffie komen drinken.
Na wat strubbelingen met het koffiezetapparaat hebben we uren zitten praten over van alles en nog wat en het ging allemaal heel soepeltjes net alsof we elkaar al jaren kenden. Ze had me al verteld dat haar vriend haar had laten zitten (ook begin mei) en dat ze samen een eigen zaak, twee kindjes en een eigen huis hadden.

Een paar dagen later moest ik van haar weer op herhaling komen want ze wilde graag een herhaling voor het gestuntel met haar koffieapparaat.
Weer hebben we het over van alles en nog wat gehad tot op een gegeven moment ze met een kussen begon te gooien. Van het een kwam het ander en al snel waren we aan het zoenen. En nee voor de rest niets... De klik was er van beide kanten.
Om een heeel lang verhaal toch een beetje kort te houden.
We hebben 2 maanden heel intensief contact gehad. Veel bij elkaar zijn. Veel bellen (gesprekken van 3 uur lang) smsen. Bij elkaar slapen. Leuke dingen samen met de kinderen doen. enz enz enz

Tot 1 1/2 week geleden.....
Haar oudste kindje moest naar school, ze ging zelf weer naar het werk want ze had namelijk ouderschapsverlof opgenomen. Dus allemaal druk druk druk..
Het weekend erop wilde ze ineens niet bij me zijn. Ze ging naar haar oom en tante. En die zondagmiddag erop had ze een verjaardag waar ik nog niet voor uitgenodigd was.
Nou ja ok dat kan. Prima.
Die dinsdag erop belde ik haar op en ze was al ietwat stilletjes en toen ineens kwam het hoge woord eruit. (Ik weet al niet eens meer hoe ze het zei zo plotseling kwam het)
Maar ze wilde eerst een eigen huisje hebben en dat alles achter de rug was met haar ex (de advocaten vechten om de zaak) want ik vroeg teveel aandacht en dat was ze niet gewend en het ging haar allemaal veel te snel.. pats.. dat was het.
Ze wilde wel dat ik gewoon nog op de koffie kwam en dat we gewoon contact bleven houden. En daar wringt nou net mijn schoen.... Ik heb nog steeds ontzettend veel gevoelens voor haar en heb ook heel erg veel de neiging om haar te bellen en te smsen. Maar ik wil haar ook de ruimte geven.
Eergisteren heb ik haar nog gebeld (gesprek van 2 uur) en ik vroeg haar of ze me niet mistte. Nou als ik savonds op de bank zit wel maar overdag eigenlijk niet zei ze.....want ze had genoeg te doen, de beide kinderen, haar werk alles regelen met haar ex en ze heeft een hele grote vriendenkring die allemaal een stukje aandacht vragen. Ze houd nog wel van me maar dan als een hele goede vriend op dit moment.
En meer zit er op dit moment ook niet in. Dat zijn haar woorden.

Ik wil haar niet kwijt want wat ik voor haar voel heb ik met niemand eerder gehad. Vandaag de tweede dag dat ik dus al geen contact heb gemaakt... maar mijn vingers die jeuken om het wel te doen.
Wat denken jullie dat het beste is?
Is het het beste om door te gaan met mijn leven?
Of, denken jullie dat ze wel weer terug komt nadat ze een eigen huisje heeft en alles een beetje achter de rug is?
Graag advies want ik zit er heel erg mee..
Alvast bedankt..
Groet,
Chris