Er zijn momenteel 0 gebruikers en 5 gasten online.
huisarts -> psycholoog -> psychiater
Hallo allemaal,
Ben gisteren terug gekomen van een lange tijd van huis weg te zijn geweest en het gaat slechter dan ooit met me. Gisterenavond naar mijn ouders geweest om iets te eten (al kreeg ik geen hap door mijn keel). Mijn ouders zijn hoogbejaard en snappen niets van mijn gemoedstoestand. Mijn moeder heeft het er alleen maar over dat ze vroeger zelf ook vele problemen heeft gekend en mijn vader zegt helemaal niets. Kortom alleen nog maar een verdere desillusie.
Daarna zou ik naar mijn beste vriend gaan maar hij had zijn kinderen en die lagen nog niet in bed en hoe leuk zijn kids ook vind, had daar absoluut geen trek in. Gelukkig begreep hij dit.
Vanochtend werd ik wakker en het eerste wat ik dacht was; shit, ik ben er nog. Heb vanochtend dus maar een afspraak bij de huisarts gemaakt en die verwees mij meteen door naar een psycholoog. Binnen 20 minuten zat ik bij de psycholoog binnen. Hij voerde het gesprek samen met een psychiatrisch arts, behoorlijk zware bezetting dus. Heb hier mijn verhaal gedaan en zijn letterlijke woorden waren dat May mij van de ene naar de andere muur kwakte en dat hij een gebroken man voor zich zat. Ze vroegen me zelfs of ze me op moesten nemen. Niet echt iets om vrolijker van te worden.
Blijk zo'n ernstig geval te zijn dat ik morgenochtend om 8 uur weer bij de psychiatrisch arts moet zijn. Het is wel behoorlijk heftig dus en heb geen enkel idee welke kant ze op willen gaan; afwachten dus.
Na deze gesprekken heb ik met spoed een nieuw paspoort aangevraagd zodat ik deze week een visa kan hebben om eventueel naar May in Suriname te gaan. Heb met haar afgesproken dat als ze echt in nood zit dat ik dan meteen het vliegtuig pak. Zal vanmiddag maar eens voor inentingen gaan kijken.
May is afgelopen vrijdag naar Suriname gevlogen en heb alleen een sms van haar ontvangen dat ze goed is aangekomen, voor de rest niets. Ze weet hoe slecht het met me gaat en dan toch niets laten horen is weer een teken aan de wand. Sterker nog, gisterenavond was ze ook op skype en heeft ze niets gezegd of een berichtje achtergelaten. Ik heb mezelf stil gehouden omdat ik haar beloofd heb met rust te laten en zal dit ook echt doen.
Hoeveel pijn kan ik nog verdragen????
- niceguy's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@niceguy
Ik denk dat het echt een heel slecht plan is om haar achterna te reizen. Beter focus je op je therapie. Ik denk dat je daar veel meer aan hebt dan nu een confrontantie met May aan te gaan.
Ik spreek uit ervaring. Ook ik heb dik twee jaar een `probleemrelatie` gehad. Met een meid die net zo stabiel was als de grond waar Amsterdam op gebouwd is bij wijze van spreken.
Ook ik deed alles voor haar. Op een gegeven moment zat ik middenin haar web. Ze had me waar ze me hebben wilde. Achteraf gezien vraag ik me werkelijk af waarom ik dat toen deed want al mijn pogingen om haar te helpen (ik heb zelfs haar rekeningen van de psych nog betaald) hadden geen enkele zin. Uiteindelijk is die relatie door een knallende ruzie (waar ik uiteindelijk barstte en haar op straat heb gezet) uitgegaan. Hierna is mijn leven alleen maar beter geworden.
Wat ik wil zeggen is dat je jezelf totaal wegcijfert voor haar. Haar problemen zijn haar problemen en niet die van jou meer. Ga aan jezelf denken nu. Ik zou sowieso geen contact meer met haar opnemen. Kijk naar waar je nu staat in het leven? En kijk naar de rol die May daarin heeft gespeeld. Is het het dan waard allemaal?
Probeer ook niet oplossingsgericht te denken. Dat is een enorme fout. Hier is echt geen oplossing voor. Als ze problemen heeft moet ze die zelf oplossen. Het klinkt misschien wat hard en is denk ik ook niet hetgeen je wilt horen/weten maar ergens weet je ook wel dat je voor jezelf moet kiezen nu.
Ik hoop het tenminste..
@ Lessie
Dank je wel voor jouw reactie, Lessie. Je klinkt niet hard hoor. Verstandelijk heb helemaal gelijk en probeer echt aan mezelf te denken. Merk dat dit wel pijnlijk is omdat ik absoluut niet iets positiefs heb om naar toe te leven. Kijk naar totaal niets uit, herken mezelf niet meer.
Ondanks jouw wijze woorden ga ik toch alle voorbereidingen treffen om eventueel naar Suriname te gaan. Morgen een afspraak voor inentingen (wel een half uur rijden hier vandaan). Morgen is ook mijn (versnelde) aanvraag voor mijn paspoort klaar en dan ga ik een visa aanvragen. Heb May beloofd dat als ze in de problemen zit dat ik kom en ik houd me altijd aan mijn woord.
Wil niet haar problemen oplossen, heb dit in het verleden ook niet gedaan, maar wel haar vertrouwde steun bieden. Weet dat ik de enige ben die haar echt goed begrijpt maar ze zal het in de toekomst toch zelf moeten gaan doen. Op het moment dat ze vertrok was ze daar echter nog niet aan toe. May kennende zal ze anders of te wel in paniek geraken of dat ze troost/ aandacht zal vragen aan derden.
Ik ga ook geen contact met haar opnemen. Tot op heden heb ik niets meer van haar vernomen en weet hoe langer ze hier nog mee wacht hoe moeilijker dit voor haar zal worden. Heb haar moeder gisteren een sms gestuurd omdat daar nog wat kleding van me staat maar ook niets van haar moeder vernomen. Lijkt wel of ik besmet ben.
Ben benieuwd hoe jij het los laat proces bent doorgekomen en wat voor ervaringen jij hiermee hebt. Jij bent ontzettend kwaad op je ex geworden; zou dit ook wel eens willen zijn maar May doet het niet bewust al hebben meerdere hier al gezegd dat haar angsten geen excuus zijn mij zo te behandelen.
Nogmaals dank!!!!
mrbean @niceguy nobel
Beste niceguy, je bent zelf ingestort, en toch ga je naar May toe, omdat je haar wilt helpen? Het klinkt hard, maar hoe denk je haar te kunnen helpen als je zelf een wrak bent? Of ben jijzelf niet degene die hulp nodig heeft? En wat denk je daar te kunnen vinden? Oplossing voor jouw pijn? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Maar misschien wil je toch op de een of andere manier bevestiging, en wil je toch erheen. Bereid je wel voor, dat je geen valse hoop krijgt, dat je zo nobel bent om haar te helpen, ondanks je eigen pijn, dat je hoopt dat ze daardoor wordt geraakt? Ik denk het namelijk niet, I've been there, dus ik weet hoe je je nu voelt. Ik ben het met Lessie eens, je hoort jezelf niet weg te cijferen voor haar. Hoe je het ook wendt of keert, pijn krijg je toch, je moet het juist niet ervoor weg lopen, of de valse hoop hebben dat het misschien toch goedkomt, dan kun je nog dieper vallen.
Veel sterkte in ieder geval
Mr Bean
@ mr bean nobel?
Ja Mr Bean ik ben ingestort en ja ik wil haar nog steeds bij staan. Misschien moeilijk te begrijpen maar ik hou van haar en als ik iets beloofd heb kom ik dit altijd na (en heb dus vandaag idd een visum aangevraagd). Verder geen bedoelingen of verwachtingen.
Heb nu 2 gesprekken gehad met deskundigen en het heeft me nu al ontzettend veel opheldering gegeven. Deze deskundigen waren unaniem ervan overtuigd dat May een bepaalde gedragsstoornis met zich meedraagt uit haar jeugd. Heb dit in eerste instantie ontkent maar me er in verdiept te hebben kan ik niet anders dan ze 100% gelijk te geven. Heel veel kenmerken zijn van toepassing op May en dus kan ik nu eindelijk ook haar gedrag verklaren (is niet hetzelfde als goedkeuren). Er zijn bij mij wel heel wat puzzelstukken op zijn plaats gevallen wat mij lucht geeft.
In de komende gesprekken wil ik mijn eigen grenzen weer terug vinden heb ik aangegeven. Zij gaan mij hier gelukkig mee helpen.
Vind het erg fijn dat je zo met me meedenkt. Wordt zeer gewaardeerd!!!
Hej niceguy, Je geeft aan dat
Hej niceguy,
Je geeft aan dat je haar wilt bijstaan als ze problemen heeft, maar heb ik iets gemist, want ik lees nergens dat ze nu om hulp heeft gevraagd?
@ elsi
Hallo Elsi,
Je hebt helemaal gelijk Elsi, May heeft nergens om gevraagd. Ken May echter goed en weet dat de kans klein is dat ze een paniekaanval of iets dergelijks daar gaat krijgen maar wil er toch voor haar zijn voor het geval dat. Dat is de afspraak die we gemaakt hebben en daar houd ik me ook aan
Hoi NG, Ik heb zojuist je
Hoi NG,
Ik heb zojuist je andere blogs nog eens doorgelezen, maar ik lees dat May in Suriname niet contact met je wilde omdat ze rust wilde. Waarom ga jij dan nu naar haar toe?
Ik denk echt dat je een NiceGuy bent, maar ik denk dat daar ook je valkuil in zit. Het klinkt bij mij alsof je aan het vaderen bent over haar, alsof je haar beter denkt te kennen dat zij zichzelf kent en weinig vertrouwen hebt in haar eigen kunnen. Zelfs haar verzoek tot rust in Suriname doe jij teniet want "jij kent May echter goed" en denkt te weten wat beter is voor haar.
Ik ken uiteraard niet jullie hele verhaal dus baseer dit alleen op wat ik hier lees. Een paniekaanval komt (volgens mij) voort uit het geen vertrouwen hebben in de controle over jezelf. Angsten zijn niet beheersbaar en je vertrouwt jezelf er niet op om hiermee om te kunnen gaan. Dit is iets wat zij aan het leren is, en iets wat zij (in mijn ogen) zelf moet doormaken, zelfstandig. Zodat ze kan groeien naar een trotse vrouw. Soms moet je daarvoor ook zelf problemen doormaken en door- en overleven, zodat je ziet dat je er zonder kleerscheuren doorheen komt. Het feit dat jij nu haar achterna wilt reizen klinkt in mijn oren alsof jíj er niet op vertrouwt dat zij dit zelfstandig kan. Vind het daarom wat denigrerend klinken.
Als dit niet het geval is, kan ik alleen maar bedenken dat je er heen wil voor jezelf, omdat jij bij haar wilt zijn. Dat kan natuurlijk, maar zeg dat dan eerlijk, in plaats van zeggen dat je dit alles voor haar doet. (Ben echter bang dat zij nog niet toe is aan een nieuwe confrontatie met jou en haar gevoelens over de relatie.)
Want het enige wat ik kan teruglezen van haar mening is: ik wil rust en wil tot mezelf komen.
Ik lees dit nu terug en het komt niet echt aardig over, zo is het echter niet bedoeld.
@ Elsi tav Suriname
Hallo Elsi,
Jouw verhaal komt inderdaad helemaal niet aardig over en klopt inhoudelijk ook niet helemaal maar ik kan zeker tegen kritiek dus dank je wel voor jouw reactie.
Wil een paar dingen duidelijk maken. Als eerste ga ik haar niet achterna reizen maar als zij mij nodig heeft zal ik er voor haar zijn (zonder eigenbelang). Daarnaast laat ik haar ook zoveel mogelijk met rust en wil haar niet 'bevaderen'. Weet niet waar jij dit uithaalt behalve misschien uit ons leeftijdsverschil. Heb juist altijd heel erg gestimuleerd dat May zelfstandig zou zijn en wil niets liever dan dat ze een trotse vrouw is (waar ze ook alle recht toe heeft).
Dat ik haar beter dan haarzelf ken kan op sommige vlakken misschien wel kloppen. Klinkt misschien vreemd maar May zou dit zelf waarschijnlijk ook niet ontkennen. Komt omdat May aan het ontdekken is wie ze nou eigenlijk zelf is wat ik alleen maar stimuleer en zelfs aangezwengeld heb.
Je moet begrijpen dat May mij constant van links naar rechts heeft geslingerd. Heb haar meerdere malen verteld dat ik niet alles meer geloof wat er uit haar mond kom maar dat ik reageer op haar lichaamstaal. Op dit moment wil ik helemaal geen relatie met May. Moet eerst maar eens rust in mezelf weder zien te vinden. May heeft mij emotioneel zo ontzettend leeggezogen (onbewust van haar kant) dat ik een relatie op dit moment niet aan kan.
Kortom ik voel me door jou aangevallen, wat jouw goed recht anders moet ik niet op een forum schrijven, maar niet terecht in mijn ogen. Ik ben namelijk echt een niceguy die alleen weer op zoek is naar zijn eigen grenzen die hij in een relatie heeft verloren.
Ha NG, Mijn excuses, ik zie
Ha NG,
Mijn excuses, ik zie dat ik niet goed gelezen heb. Mijn mening was dus niet op jouw volledige verhaal gebaseerd.
(Moet zeggen dat ik respect heb voor de manier waarop je op mijn foute bericht reageert.)
Ik zal eerst eens GOED gaan lezen voor ik verder iets zeg.
@ Elsi tav Suriname 2
Hallo Elsi,
Jouw excuses zijn overbodig maar wel geaccepteerd! Ben benieuwd tot welke mening je gaat komen nadat je, jouw woorden, goed gelezen hebt. Erg benieuwd!
Met al je verstand
Hey Mr. Niceguy,
Als ik je antwoorden lees op de reacties van anderen kom je erg scherp en intelligent over. Ik denk dat je, welke keuze je ook maakt, wel paspoort of geen wel achterna reizen of niet, wel of geen contact, de juiste keuze maak.
Het lijkt erop dat je goed nadenkt over je antwoorden dat zal je dus ook wel in je huidige situatie doen.
take care
Jantje
@ Jantje
Dank je wel voor jouw ontzettend warme reactie. Doet me erg goed Jantje. Ik probeer zoveel mogelijk te redeneren wat in het belang van May en mezelf is al is het niet eenvoudig!!!!
@niceguy
Zij heeft er niet om gevraagd. Voor wie doe je het eigenlijk, voor haar of voor jezelf?
Jelle.
@ jelle
ALS ik moet gaan: voor haar, no doubt
je vroeg hoe ik de break heb
je vroeg hoe ik de break heb verwerkt. Laat ik zeggen dat het vrij snel is gegaan in dit geval. Ik denk dat ik binnen twee maanden wel klaar was met de ldvd. Heb hierna nog een relatie gehad trouwens, die verwerking duurde wat langer. Op een gegeven moment gaat de ratio werken, als je nu, zoals jij, beslissingen neemt op gevoel dan begeef je je op glad ijs.
Er is ooit eens tegen mij gezegd: Neem geen grote beslissingen als je rationeel niet helemaal stabiel bent. Ik denk serieus waar dat je in Suriname een teleurstelling te verwerken krijgt.
Heb je hier met je therapeut al over gesproken, en zoja, wat was diens mening?
@niceguy
Maak geen rare sprongen. Prioriteit nummer 1 voor jou is dat je eerst je leven op de rails hebt, lekker in je vel zit. Dat je naar Suriname gaat voor May zal vast pluspunten hebben, maar hier in Nederland heb je echt meer kansen om iets moois van je leven te maken. Ga mensen ontmoeten, schrijf je in bij een (nieuwe) sportschool.
Ik ben ook bij de psychiatrische dienst geweest, en ik wou dat ik dat eerder had want dan was ik veel eerder opgeknapt. Het was echt heel zwaar, elke dag voelde het alsof ik opnieuw een dag moest overleven, maar weet je? Ik ben er sterker en wijzer van geworden. Juist omdat ik weet dat het niet vanzelfsprekend is als je gelukkig bent, geniet ik nu veel meer van het leven. Ik ben ook nu heel dankbaar voor de goede dingen op mijn pad, meer nog dan voordat ik in de kreukels zat.
Sluit je niet af voor de kansen die je hier hebt. Van vechten voor je geluk word je een beter mens, van de dalen in je leven kun je heel veel leren.
Soms gaat het simpelweg enorm kut met je, en die artsen/psychologen/psychiaters zien dat. Accepteer dat en werk jezelf naar boven.
Jelle.
@ jelle
Dank je wel voor jouw wijze woorden Jelle. Ik doe erg mijn best maar het kan me niet snel genoeg gaan. De dagen (en nachten) kruipen voorbij en wil van deze pijn af en de 'oude/ nieuwe' niceguy weer worden.