Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
ik weet het niet meer
Donderdag vroeg mijn ex of het mogelijk was om de kinderen op vrijdag een nachtje weg te doen...
Hij wou mij komen halen om iets te gaan eten.
Het was heel gezellig en fijn allemaal... hij vroeg ook of hij mocht blijven slapen.
Ik kon dit niet weerstaan en wat was het weer grote liefde die nacht...
Hij vertelde mij dat hij me ook veel miste en me graag zag... maar dat hij dat niet zo liet zien.
Hij zei dat als we zo verder doen het allemaal wel weer goed komt met de tijd.... rustig aan.
Maar waarom wil hij niet onmiddelijk bevestigen dat wij terug samen zijn?
Ik weet heel zeker dat er niemand anders in het spel zit...en hij steekt heel veel tijd in praten via fb met mij...
Maar toch wil hij nog steeds geen vaste relatie... of bevestiging van onze relatie...
De zaterdag kreeg ik lieve smsjes...
De zondag is hij hier geweest om samen naar de voetbal te kijken... mijn kinderen hebben hem de eerste keer
sinds maanden weer gezien en ze vonden het fijn...
Maar voor mij was het zondag iets minder fijn... omdat de kinderen er waren was er geen genegenheid tussen ons.
Na dat hij vertrokken was ben ik met mijn kinderen naar de kermis en het vuurwerk gegaan...
Als die koppeltjes die je ziet... IK loop daar dan alleen met mijn kinderen, terwijl hij er bij had kunnen zijn. Dan komen bij mij terug de twijfels...
Zijn wij terug samen? Hoelang wil hij het op deze manier doen? Moet ik daar begrip en geduld voor hebben?
IK wil hem niet kwijt... maar het voelt niet goed zo...Ik wil een normale relatie...
Praten erover met hem heeft geen zin... hij zegt dan steeds "geniet van wat nu is, alles komt dan wel goed".
IK wil hem geloven... maar ben toch bang....
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Wat zouden jullie doen in
Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
afstand nemen? en alleen reageren op zijn smsjes en berichten?
Ook lang wachten om te reageren?
Bah
Ik ken hem niet maar dit vind ik typisch het geval van 'iemand aan het lijntje houden'.
Wat heb je nou aan dat oppervlakkige gelul, dat alles wel goed komt mettertijd.
Of ie nou van je houdt of niet, hij heeft geen ballen.
Het is alles of niks. Niet dat halfslachtige gedoe.
Ja laat hem maar zien dat je best zonder hem kan.
Alhoewel ik tegen spelletjes spelen ben hoor, maar dat laffe gedrag van hem lijkt ook op een (vies) spelletje.
@morgenster
Je kan gelijk hebben morgenster.
Maar ik twijfel enorm of hij dit meent.
In onze relatie was in degene die er vaak
onzekerheid in bracht door mijn onrust toen.
Dus ik wil hem het voordeel van de twijfel geven.
Ook omdat hij heel veel contact met mij heeft...
Maar daar ben ik nu juist bang voor... Hij heeft het
nu allemaal zoals in een relatie, zonder bevestiging...
En dat wil ik niet...maar zonder hem ook niet.
Ik wil ook dat hij mij echt mist...en nu met dat contact
zal hij dat gevoel niet zo vaak hebben.
Maar ik heb het "no contact" proberen toepassen... En ik weet dat hij
koppig en sterk is op dit vlak... Net zoals veel lvdvders hier.
Zijn mening is... En dat begrijp ik ook wel wat... Dat hij het eerst maanden stabiel wil tussen ons voor hij mij weer toe laat in zijn wereld...bij zijn kinderen. Maar maanden?
Ik wil er in geloven...maar ook mezelf beschermen.
@indra
Het is niet helemaal duidelijk voor me: hoevaak zien jullie elkaar en je zegt dat hij de kinderen hem voor het eerst in zoveel maanden weer zagen?
Is er geen omgangsregeling voor de kinderen met hun vader ?
Woont hij ver weg ?
Maar ik vraag me ook af ( ik neem aan dat hij de vader is van je kinderen) waarom hij zo weinig ook zijn kinderen wil zien.
Het werkt zowel voor jou als voor de kinderen niet ...Eigenlijk zeg je het zelf al, dat je gevoel hierbij niet goed is en als je intuitie dat al zegt als vrouw zijnde...
liefs
@Hortensia
Nee, hij is niet de vader van mijn kinderen.
Hij is of was mijn vriend van oktober 2012 tot eind maart ong...
en sinds dan is het op en af geweest tussen ons... vooral door mij.
Dat moet ik eerlijk toegeven...de reden van mijn onrust lag wel aan hem, maar ik
kon hem toen door die onrust geen eerlijke herkansing geven... telkes begonnen we opnieuw.
Tot de laatste keer, ik kreeg weer een enorme onrust (omwille van de reden van deze blog)
Dus het niet willen bevestigen van onze relatie, ik die nog niet bij hem mag komen...
toen had ik hem een mail gestuurd dat ik wou stoppen met alles...hij was daar heel kwaad en verdrietig om.
En vond dat ik eens moest bekijken hoe het kwam dat we niet opnieuw konden beginnen.
Want telkens het goed ging maakte ik daar weer een einde aan... daar had hij wel gelijk in.
Maar ik vond wel dat hij ook moest begrijpen waar die onrust van kwam...
Daar praten we nu ook niks meer over en het contact is wel super tussen ons nu...
Maar toch mis ik de relatie die wij eerst hadden en vraag ik mij af of hij het nu niet zo zal laten...
Want tenslotte heeft hij alles nu... hij kan bij mij zijn wanneer hij het wil.... zonder bevestiging en als de kinderen
bij hem zijn zie ik hem dus niet...ook zijn we nog niet veel samen geweest door de vakantie... en dat is juist wat niet
klopt... we hadden samen dingen kunnen doen ook met zijn en mijn kinderen...zoals toen onze relatie nog geen problemen had...want als het blijft zoals nu, is dat geen relatie die ik wil... hoe graag ik hem ook zie...ik wou dat ik een manier wist om hem terug zover te krijgen als toen... maar geen contact is geen optie bij ons...
soms denk ik dat ik naief ben en soms denk ik dat ik te weinig geduld heb... ik laat nu wel niks van mijn twijfels meer zien en doe altijd vrolijk als ik hem spreek of zie..
@indra
Kom je ook wel eens bij hem thuis en ken je zijn kind(deren) ook? Ik kan het niet anders zien dat je maar loopt te trekken aan iemand die helemaal geen (samengesteld)gezin wil zijn nog.
Toch zou ik duidelijke afspraken willen maken, echt om de tafel gaan zitten beide en luisteren naar elkaar .
Dit is een hele onzekere situatie voor je maar ook voor de kinderen denk ik, een man die eens in hele lange tijd weer eens opduikt .
Als hij zich zo betrokken bij jou gezin zou voelen dan was hij toch ook wel meegegaan even ( al was het maar voor je kinderen ) naar de kermis . Is hij bang om zich opnieuw te binden ? angst dat de kinderen zich aan hem gaan hechten of is het weerwil dat hij zijn leventje wil blijven leven en dit zo wel prima vind .
Wees duidelijk in hoe jij het graag ziet en wat voor jou belangrijk is, praat erover samen en nav dat gesprek zou je een keus kunnen maken.
Ook op kort termijn , bellen en zeggen wij gaan praten en nog wel deze week.
Succes
@Hortensia
De eerste zes maanden toen het goed ging kwam ik wel bij hem thuis...
Ik was de eerste vriendin in acht jaar die bij hem thuis mocht komen en ook kennis mocht maken
met zijn familie, die trouwens naast hem wonen.. zowel broer als ouders...
Maar door mijn wisselvallig gedrag naar een moeilijk periode mocht ik niet meer bij hem komen, juist omdat
ik zelf niet stabiel was in onze relatie...ik was niet stabiel omdat hij na een enorme ruzie met een breuk tot gevolg
mij niet het vertrouwde gevoel gaf dat wij terug een relatie hadden... dat loopt nu al maanden zo... maar bij hem is het
omdat ik dan weer geen maand stabiel kon zijn en steeds opgaf dat hij mij nog niet wou toelaten bij zijn familie en kinderen... Hij is heel aangenaam tegen mijn kinderen en is wel speels tegen hem als hij komt... dit was gisteren dus de eerste keer sinds maanden... maar dat lag dan ook niet aan hem alleen... want ik had toen zoiets van "ik niet welkom bij jou? JIj ook niet meer bij mij... maar ik moet mij daar nu in geven als ik hem niet kwijt wil...en hoop dat hij het echt
MEENT dat het terug goed zal komen met de tijd... dat wil zeggen als ik mij heel lang rustig gedraag zonder weer eens een einde te maken aan wat we nu hebben... maar ik vind dat niet gemakkelijk... zou het aan mij liggen?
Ik ben iemand van "hup we beginnen er weer aan maar met gelijke kansen... en dat gevoel heb ik niet... en toch wil ik hem niet verliezen en hem de kans geven.. maar hoe lang zou dat mogen duren?
@indra
Ik denk dat het goed zou zijn als jullie echt eens gingen praten , en misschien kun jij proberen om meer vertrouwen te hebben. Geen wantrouwen naar hem projecteren maar de rust bewaren. Niet onzeker hierover proberen te zijn. Als jij onzeker bent vangt hij dat signaaltje heus wel op. Mss als alles is uitgesproken dat jij je ook weer wat zekerder voelt ( hou dat zo ) en zie hoe het vanaf daar gaat ... gewoon op jullie gemak. Hij is niet zo iemand die alles makkelijk laat zien , mss maakt dat jou soms ook weer onzeker.
Ik denk dat hij het echt wel wil alleen de verkeerde signalen opvangt.
Citaat: Ik kon dit niet
Ik kon dit niet weerstaan en wat was het weer grote liefde die nacht...
Intrigerende opmerking...
Bedoel je liefde of sex of is dat hetzelfde?
@2love2
Het was er beiden...
We hebben samen geslapen... En hij heeft me
een paar keer een kus gegeven terwijl hij dacht dat
ik sliep... Ook heeft hij na de sex gezegd "ik zie je ook
graag en ik mis je ook veel, alleen vind ik niet dat ik dat
niet altijd mag zeggen met onze hystoriek...ik zei daarop
dat ik het fijner vond toen hij dat wel deed... En hij zei daarop
" dat komt wel terug vanzelf..." Ik denk en hoop dat hij door
mijn wisselvallig gedrag toen...hij hem niet ten volle duft
tonen...wel zoekt hij elke dag redelijk wat contact en verteld
mij altijd zijn dagindeling...hij vraagt ook altijd naar mijn plannen
van de dag...dus in principe hebben wij zo goed als een relatie...
Maar zonder bevestiging...en is er veel verschil met de tijd van voor de breuk...
zien we elkaar minder als toen, hij komt enkel bij mij ( maar daar heeft hij een reden voor en ik begrijp het wel. Ook bellen we niet elke dag, maar dan is er wel ander contact... Hele conversaties via sms of fbchat...ik wil wel terug meer...ik heb mijn week om week regeling met mijn kinderen veranderd zodat we samen een week met en een week zonder kinderen zijn... Het was dan de bedoeling dat ik tijdens de "kindervrije week" bij hem zou "wonen". En ook wil ik terug dingen samen doen met zijn en mijn kinderen. Als het zijn bedoeling is om
op deze manier verder te gaan zoals nu, zal het niet lukken van mijn kant...ik zal dus nog moeten afwachten...want als ik probeer te praten
daarover... Vind hij altijd een reden om het gesprek te eindigen... Ik weet dat hij niet graag over gevoelens praat...mss wil hij ook afwachten
hoe in nu omga met ons? Of ik genoeg geduld heb?