Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
Ik wordt even aan de zijlijn geparkeerd!!
Beste Allemaal,
Via via dit forum gevonden en wilde graag even mijn verhaal kwijt.
Ik heb nu 2,5 jaar een relatie met mijn vriendin van 23, ikzelf ben 32.
Ik ben na 6 jaar relatie eigenlijk zo plots met haar een relatie aan gegaan ..
Zij heeft een kindje van 3 jaar, ik ken die kleine inmiddels vanaf zijn 4 maanden en ben dan eigenlijk ook gewoon zijn vader. Zie hem elke dag en doe alles voor hem, merk ook dat die kleine enorm gek op mij is aan alles..
Afijn... mijn vriendin twijfelt nu ineens aan haar liefde voor mij.. ok, ze zit totaal niet lekker in haar vel en plots komt haar ex , die haar verlaten heeft nog voor de geboorte, constant in haar gedachten terug, ze droomt ineens veel over hem vertelde ze me huilend en nu ze gehoord heeft dat hij bij een ander een 3e kindje heeft verwekt (heeft ook al eerder een ander met een kind laten zitten!!) is ze zo van slag, dat ze het met mij wil uitmaken... Ik snap hier helemaal niets van!!!
Ineens zegt ze dat ze niet zo verliefd op mij is geweest als op hem (meestal je eerste liefde..)
Ze vraagt zich af of het normaal is dat ze niet jaloers wordt als een andere vrouw met mij staat te praten...
Ze wil ineens weer gaan stappen, een opleiding gaan volgen... INEENS wil ze allemaal veranderingen doorvoeren.. ik snap er niets van.. ze wil nu bedenktijd.. even wat ruimte... ja ik voel me echt klote.. stond dag en nacht voor haar en die kleine klaar en nu dit....
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Stefan32
Goed dat jij jouw verdriet ook van je afschrijft. Helpt ook.
Het kunnen snappen komt misschien beetje bij beetje binnen, nu is het nog zo een shock.
Veel sterkte met de verwerking van jouw liefdesverdriet!
Hoi Stefan
Ik denk dat jij hier heel weinig aan kunt doen. Niets anders dan haar loslaten en afstand nemen. Niet hierin meegaan, maar haar haar eigen weg laten vinden. Alles wat jij ervan gaat zeggen, gaat de zaak verder op de spits drijven. Zij wil het nu zelf uitzoeken, dan moet ze het ook maar zelf uitzoeken.
Geef haar afstand, ga door met jouw leven, ga niet op haar wachten. Misschien komt ze tot inkeer, maar misschien ook niet.
Heel veel sterkte
Waterman
Hoe moet ik haar ruimte geven
Hoe moet ik haar ruimte geven terwijl het voor kort nog allemaal goed was...?
Ik kan iemand waar ik nog dol op ben niet zomaar de ruimte geven of wat dan ook... ik merk al een afstand.. als ik haar spreek doet ze al anders.. iets wat me nog meer kapot maakt!
Na alles wat ik voor haar en die kleine deed is dit mijn dank...?
Verdriet en woede zitten nu heel dicht bij elkaar bij mij.... hoe kan zij wel rustig alleen slapen na 2.5 jaar geen nacht alleen te zijn geweest...???
Ha Stefan
Heb je met haar gepraat? Heb je duidelijk gemaakt wat dit voor jou betekent? Dat is het enige wat je kunt doen. Dan moet bij haar het begrip ontstaan wat ze aan het doen is, met zichzelf en met jou. Maar je kunt liefde nou eenmaal niet afdwingen. Dus als het begrip er bij haar niet is, als de wil om er iets van de maken bij haar er niet is.......
Wat niet is, kan wel komen, hoor. Zij kan zich gaan bedenken. Omdat zij inziet dat ze het eigenlijk anders wil. Omdat ze in gaat zien dat die dromen over haar ex niet haar hele leven zouden moeten beheersen. Dat haar ex ook echt haar ex is. Maar daar heb je geen garantie op, je weet niet of zij dat gaat inzien. En het vervelende is, dat, hoewel het heel erg veel met jou te maken heeft, jij er bijna geen rol in kunt spelen. Je kunt praten, uitleggen wat het met jou doet. Nog een keer praten. Maar als zij niet wil luisteren, of volkomen afwijkende ideeen heeft, wat dan.....
Snap je haar standpunt? Snap je haar actie? Kan je snappen waar die uit voortkomt?
Heel veel sterkte!!!!!!!
Waterman
Hoi Stefan,
Ze doet anders, zeg jij.
Jij staat er heel anders in.
Kijk naar de handelingen naar jou toe.
Hoe zijn die?
Het is uit nu.
Daar zul je het mee moeten doen, hoe pijnlijk dat ook kan zijn.
Jouw gevoelens kunnen heel anders zijn en blijkt ook, jij ervaart het als shock.
Hoe kan zij wel rustig zijn vraag jij...en jij niet.
Stel dat jij er rustig onder zou zijn, dan ervaar jij het ook anders maar dat doe jij niet.
Jij zou het nooit uitmaken.
Kijk naar de gedachten van twee mensen.
Hoop dat je beetje snapt wat ik bedoel.
Zo ben ik er zelf op een gegeven moment tegenaan gaan kijken met verstand want met mijn gevoel snapte ik er ook niks van.
Dat kon ook niet waar zijn...kon het niet geloven.
Liefde is soms zo onvoorspelbaar vreemd.
Haal je kracht naar boven, voor jezelf.
Jij bent altijd goed geweest, pleit voor je!
Ze zegt nu ook dingen als ik
Ze zegt nu ook dingen als ik wil niet meer door je aangeraakt worden, ik walg ervan....
Kan zoiets nog goed komen..?
Ze is deze nacht met die kleine blijven slapen... maar het werkt gewoon niet blijkbaar.. ze is een uur aardig en dan ontploft ze weer als ik iets doe wat haar niet aanstaat ofzo.. het is gewoon niet te volgen die 'achtbaan' van haar en ik wordt er gek van........
Hoi Stefan,
Het is voor jullie allebei moeilijk.
Geef het even tijd dan komen er wel (snel) meer aanwijzingen.
Kan me voorstellen die 'achtbaan'.
Sterkte en wijsheid!
Weer deze nacht niet
Weer deze nacht niet geslapen.... gisteren besloot ze er helemaal mee te kappen want ze wil rust in haar hoofd.... ben toen ook naar haar ouders geweest omdat ik me nog best zorgen maakte om die kleine want ze is nogal depressief momenteel en maakt vreemde verkeerde keuzes... (heeft bijvoorbeeld haar hele spaarrekening ineens verbruikt in een paar weken!!) En is totaal niet oplettend als het om die kleine gaat, ik was degene die altijd extra ogen voor die kleine had..
Afijn.. ik wordt er gewoon gek van... het liefst ga ik nu naar haar toe.. maar ik weet dat dat niks uithaald, maar dat boeit me niet, ik wil nog wel een keer horen dat ik niet meer welkom ben en misschien nog wel een keer... zucht
Inmiddels een tijdje verder
Inmiddels een tijdje verder maar nog steeds meer downs dan ups.
Mijn (ex-)vriendin blijkt (zwaar) depressief en de crisisdienst moest er zelfs aan te pas komen of ze al dan niet direct opgenomen moest worden.
Er blijken al meerdere dingen langere tijd in haar hoofd te spelen waardoor ze ook vaak niet eerlijk en vaak boos naar mij was/is.
En nog steeds, als we elkaar zien, is ze zeer snel geirriteerd.. als ik op woensdag voorstel om zaterdag wat te gaan doen wordt ze al boos want dat kan ze niet in haar hoofd erbij hebben om dan al plannen te maken... ik probeer alleen maar goed te doen maar het werkt vaak averechts heb ik het idee.
Heel langzaam wordt ik steeds bozer dat ik constant op mijn tenen moet lopen, me best doe en er werkelijk helemaal niets voor terugkrijg!
Balen!
Groetjes,
Stefan
Poeh Stefan
Als je van een afstandje kijkt, ben jij dan eigenlijk de oorzaak van haar depressie? Of heeft het eigenlijk heel weinig met jou te maken, en zit zij erg met zichzelf in de knoop? En ben jij de uitlaatklep voor haar frustratie?
Want het lijkt of jij nu niets meer goed kan doen..... Dan is het tijd om afstand te nemen. Want zij moet ergens anders een oplossing voor zoeken. En jij zit te dicht op haar, zodat ze daarvoor de ruimte niet kan vinden. En ook voor jezelf is het waarschijnlijk beter om die afstand te zoeken. Zij heeft problemen met zichzelf. En daarbij kwetst ze jou. En das niet de bedoeling.....
Laat haar los, laat haar haar eigen problemen oplossen. Los van jou, maar met anderen, die ietsje verder van haar afstaan. Dat is waarschijnlijk beter. En over een hele tijd kunnen jullie misschien praten. Maar nu niet.
Heel veel sterkte!
Bedankt Waterman, Afstand is
Bedankt Waterman,
Afstand is idd het beste, maar ik ben daar erg slecht in.
Toch herken ik haar niet meer zoals vroeger.. ze is veranderd vind ik, sinds een week moet ze anti depressiva slikken en dat zal ook niet bevoordelijk zijn denk ik.
Als ik in mijn telefoon door de foto's blader vraag ik me af hoe het zo ver heeft kunnen komen.. ongelooflijk.
Wel merkte ik al lange tijd iets aan haar.. als het haar tegenzat zei ze bij het minste of geringste dat het uit is.. dan was ik degene die haar met een goed gesprek kon overtuigen van het feit dat dit zo niet werkt in een relatie en konden we weer verder.
Ze is heeeel beinvloedbaar, en dat is erg lastig.. ze kan van het ene op het andere moment opbellen om te zeggen dat het uit is... zo ook de laatste keer.. ze hoort dat haar ex met een ander een kind krijgt en plots wordt ik aan de kant gezet en zegt ze dat ze nooit echt verliefd op me is geweest etc..
Instabiel dus.. ik moest elke keer lijmen, het houdt een keer op..
Hoi Stefan
Probeer te bedenken dat jij niet de oplossing kan zijn voor haar problemen, he. Dat zij die zelf moet oplossen. Meer afstand geeft haar misschien daar ook de ruimte voor. En in dit soort situaties is het ook zaak om erg goed op jezelf te passen, jij mag er ook niet aan onderdoor gaan. Ook daar is ruimte goed voor..............
Als ze je nodig heeft, weet ze je te vinden, dat blijkt toch?
Succes!!!!!
Waterman
Klopt.. ze laat regelmatig
Klopt.. ze laat regelmatig iets weten... zojuist vraagt ze of ik vanavond wil blijven eten.. ik bedoel maar, je wordt van links naar rechts geslingerd, het is gewoon niet te volgen soms.
Ik kan dan gewoon geen nee tegen haar zeggen..
Ik zou het niet doen...je
Ik zou het niet doen...je blijft zo in die cirkel.Ik wilde er ook niet aan maar het heeft me wel meer rust en inzicht gegeven.Nu blijf je emotioneel en je hebt allerlei gedachtes.Die heb je straks ook als je geen contact met haar hebt maar je moet soms even anders denken of er tegenaan kijken..lastig maar het kan wel.En het wil echt nu niet zeggen dat ik minder aan haar denk maar ik kan er beter mee omgaan.
Re:
Zolang jij geen "nee" kan zeggen, blijf je jezelf heen en weer slingeren.
Je geeft zelf de ruimte daarvoor. Als jij goed je grenzen kan aangeven schept dat ook duidelijkheid voor haar.
Misschien wel goed voor jou om je eens in te lezen wat depressiviteit nou eigenlijk is en wat dat voor iemand en zijn/haar omgeving betekent.